Taiyō Matsumoto

Taiyō Matsumoto Obraz w Infoboksie. Biografia
Narodziny 25 października 1967
Tokio ( d )
Imię w języku ojczystym 松本 大洋
Narodowość język japoński
Zajęcia Mangaka , ilustrator
Matka Naoko Kudo ( d )
Małżonka Saho Tono
Pokrewieństwo Święty Inoue (kuzyn)
Podstawowe prace
Hana Hotoko , gorzki beton , ping pong , numer pięć

Taiyo Matsumoto (松本大洋, Matsumoto Taiyo ) To autor z mangi ur25 października 1967w Tokio , Japonia .

Autor mangi o szczególnym stylu, najbardziej znany z Amer Béton i Ping-ponga , adaptowanych w serialach animowanych.

Biografia

Taiyō Matsumoto urodził się dnia 25 października 1967w Tokio w Japonii. W młodości grał w piłkę nożną w szkolnym klubie. Zachęcony przez matkę odkrył mangę Akimi Yoshidy i Katsuhiro Ōtomo , w szczególności Dômu . Pod wpływem swojego kuzyna Santa Inoue , dołączył do klubu manga; Swoją pierwszą mangę rysuje w wieku 18 lat.

Po wygraniu "Comic Open Contest" magazynu Comic Morning , zadebiutował zawodowo z Kōdansha i opublikował Straight , komiks baseballowy, w magazynie Morning w latach 1988-1989. Po zdobyciu przez Straighta nagrody „ Popołudnie młodych autorów” jego wydawca wysłał go jako rysownika na Paryż-Dakar . We Francji znalazł komiksy autorstwa Moebiusa i Miguelanxo Prado, co podsunęło mu pomysł połączenia komiksów europejskich i japońskich w celu osiągnięcia własnego stylu graficznego.

W 1990 roku pojawił się w konkurencyjnym magazynie Big Comic Spirits , redagowanym przez Shōgakukan . Wydał Zer , historię osadzoną w świecie boksu, potem Hana Otoko . W 1993 Shōgakukan opublikował zbiór różnych opowiadań, Blue Spring . W tym samym roku Matsumoto zaczął wydawać Amer Béton , dzięki czemu zyskał sławę. Trzy albumy sprzedały się w nakładzie ponad 100 000 egzemplarzy, a seria była prezentowana w kinach od 1995 roku ). Pomimo tego sukcesu, Matsumoto postanawia wziąć udział w premierze nowego magazynu Comic Are! , dla której stworzył Brothers of Japan . Doświadczenie było krótkotrwałe, ponieważ w 1996 roku powrócił do Big Comic Spirits z Ping-pong , nową, odnoszącą sukcesy serią sportową, chociaż zgodnie z jego przyzwyczajeniem, Matsumoto był ograniczony do pięciu tomów.

W 1997 roku Matsumoto rozpoczął swoją nową pracę, Gogo Monster , ale ta, uznana za zbyt trudną, nie została opublikowana w Big Comic Spirits , a czytelnicy musieli czekać aż do 2000 roku, aby ta bardzo osobista praca ukazała się bezpośrednio na albumie. W 2000 debiutuje również w Ikki The podziemny suplement z Big Comic Spirits , publikacja numer pięć , który kończy się tam w 2005 roku ośmiu tomów uczynić go Najdłuższa seria Matsumoto. Zostań kultowym autorem, Matsumoto może swobodnie wdrażać wszystkie swoje ulubione motywy. Było to w czasie publikacji numer pięć w 2002 roku, że jego pierwsze dwie adaptacje filmowe zostały wydane na japońskich ekranach: Ping-pong przez Fumihiko Sori i Blue Wiosna przez Toshiaki Toyoda . W następnym roku Takeshi Watanabe wyreżyserował sequel Blue Spring zatytułowany Revolver, który nie był pokazywany w kinach. Wreszcie na japońskich ekranach pojawiła się kreskówkowa adaptacja Amera Bétona23 grudnia 2006 w Japonii, a następnie w innych krajach, m.in. we Francji 2 maja 2007 r.. Ta adaptacja w reżyserii Michaela Ariasa jest bardzo wierna.

Matsumoto powraca w Big Comic Spirits w 2006 roku z The Bamboo Samurai, który oznacza jego powrót do bardziej klasycznego gatunku: komiksu samurajskiego . Po raz pierwszy współpracuje ze scenarzystą, pisarzem Isseiem Eifuku . Gdy ta powolna historia została ukończona, w 2010 roku Matsumoto zainicjował Sunny , serię opartą na wspomnieniach z jego młodości.

W 2019 roku na Międzynarodowym Festiwalu Komiksu w Angoulême Matsumoto poświęcił się wyjątkowej wystawie retrospektywnej obejmującej całą jego karierę, skupiającą blisko 200 oryginalnych prac.

Styl

Tworzy oryginalne uniwersum poprzez mangę, której styl graficzny i narracja są bardzo dalekie od większości japońskich produkcji komercyjnych.

Autor pragnie nieustannie się odnawiać i eksperymentować z każdym dziełem nowych technik graficznych, inscenizacji czy scenariusza.

Wpływy

Podczas pobytu we Francji autor wskazuje, że został wyróżniony przez francusko-belgijskich autorów komiksów, takich jak Enki Bilal , Miguelanxo Prado czy nawet Moebius (Jean Giraud) . Z trudem próbował stylu francusko-belgijskiego na Gogo Monster .

Pracuje

W Japonii

Komiczny
  • Prosto (ストレート ) , W Rano , 1988/89. Wydane w 2 tomach przez Kōdansha .
  • Dziesięć do mężczyzn (点 i 面 ) , Rano , 1990. Opublikowane w 1 tomie przez Kōdansha.
  • Zero , w Big Comic Spirits , 1990-1991. Opublikowane w 2 tomach przez Shōgakukan .
  • My Father's Dream (花 男, Hana otoko ) , In Big Comic Spirits , 1991-1992. Opublikowane w 3 tomach przez Shōgakukan.
  • Printemps Bleu (青 い 春, Aoi haru ) , Shōgakukan, 1993. Zbiór opowiadań opublikowanych w Big Comic Spirits .
  • Bitter Concrete (鉄 ン, Tekkon kinkurito ) , In Big Comic Spirits , 1993-1994. Opublikowane w 3 tomach przez Shōgakukan.
  • Brothers of Japan (日本 の 兄弟, Nihon no kyodai ) , In Comic Are! , 1994-1995. Wydane w jednym tomie przez Magazine House.
  • Ping-pong (ピ ン ポ ン, Pin pon ) , In Big Comic Spirits , 1996-1997. Wydane w 5 tomach przez Shōgakukan.
  • Gogo Monster ( GOGO モ ン ス タ ー, GOGO monsutā ) , Shōgakukan, 2000. Opublikowane bezpośrednio w albumie.
  • Numer Pięć (ナ ン バ ー フ ァ イ - , Nanba faibu ) , W Ikki , 2000-2005. Wydane w 8 tomach przez Shōgakukan.
  • Bamboo Samurai (竹 光 侍, Takemitsu zamurai ) , scenariusz Isseia Eifuku , opublikowany w Big Comic Spirits , 2006-2010. Wydane w 8 tomach przez Shōgakukan.
  • Słoneczny (サ ニ ー ) , W Ikki , 2010-2015. Opublikowane w 6 tomach przez Shōgakukan.
  • Les Chats du Louvre (ル ー ヴ ル の, Louvre no neko ) , wstępnie opublikowane w Big Comic Original , 2016-2018. Opublikowane w 2 tomach przez Shōgakukan.
  • Tokio Higoro
  • Mukashi no Hanashi (w toku)
Rysunek
  • 100 , Shōgakukan, 1995. Artbook
  • 101 , Shōgakukan, 1999. Artbook
  • Mazasu hikarino sakini arumono soshikuha Paradaisu (メザスヒカリノサキニアルモノ若しくはパラダイス ) , Self-opublikowana, 2000. Adaptacja sztuki
  • Hana (花 ) , Self-publishing, 2005. Rozszerzona edycja poprzedniej.

Tłumaczenia francuskie

  • Amer Béton , Tonkam , 3 vol., 1996 / pełne wydanie 1 vol., 2007, 2019
  • Bracia z Japonii , Tonkam, 2000
  • Printemps Bleu (tłum. Akinori Matsumoto), Tonkam, 2001
  • Ping-pong , Delcourt , kol. "Mangi", 5 vol., 2003-2004 / pełne wydanie 2 vol., 2019
  • Numer Pięć (trad. Thibaud Desbief), Kana , kol. „Made In”, 8 vol., 2004-2006
  • Gogo Monster , Delcourt, coll. "Manga", 2005
  • The Bamboo Samurai (rysunek), z Isseiem Eifuku (scenariusz), Kana, coll. „Made In”, 8 vol., 2009-2011
  • Sunny , Kana, coll. „Wielka Kana”, Wydana w 6 tomach, 2014-2016
  • Les Chats du Louvre , Futuropolis i Louvres Editions, Wydane w 2 tomach, 2017-2018
  • Zero , Pika, kol. "Pika Graphic", Wydano w 1 tomie, 2018
  • Le Rêve de mon Père (tłumacz Thibaud Desbief), Kana , coll. „Made In”, 3 vol., 2018

Nagrody

Nagrody

Spotkania

Źródła

Uwagi i referencje

  1. „  Taiyo Matsumoto (ur. 25 października 1967, Japonia)  ” – Comiclopedia
  2. "  Swój pierwszy sukces odniósł w konkursie Comic Open, organizowanym przez magazyn Comic Morning, który pozwolił mu zadebiutować zawodowo.  " - Komiksopedia
  3. "  Matsumoto, Taiyou  " , na bedetheque.com  : "[...] otrzymuje nagrodę dla młodych autorów" Afternoon ", przyznawaną przez wydania Kôdansha. "
  4. „Kiedy miałem dwadzieścia lat, przyjechałem do Paryża, aby wziąć udział w artykule na temat Paryż-Dakar. Ponieważ w ogóle mnie to nie interesowało, zwiedziłem księgarnie i odkryłem komiksy francusko-belgijskie, Bilala, Moebiusa. » - Wywiad przeprowadził Xavier Guilbert
  5. „  Wystawa Taiyō Matsumoto, rysowanie dzieciństwa – Festiwal Komiksu  ” , na www.bdangouleme.com (dostęp 30 maja 2019 )
  6. „  Angoulême 2019: Matsumoto Expo  ” , na BoDoï (dostęp 30 maja 2019 r. )
  7. „W Japonii jest jednym z najważniejszych mistrzów komiksu. Artysta wyobraża sobie dzieła humanistyczne, zabarwione melancholią, w przeciwieństwie do bardzo ujednoliconej produkcji mangi. " - Lloyd Chéry , "  Pięć mang do odkrycia poezji Taiyou Matsumoto  " , w Le Point ,25 stycznia 2019
  8. „[…] jego praca różni się od reszty produkcji japońskiego przemysłu komiksowego. " - Taiyo Matsumoto, mangaka, który mówi nie
  9. „Wśród obfitości produkcji mangi, linia Taiyô Matsumoto zawsze wyróżniała się, rozpoznawalna od pierwszych pudełek: czasami surowa, często słoneczna, ekscentryczna i miękka. Nie do naśladowania. » - Taiyô Matsumoto: mangaka, która sublimuje dzieciństwo, opowiedziana na pięciu płytach .
  10. „[…] za każdym razem odnawia się i rzuca wyzwanie nowym technikom […]” – Taiyô Matsumoto: mangaka, który sublimuje dzieciństwo, opowiedziany na pięciu talerzach .
  11. „Stale ewoluuj, odrzucaj kody i nie przerabiaj tego, co już istnieje”. " - Taiyo Matsumoto, mangaka, który mówi nie
  12. „Każda seria to okazja do nowych eksperymentów. „To konieczne, muszę stworzyć to napięcie, tę przeszkodę w rysunku. Jest źródłem motywacji, precyzuje autor. Ale dzięki pracy nad nową techniką staje się to dla mnie trochę łatwiejsze, a potem staje się nawykiem… a nuda podczas rysowania to najgorsze, co może mi się przytrafić. »» - Taiyo Matsumoto, mangaka, który mówi nie
  13. „Graficznie już. […] Gwasz, akwarela, tusz indyjski, pisak rurkowy, projektant zmienia linię i naprzemiennie używa narzędzi. Inscenizacja też. Na przykład w „Ping Pong” (wydanym w 2003 roku w Japonii) Matsumoto nie używa małych linii, które symbolizują szybkość i szybkość wymiany piłek między dwoma graczami, ale raczej nerwowe cięcie planszy. Jeśli chodzi o scenariusz, ta sama logika jest przeciwko niemu. Sport nie jest postrzegany przez pryzmat osiągnięć czy przekraczania samego siebie, ale jako źródło cierpienia. " - Taiyo Matsumoto, mangaka, który mówi nie
  14. „Taiyou Matsumoto ochoczo wspomina, że ​​po Straight , jego wydawca wysłał go do Francji […] Od tej podróży bardzo docenia Moëbiusa, Enki Bilala i Pradę [Prado], którzy pozostają autorami, którzy najbardziej go naznaczyli. " - "  Matsumoto , Taiyou  " , na www.bedetheque.com .
  15. „[…] tworzenie tego albumu [ GOGO Monster ] było bardzo pracochłonne. Pod wpływem komiksów francusko-belgijskich, Matsumoto chciał napisać tę książkę w jednym kawałku, bez rozdziałów i wstępnych publikacji, jak to jest w zwyczaju w japońskich wydawnictwach. Wyznaje, że trochę pogubił się w procesie pisania, ciągle powtarzając swoje strony, aby je poprawić. » - Taiyô Matsumoto: mangaka, która sublimuje dzieciństwo, opowiedziana na pięciu płytach .
  16. „  Sen mojego ojca (the)  ” , na manga-news.com
  17. (w) „  Coo, Gurren Lagann, „Kafka” Win Media Arts Awards  ” w Anime News Network ,4 grudnia 2007 r.(dostęp 26 listopada 2014 )
  18. (w) „  Ogłoszono zwycięzców 15. Tezuki Osamu Cultural Prize  ” na Anime News Network ,2 maja 2011(dostęp 26 listopada 2014 )
  19. (w) "  Ogłoszono zwycięzców nagrody Eisnera 2020 | Comic-Con 2020  ” , na IGN ,25 września 2020 r..

Bibliografia

Monografia
  • Stéphane Beaujean, White Delaborde Xavier Guilbert i Daniel Pizzoli, Taiyō Matsumoto: Rysowanie dzieciństwa , Angouleme, 9. edycja Art +,styczeń 2019, 170  pkt. ( ISBN  9782953690255 ).
WywiadyArtykuły
  • (en + de + fr + ja) Masanao Amano , Manga Design , Kolonia, Taschen , coll.  "Mi",15 maja 2004 r., 576  s. , 19,6  cm × 24,9  cm , oprawa miękka ( ISBN  978-3-8228-2591-4 , prezentacja online ) , s .  466-469wydanie wielojęzyczne (1 książka + 1 DVD): niemiecki (tł. Ulrike Roeckelein), angielski (tł. John McDonald & Tamami Sanbommatsu) i francuski (tł. Marc Combes)
  • (en) „  Taiyo Matsumoto  ” , na Comiclopedia (dostęp 8 czerwca 2019 r. )
  • Stéphane Beaujan, „Mangaka inna  niż wszystkie. Sztuka Taiyo Matsumoto  " notebooki komiksów , n o  6styczeń-marzec 2019, s.  70-79
  • Pauline Croquet, „  Taiyô Matsumoto: mangaka, która sublimuje dzieciństwo, opowiedziana na pięciu płytach  ”, Le Monde ,styczeń 2019( przeczytaj online ).
  • Julien Jean Christian Fonteyne „  Taiyo Matsumoto  ” Ekllipse , Semic, n O  7,styczeń 2001, s.  15-21
  • Patrick Gaumer , „Matsumoto, Taiyô” , w World Comic Book Dictionary , Paryż, Larousse ,2010( ISBN  9782035843319 ) , s.  576.
  • Cyril Lepot, „Zabawa w przestrzeń i gra w przestrzeni w twórczości Taiyō Matsumoto”, w Boris Eizykman (red.), Klomby osobno. Estetyka komiksu , The Volley Letter, 2013, s.  231-250 . ( ISBN  9782873173760 )
  • Cyril Lepot, „  Wędrówka po grafitowych alejkach Matsumoto Taiyō” , Proteus nr 3, 2012, s. 54-66.

Załączniki

Linki zewnętrzne