Ustawa o prawie autorskim z 1710 r

Ustawa o prawie autorskim z 1710 roku , znany również jako Statut Anny , nazwany królowej w czasie , było aktem Parlamentu , który był pierwszym w celu umożliwienia regulacji prawa autorskiego przez rząd i sądy zamiast umów. Między osobami prywatnymi. Ustawa ta umożliwia autorowi uzyskanie wyłącznego prawa do druku jego utworu i wprowadza pierwszy element prawa gospodarczego dotyczącego dzieł artystycznych.

Wcześniej, ustawa Licensing Act z 1662 r. Zezwalała na ograniczenia prawa do kopiowania i tylko korporacja (zwana Stationers 'Company ) miała prawo do drukowania w Wielkiej Brytanii i obowiązek cenzurowania pisma.

W 1694 r. Parlament odmówił odnowienia aktu licencyjnego, kończąc tym samym monopol firmy papierniczej. Po 10 latach negocjacji firma papiernicza zaproponowała system licencjonowania na autora, a nie na drukarkę, pomysł, który tym razem zostałby przychylnie rozpatrzony przez Parlament i doprowadził do przyjęcia Statutu Anny .

Ustawa ta wyznacza 14-letni okres obowiązywania praw autorskich - z możliwością jednorazowego przedłużenia - dla nowo opublikowanych utworów; pod koniec tego okresu utwór wchodzi do domeny publicznej . Statut Anne został opracowany w 1709 i stosowany od10 kwietnia 1710aż do ustawy Copyright Act z 1842 roku. Prawo to wpłynęło na regulacje dotyczące praw autorskich w kilku innych krajach, w tym w Stanach Zjednoczonych, i jest przedmiotem obszernej bibliografii.

Zobacz też

Bibliografia

Linki zewnętrzne