Oficjalny Uniwersytet Bukavu

Dziennik Uniwersytet Bukavu ( UOB ) to publiczny uniwersytet w Demokratycznej Republice Konga , położony w prowincji Kiwu Południowym , miasto Bukavu . Jego językiem wykładowym jest francuski .

Historia

Pochodzenie i stworzenie

Miasto Bukavu , wciąż postrzegane jako miasto, którego powołanie uniwersyteckie wywodzi się z tworzenia dużych kompleksów szkolnych szkół podstawowych i średnich w głównych miastach byłej kolonii belgijskiej . Z tego powodu projekt powołania uniwersytetu w Bukavu jako inicjatywy publicznej jest dla wielu osobowości intelektualnych i politycznych starym marzeniem. Już dyrektor generalny byłego Instytutu Badań Naukowych w Afryce Środkowej (IRSAC), obecnie Centrum Badań Nauk Przyrodniczych (CRSN), Louis Van den Berghe, w swoim raporcie za drugi kwartał 1957 r. Skierowanym do zasygnalizował ministrowi ówczesnych kolonii, że logika kolonialna i gospodarka powinny zmierzać w kierunku stworzenia obok Lwiro (uważanego za przedmieście Bukavu) kolegium kandydatów literacko-naukowych Gembloux (miasto mieszczący Wydział Rolniczy Instytutu w Belgii) obok Yangambi lub Mulungu, Wydziału Lekarskiego w Bukavu i innych wydziałów we Lwiro. W tym samym roku Rada Prowincji Kivu na marcowej sesji (posiedzenie z dn11 marca) wyraził życzenie, aby instytucja uniwersytecka została utworzona w IRSAC-Lwiro, niedaleko Bukavu. U zarania niepodległości, w 1960 r., Pierwszy rząd prowincji, któremu przewodniczył nieżyjący już pan Jean MIRUHO, włączył utworzenie uniwersytetu w Bukavu do priorytetów swojego programu rządowego. Następnie, w drugiej połowie dekady 1960-1970, po miastach Léopoldville, Elisabethville i Stanley ville, różni urzędnicy i obserwatorzy zwrócili się do Bukavu jako do miasta mogącego gościć nowy uniwersytet w Kongu. Stąd utworzenie w 1965 r. Przez prałata L. Gillona dawnego Centrum Przeduniwersyteckiego w Bukavu, będącego przedłużeniem Uniwersytetu Lovanium w Kinszasie (obecny Uniwersytet w Kinszasie).

Po kilku latach działalności Centrum Przeduniwersyteckie w Bukavu zostało, na podstawie decyzji politycznej, przyłączone do Université Libre du Congo (obecny Uniwersytet Kisangani), w ramach trzech tradycyjnych biegunów gospodarczych, które obracały się wokół głównych miast kraju: Kinszasa, Lubumbashi i Kisangani. W czasach byłego Narodowego Uniwersytetu w Zairze (UNAZA) badanie przeprowadzone przez służby rektoratu zalecało utworzenie nowych uniwersytetów i nowych wyższych instytutów w różnych regionach kraju; po Kinszasie, Lubumbashi i Kisangani w Bukavu miał powstać czwarty uniwersytet w Zairze.

Na początku dekady 1990-2000, grupa intelektualistów z Kivu pracujących w Katanga (dawna Shaba) zwróciła się na piśmie (dokument z 68 podpisami, w tym wielu profesorów, szefów prac i asystentów) do rządu Zairii, państwowy uniwersytet w Bukavu. Wreszcie w Kinszasie system edukacji Zairii był przedmiotem pogłębionej analizy w ramach ogólnych spotkań edukacyjnych. Przed tymi spotkaniami Suwerenna Konferencja Narodowa (CNS) zastanawiała się już nad edukacją narodową i sformułowała zalecenia, a nawet wymagania. Jeśli chodzi o szkolnictwo wyższe i uniwersyteckie, CNS ubolewało już na przykład nad koncentracją instytucji szkolnictwa wyższego i uniwersyteckiego oraz kierunków studiów, głównie w Kinszasie oraz, w mniejszym stopniu, w Lubumbashi i Kisangani.

W kraju takim jak Demokratyczna Republika Konga, w obliczu ostrego kryzysu gospodarczego i poważnych problemów komunikacyjnych, koncentracja ta postawiła przed młodymi ludźmi z odległych regionów, takich jak Kivu, problem kosztów transportu do wspomnianych miast uniwersyteckich i pozostania w nich. Z tego powodu podczas atestów CNS zdecydowano się zaroić publiczne szkolnictwo wyższe i uczelnie wyższe na terenie całego kraju. Zgodnie z tą decyzją, co najmniej jedno Centrum Uniwersyteckie, które miało stać się uniwersytetem w pełni, zostało utworzone przez rząd w każdym województwie bez oficjalnych uniwersytetów. Dlatego zaplanowano, że po pięciu latach funkcjonowania Centrum Uniwersyteckie, które udowodni jego żywotność i żywotność, zostanie automatycznie utworzone jako uniwersytet (por. Dekrety ministerialne nr ESU / CABMIN / 0066/93 z 17.06.1993 r.) ustanawiająca osiem ośrodków uniwersyteckich w Republice Zairu oraz N ° ESU / CABMlN / 0444/93 z dnia 07.10.1993 ustanawiające przepisy szczególne mające zastosowanie do placówek ESU i grandes écoles otwartych na terytorium kraju). Po kontroli zgodności z wymogami rządowymi, przeprowadzonej przez ministerialną komisję ad hoc w University Center of Bukavu (CUB), od 22 do26 grudnia 1995Minister Szkolnictwa Wyższego i Szkolnictwa Wyższego wydał rozporządzenie ministerialne nr ESURS / CABMIN / A3 / 063/96 z dnia 19.04.1996 r. zatwierdzające CUB jako publiczną uczelnię wyższą i uczelnię (art. 1) oraz określające w art. 2, że był wspierany przez skarb państwa. Później, na mocy dekretu ministerialnego nr EDN / CABMIN / 0021/97 z 10.04.1997, Centrum Uniwersyteckie w Bukavu stało się, wraz z trzema innymi ośrodkami uniwersyteckimi (GOMA, BUNIA i LODJA), przedłużeniem Uniwersytetu Kisangani.

Empowerment jako State University z siedzibą w Bukavu, główne miasto prowincji Kiwu Południowym i skrzyżowaniu regionu Wielkich Jezior, tylko interweniowała w 2006 (dekretu ministerialnego n o  016 / MINESU / CAB.MIN / RS / 2006 z7 lutego 2006), pod obecną nazwą Official University of Bukavu (UOB).

Wzrost

W wieku 25 lat (1993-2018) ewolucja UOB w czasie jest naznaczona trzema głównymi okresami, a mianowicie:

• utworzenie lub początkowa faza uniwersytetu w mieście Bukavu pod kierunkiem Uniwersytetu Kisangani (1993-2002);

Tymczasowe zakwaterowanie powstało w Uniwersyteckim Centrum Badawczym Kivu / CERUKI ISP Bukavu; w Instytucie Ibanda, w Hotel des Postes, w Muzeum Geologicznym w Kivu oraz w Kole Rekreacyjnym w Kadutu.

• konsolidacja działalności Uczelni i jej upodmiotowienie (2003-2012);

Plik 8 lutego 2006 : Upodmiotowienie uniwersytetu, Centrum Uniwersyteckiego w Bukavu, rozszerzenie Uniwersytetu Kisangani staje się Oficjalnym Uniwersytetem Bukavu (UOB). Rozpoczęcie rehabilitacji terenu uniwersytetu w Karhale (częściowo zrehabilitowany dzięki wsparciu wicegubernatora Thomasa Nziratimana przy wsparciu gubernatora Pr Augustina Bulaimu Witenkate Miandy). Remont dotyczył części niedokończonego budynku dawnego Centrum Przeduniwersyteckiego Bukavu, w którym mieści się ISTM-Bukavu. Dzięki tym pracom udało się pozyskać ponad 10 sal i gabinetów dla różnych wydziałów, bibliotekę, laboratorium komputerowe oraz dwa laboratoria naukowe, których wyposażenie jest nadal nieśmiało kontynuowane.

Otwarcie klinik uniwersyteckich w Bukavu w byłym szpitalu Muhanzi.

W latach 2006-2009 The 3 rd stopnia została udzielona iw trakcie roku 2009, pierwsza teza Dyplom Studiów Wyższych było bronione przez studenta MAKOMO MAKITA, szef Dzieł ISP-Bukavu. W 2011 r. Obroniono pierwszą pismową pracę doktorską.

Rozwój strony Karhale jest kontynuowany dzięki wkładom rodziców i różnym darowiznom, w szczególności wsparciu Korporacji Banro i Współpracy Niemieckiej (Fundusz Budowania Pokoju, FCP);

• faza wzrostu (2013-2018), faza, w której Uniwersytet obecnie się rozwija i która jest przewidziana na następne dziesięć lat (2019-2029).

Jest to faza, w której UOB obecnie ewoluuje i dla której właśnie wykonano projekcję na okres najbliższych dziesięciu lat, czyli 2019-2029.

Plan strategiczny na lata 2019-2029

UOB właśnie ukończyło DWADZIEŚCIA PIĘĆ lat służby na rzecz społeczności. W ciągu 25 lat UOB wnosi istotny wkład w rozwój zasobów ludzkich w dziedzinach medycyny i farmacji, nauk ścisłych i stosowanych, liternictwa i nauk humanistycznych, nauk społecznych, polityczno-administracyjnych, prawa, ekonomii i zarządzania.

Analiza sytuacji pokazuje, że UOB z jednej strony stoi przed ogromnym wyzwaniem, ale z drugiej ma potencjał do rozwoju zdolności. Biorąc pod uwagę jego pozycję i rosnące zapotrzebowanie na kształcenie studentów, należy pilnie zaplanować jego rozwój w przyszłości.

Realizacja globalnego planu strategicznego Uniwersytetu, bardziej niż kiedykolwiek wcześniej, umożliwi zmobilizowanie jak największej liczby ludzi wokół innowacyjnych i strukturyzujących podejść do badań i nauczania. Zgodnie z kierunkami krajowych uniwersytetów oraz w oparciu o talent i niezwykłe zaangażowanie pracowników wydziałowych i administracyjnych, planowanie to odpowiednio ustawi UOB w obliczu wielu wyzwań, którym będzie musiała sprostać w ciągu następnych dziesięciu lat. .

Będąc w fazie wzrostu Oficjalnego Uniwersytetu Bukavu, istniała potrzeba posiadania narzędzia, które kieruje jego działaniami w czasie i przestrzeni. To narzędzie powinno umożliwić:

• Dostosuj się do często elastycznego kontekstu społeczności, w której działa,
• Dostosuj się do kontekstu i realiów rozwijającego się świata uniwersytetów,
• Zajmij się orientacjami krótko-, średnio- i długoterminowymi,
• Zaproponuj roczny plan przeglądu

Planowanie to umożliwia sporządzenie portretu tego, co zostało dokonane i podjęcie decyzji w sprawie kierunków, jakie musi obrać Oficjalny Uniwersytet w Bukavu, aby utrwalić swoją ewolucję oraz rozwój naukowy i gospodarczy.

Wreszcie, aby dojść do tego planowania strategicznego, cztery odrębne etapy określiły jego kierunek:

• 1 st krok: diagnoza strategicznym; jest to krok umożliwiający pozycjonowanie uczelni w sektorach nauki i gospodarki, w których działa.
• Etap 2 E : strategiczne wybory i cele; chodzi o podejmowanie decyzji dotyczących przyszłości Uniwersytetu wraz z eksploracją różnych scenariuszy.
• 3 th krok: planowanie operacyjne i plan działania; chodzi o upodmiotowienie, mobilizację i poziom zaangażowania podmiotów w planowanie i wdrażanie projektów. Ten krok jest przedstawiony w formie planu działania. Działania prowadzące do znaczących skutków powinny być traktowane priorytetowo.
• 4 p krok: monitorowania i pomiarów; Chodzi o strategiczne i operacyjne działania następcze

Wydziały

Składa się z sześciu wydziałów  :

• Wydział Lekarsko-Farmaceutyczny
• Wydział Prawa
• Wydział Nauk i Nauk Stosowanych
• Wydział Nauk Społecznych, Politycznych i Administracyjnych
• Wydział Ekonomii i Zarządzania
• Wydział Literatury i Nauk Humanistycznych

Związki partnerskie

Uniwersytety

• Vrije Universteit Brussels;
• Wolny Uniwersytet Brukselski;
• Uniwersytet w Louvain;
• Uniwersytet w Liege;
• Uniwersytet w Antwerpii;
• Uniwersytet Lille III;
• Uniwersytet Montpellier II;
• Uniwersytet w Rouen;
• Universitat Würzburg;
• Uniwersytet Columbia;
• Uniwersytet Wits;
• Uniwersytet KwaZulu-Natal;
• Afrykański Uniwersytet Ewangelicki;
• Katolicki Uniwersytet w Graben;
• Katolicki Uniwersytet Bukavu
• Uniwersytet w Johannesburgu;
• Uniwersytet w Pretorii;
• Uniwersytet w Zambii;
• Uniwersytet Dar-es₋Salam;
• Uniwersytet w Botswanie;
• Uniwersytet Makerere;
• Uniwersytet Abomey Calavi;
• Uniwersytet w Burundi;
• Narodowy Uniwersytet Rwandy;
• Uniwersytet Yaoundé II;
• Uniwersytet Lubumbashi;
• Uniwersytet Kisangani;
• Uniwersytet w Kinszasie;
• Protestancki Uniwersytet Konga;
• Uniwersytet Kindu;
• Uniwersytet Goma;

Firmy i inne instytucje

• Belgijska Współpraca Techniczna (BTC);
• Fundusz Budowania Pokoju (FCP-Współpraca Niemiec);
• BANRO Mining Corporation;
• Kongijskie Biuro Kontroli (OCC);
• American Bar Association (ABA);
• Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża (MKCK);
• IRC (International Rescue Comitee);
• Międzynarodowe Biuro ds. Migracji (IOM);
• MRAC-Tervuren;
• BCECO-Kinszasa;
• BRALIMA;
• PHARMAKINA;
• Centrum Badań Nauk Przyrodniczych (CRSN-Lwiro);
• Obserwatorium Wulkanologiczne Goma, OVG;
• Centrum Badań Hydrobiologicznych (CRH-Uvira);
• Centrum Badań Geologiczno-Górniczych (CRGM);
• Międzynarodowa Organizacja ds. Drewna Tropikalnego (ITTO);
• UNESCO-ANSTI (Afrykańska Sieć Instytucji Naukowych i Technologicznych);
• AUF (Agence Universitaire de la Francophonie);
• SARUA (Stowarzyszenie Uniwersytetów Regionalnych Afryki Południowej);
• Sieć Międzyuczelniana Wielkich Jezior (RIGL);
• Fundacja RAWJI.

Bibliografia

• Zamówienie Ministerialna n o  016 / MINESU / CAB.MIN / RS / 20067 lutego 2006
• Dekret ministerialny nr ESURS / CABMIN / A3 / 063/96 z dnia 19.04.1996 zatwierdzający CUB jako publiczną szkołę wyższą i placówkę uniwersytecką

Powiązane artykuły

• Edukacja w Demokratycznej Republice Konga

Linki zewnętrzne

• (en) Oficjalna strona UOB