Traktat Cañas-Jerez jest porozumienie ratyfikowała15 kwietnia 1858przez Nikaragui i Kostaryki o ich granicy. Został wynegocjowany pomiędzy Máximo Jerez Tellería reprezentującym Nikaraguę i José María Cañas Escamilla reprezentującym Kostarykę.
Po Nicoya za przyłączeniem do Kostaryki w 1824 roku, Nikaragua wielokrotnie twierdził suwerenności nad tym terytorium. W celu rozwiązania problemu przeprowadzono wiele negocjacji:
ale żaden z tych tekstów nie został ratyfikowany przez zgromadzenia obu krajów.
W Kwiecień 1858, rozmowy między dwoma pełnomocnikami rozpoczynają się w San José . Tekst został zatwierdzony niewielką większością głosów przez Kongres Kostaryki, a następnie Zgromadzenie Ustawodawcze Nikaragui (dyskutowano wówczas nad nową konstytucją). W tym czasie traktat handlowy między dwoma krajami został podpisany w Rivas przez prezydentów Kostaryki Juan Rafael Mora Porras i Tomása Martíneza Guerrero z Nikaragui.
XIX wieku Nikaragua zgłosiła dalsze zastrzeżenia do wspólnej granicy. Negocjacje między 1872 a 1886 nie doprowadziły do ugody. W 1886 r. Oba kraje zgodziły się skierować sprawę do arbitrażu Prezydenta Stanów Zjednoczonych. Plik22 marca 1888Prezydent Grover Cleveland uznał ważność traktatu Cañas-Jerez. Orzeczenie z Cleveland wyjaśniło również kilka kwestii wątpliwej interpretacji porozumienia granicznego.