Fundacja | 1901 |
---|---|
Zabarwienie | czerwony i czarny |
stadion |
Stadion Laborie-Bernard Laporte (4792 miejsc) |
Siedzenie |
Avenue Flandres Dunkierka 81600 Gaillac |
Aktualne mistrzostwa | Federalna 2 |
Prezydent |
Cathalo Pascal Viatgé Laurent |
Trener |
Jérôme Arru Philippe Garrigues |
Stronie internetowej | www.uag-rugby.fr |
Krajowy |
Wyzwanie nadziei (2) Trofeum Jean-Prat (1) |
---|
Koszulki
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Ostatnia aktualizacja: 10 grudnia 2010 r.
Athletic Union Gaillac ( UA Gaillac ) jest klub rugby francuskim , z siedzibą w Gaillac grania w Federal 2 .
Klub powstał w 1901 roku pod nazwą Stade Gaillacois . Chronologicznie jest to trzeci klub w departamencie Tarn. To studenci uczelni miasta na początku bronią jego barw. W 1905 pierwsza zmiana nazwy: Stade Athlétique gaillacois . Klub przenosi się do Laborie, na którym nadal jest jego stadion, wListopad 1909.
SAG zdobył swój pierwszy tytuł (który z 4 th seria Pirenejów) w roku 1927. Osiągnęła drugiej serii tego samego roku zdobył tytuł w 1929 roku i wszedł do 1 st serii.
Polityka sportowa rządu Vichy zmuszająca miasta poniżej 50 000 mieszkańców do posiadania tylko jednego klubu, SAG jest zmuszona połączyć się z innymi firmami sportowymi w mieście: w ten sposób powstaje amerykański Gaillac wgrudzień 1940.
Po wojnie klub stał się na dwa lata (1948-1950) Union Athlétique des Cheminots de Gaillac, po czym powrócił do poprzedniej nazwy i ponownie zintegrował UAG omnisports.
Po kilku regionalnych tytułach klub dotarł do trzeciej ligi (zwanej Excellence) w 1959. Doszedł do finału w 1961 (porażka z Figeac 3-10) i awansował do drugiej ligi (Federalnej).
Półfinalista francuskiego mistrzostwa drugiej ligi w 1965 roku, Gaillac nie mógł przejść do pierwszej ligi. Rzeczywiście, ostatnie miejsca w mistrzostwach Francji 1966 są przydzielane według uznania komitetu zarządzającego FFR między półfinalistami mistrzostw Francji w drugiej lidze a ostatnią z ich kur z pierwszej ligi.
Dwukrotny zwycięzca wyzwania EssorGaillac wygrał dwa razy z rzędu wyzwanie Essor w 1966 , gdzie w finale miał Bagnères , aw 1967 , gdzie w finale miał Bergerac , podczas gdy w Championship dotarł do 1/8 finału w 1966 .
Wicemistrz Francji drugiej ligi 1968Klub ostatecznie uzyskał akcesję w 1968 roku , pomimo porażki w finale z Saint-Jean-de-Luz .
W ten sposób 6 klubów Tarn uczestniczy w mistrzostwach pierwszej ligi francuskiej 1969 : Graulhet, Castres, Albi, Mazamet, Carmaux i Gaillac.
Gaillac w elicie francuskiego rugby (1969-1974)Zejdzie do grupy B, kiedy elita zostanie zredukowana do 32 klubów w 1974 roku, a następnie wzrośnie w następnym roku, kiedy elita zostanie ponownie powiększona do 64 klubów.
Gaillac w I dywizji grupy B (1976-1980)Od sezonu 1976 Premier League została podzielona na Grupę A i Grupę B po 40 klubów każdy. Gaillac uczęszczał do grupy B, a następnie w 1978 roku zszedł do drugiej ligi, a następnie wrócił do następnego sezonu na rok w grupie B w 1980 roku.
W tym okresie niedostatku to młodzi ludzie utrzymują barwy klubu na szczycie, z tytułami mistrzów Pirenejów wśród kadetów i juniorów.
Dwukrotny mistrz Francji crabos 1983 i 1984Gaillac zdobył także dwa kolejne tytuły mistrzowskie Francji w juniorach Crabos w 1983 i 1984 roku. Te drużyny juniorów obejmują w swoich szeregach takich graczy jak Vincent Moscato i Bernard Laporte .
Ożywienie rozpoczęło się w 2002 roku pod przewodnictwem Huberta Mauillona, biznesmena z Gaillac, wraz z przystąpieniem do Federalnego 1 .
Dwukrotny mistrz Francji Reichel B 2003 i 2004W tym samym roku juniorzy Reichel B zostali mistrzami Francji. Wyczyn powtórzą w 2003 i 2004 roku.
Półfinalista Mistrzostw Federalnych I 2004 i 2005Pierwsza drużyna, ze swej strony prowadzona przez Alaina Gaillarda i wzmocniona przez byłego profesjonalistę Laurenta Labita , dwa razy nic nie przegrywa , jeśli chodzi o przystąpienie do Pro D2 w półfinale, najpierw w 2004 roku (przeciwko Stade Bordeaux ) w Marmande i w 2005 roku (przeciwko US Colomiers ) podczas rundy półfinałowej.
Zwycięzca Trofeum Jean Prat 2006Konsekracja nastąpiła w 2006 roku w Lourdes z tytułem mistrza Francji (Jean-Prat Trophy) dzięki zwycięstwu z Limoges 21-18 dzięki zrzutowi od byłego albigensa Patrice Giry w ostatnich sekundach meczu. Klub po raz pierwszy w swojej historii gra w II lidze zawodowej na sezon 2006-07 .
Gaillac w Pro D2 (2006-2007)UA Gaillac Alaina Gaillarda spisał się dobrze w drugiej lidze i zakończył sezon na dziesiątym miejscu. Ale to finanse sprawiają, że UAG przeżywa wielkie trudności.
Klub rozważa fuzję z sąsiednim klubem Graulhet . To się nie udało i pod koniec sezonu Narodowy Departament Pomocy i Kontroli Zarządzania (DNACG) postanowił zdegradować Gaillac do Federal 3 . Klub zostaje postawiony w stan likwidacji w dniuation13 lipca 2007 r..
Finalista Federalnej 3 2012W sezonie 2011-2012 praca narzucona przez duet trenerski i powaga zawodników zaowocowały: w ciągu całego sezonu strzelono prawie sto prób. Drużyna dotarła do finału mistrzostw, gdzie przegrała z porozumieniem Arcachon Basin. Ten kurs (drugi ze stu sześćdziesięciu zaangażowanych klubów) zapewnia jednak jego wzrost w federalnym 2 .
Gaillac gra w Bundestagu od 2012 roku. Sezon 2019-2020 został przerwany z powodu pandemii koronawirusa we Francji.
Kobiety z UA Gaillac są mistrzami Francji Federal 1 w 2014 roku po pokonaniu Castres Olympique Féminin (15-3) w Albi.