Tournoi d'Anchin to turniej , który według Jean-Baptiste Le Carpentier i jego genealogicznym Historii Szlachty z Pais-Bas (1664), by zebrać w 1096 trzystu rycerzy w opactwie Anchin na terytorium obecnej gminy Pecquencourt w departamencie Nord .
Od połowy XIX -tego wieku, to przyjmuje się, że jest to wynalazek Le Carpentier z działania apokryficzny .
Tournoi d ' Anchin jest cytowany po raz pierwszy w 1661 roku przez Jeana Le Carpentiera i wznowiony w 1664 roku w jego Genealogical History of the Noblesse des Païs-Bas, or Histoire de Cambray, et du Cambrésis, zawierającej to, co się tam wydarzyło. oraz królowie Francji i Hiszpanii , tom II, gdzie zawiera listę rycerzy, którzy uczestniczyli w turnieju w opactwie Anchin w 1096 roku .
Na poparcie tego twierdzenia Le Carpentier przedstawia domniemany akt wzięty z archiwów opactwa Anchin , ale dokładne zbadanie tego dokumentu i kilka przekonujących powodów sprawia, że został on odrzucony jako apokryficzny.
Od połowy XIX -go wieku, czarter Turniej Anchin jest uważany za fałszywy przez wszystkich uczonych. Stolarz, aby schlebiać próżności pewnych postaci, których hojność lub wsparcie były mu potrzebne, użył do tego celu fabrykacji, przeróbek i interpolacji utworów, których potrzebował, aby prześledzić korzenie krucjat do rodzin, które chciał promować w swoich dziełach.
Hippolite-Romain-Joseph Duthillœul, bibliotekarz z miasta Douai, który opublikował francuskie tłumaczenie statutu napisane w 1846 roku: „Od dawna uważaliśmy ten utwór za poważny i autentyczny iz taką pewnością, że go opublikowaliśmy. Tłumaczenie francuskie w naszych Petites Histoires des Pays de Flandre et d'Artois , jedynym tłumaczeniu, jakie kiedykolwiek się pojawiło; ale ku naszemu zdezorientowaniu, musimy teraz uważać to za apokryficzne. "
Baron de Reiffenberg, jeden z pierwszych, który poruszył problem fałszywości Turnieju Anchina opisanego przez Le Carpentiera, oświadczył w 1848 roku: „Odważyliśmy się oświadczyć, że ten statut wydawał nam się fałszywy pod każdym względem; fałszywy w sformułowaniu, rodzaj niezwykłego dramatu, fałszywy przez niezwykłe formuły, fałszywy przez substancję zbyt widocznie adekwatną do potrzeb sprawy, to znaczy z zamiarem schlebiania ludziom, którzy trzymają się starej szlachty lub którzy chcieli być do niej dołączone, ostatecznie fałszywe ze względu na okoliczności pojawienia się tego dokumentu. „Dodaje” tutaj jest, że ta opinia, która wydawała się tak ekscentryczna, niepostrzeżenie zbiera dobre umysły i „wkrótce statut Anchina nie będzie miał już ani jednego obrońcy. "
EA Escallier w swojej pracy na temat opactwa Anchin (1852) pisze: „Żaden kronikarz ani historyk przed Carpentierem nie mówi ani o Turnieju w Anchin, ani o odnośnym statucie: nigdzie nie ma. Nie ma śladu, pamięci ani nie wspominają, ani bezpośrednio, ani pośrednio (...) wszyscy pisarze, którzy mówili o tym akcie, cytowali go lub relacjonowali, czynili to dopiero po i po Carpentierze (...), czy jest prawdopodobne, że w jakimkolwiek starożytnym piśmie lub pomniku , nie znaleziono niczego, co świadczy o tym fakcie i nie może potwierdzić danego statutu? (...) Nie jest tak, że przy odrobinie uwagi tu i tam znajdujemy wskazówki co do fabrykacji (...) Co więcej, musimy przynajmniej weź pod uwagę autora tej archeologicznej mistyfikacji, pracę, jaką go kosztowała, i wydatek, który „dokonano w wyobraźni i erudycji. "
Alphonse Wauters napisał w 1866 r. W swoim Table chronologique des chartes : „Le Carpentier (…) oparł swoją Historię Cambrai i Cambrésis na serii utworów stworzonych dla przyjemności, z których głównym jest słynna lista rycerzy obecnych na turnieju w Anchin., pożyczył pewną celebrytę z wielu arystokratycznych nazwisk, które Le Carpentier celowo zgromadził tam. "
Eugène François Joseph Tailliar w Chroniques de Douai (1875) pisze o dokumencie przedstawionym przez Le Carpentiera na poparcie istnienia Tournoi d'Anchin: „Jeśli dokładnie przestudiujemy ten statut i jeśli odniesiemy się do okoliczności, w których domniemany turniej Anchina, łatwo się przekonać, że gra jest całkowicie apokryficzna, a turniej to czysta inwencja. Wskazuje, że ponowne zjednoczenie wszystkich tych rycerzy w Anchin w momencie ich wyjazdu na krucjatę jest nieprawdopodobne. Dodaje, że archiwa Anchinian nie pozostawiają najmniejszego śladu po rzekomym dokumencie, a treść i romantyczna forma tego statutu, która jest odmienna od wszystkich innych, wyrażeń, których używa, składa się na wszystko, aby wykazać jego fałsz. Wreszcie rozum nie może dopuścić do jednoczesnej obecności pewnych postaci, których imiona są wskazane w akcie.
Według Le Carpentiera, w 1096 roku, tuż przed rozpoczęciem pierwszej krucjaty , Anselme de Ribemont, lord Ostrevant i Valenciennes, zebrał w opactwie Anchin trzystu rycerzy z Hainaut, Cambrésis, Artois i du Tournaisis na turniej pod prezydenturę Baudouina II hrabiego Hainaut.
Lista rycerzy, którzy według Le Carpentiera wzięliby udział w tym turnieju, znajduje się na stronach 14-15 tomu II jego książki Histoire genealogique de la nobility des Païs-Bas, or Histoire de Cambray, et du Cambresis, zawierające to, co wydarzyło się tam za czasów cesarzy i królów Francji i Hiszpanii .
Od połowy XIX th century, historycy odnoszą się już do tej listy:
„Porzuciliśmy historyczne fakty dotyczące słynnego Turnieju Anchinian z 1096 r., Którego nauka nie waha się już uznać za wyimaginowane. Karta nadana przez Carpentiera w jego Histoire de Cambrai et du Cambrésis jest zdecydowanie fałszywa, więc uniknęliśmy czerpania z tego źródła i nie udawaliśmy się tam w poszukiwaniu starych nazw miejscowości. "
„Wyraziliśmy wątpliwości co do tego słynnego turnieju Anchin, z którym musimy się liczyć i który sprawił, że zaniedbaliśmy nazwy zawarte w statucie wymyślonym, jak mówią, przez Carpentiera. "