Pierzasty wąż (tłumaczenie Kukulkan w Mayan i Quetzalcoatla w nahuatl) to bóstwo , którego kult był rozpowszechniony w Ameryce Środkowej . Najstarsze przedstawienia ikonograficzne tego bóstwa pochodzą z początku okresu klasycznego , około 150 roku naszej ery. AD , w sztuce publicznej Teotihuacan , zwłaszcza w malowidłach ściennych.
Jego kult ma swoje korzenie w okresie preklasycznym , około 1200 roku pne. AD , w tym z wężem wodnym wśród Olmeków , która stopniowo przekształca się różne podmioty, takie jak Quetzalcoatl i Ehecatl wśród Azteków , Kukulkan wśród Majów z Jukatanu , Tohil wśród Quiché Majów czy nawet Coo Dzavui wśród Mixtecowie .
Najstarszy i najbardziej niezmienny z symbolicznych aspektów upierzonego węża wydaje się mieć charakter rolniczy. Rzeczywiście, od tego czasu aż do dzisiaj starożytnego, rdzenne narody wiąże go z cyklem wzrostu kukurydzy , porównując zielonych liści rośliny do Quetzal pióra i uszy do węży skalach .
Jak to często bywa w myśli mezoamerykańskiej , symbolika upierzonego węża jest przepojona dualizmem : jest on zarówno przywiązany do ziemi przez węża, jak i do nieba przez pióra ptaka. Jest to zupełne przeciwieństwo judeochrześcijańskiego dualizmu, który oddziela ciało i ducha: niebo i ziemia, dzięki symbolice pierzastego węża, są jednym. Jest to silny symbol monisty, z dwiema nierozłącznymi polaryzacjami.
Jest również związany z Wenus .