Metoda przeskoku temperatury jest stosowana w kinetyce chemicznej do pomiaru bardzo szybkich szybkości reakcji . Jest to jedna z metod relaksacji opracowanych przez fizyka-chemika Manfreda Eigena w latach 50. W tych metodach następuje gwałtowne zaburzenie początkowej równowagi układu reakcyjnego, a następnie następuje rozluźnienie układu w kierunku nowego stanu równowagi. . W przypadku metody skoków temperatury zaburzenie polega na szybkim nagrzewaniu, które zmienia wartość stałej równowagi , po którym następuje relaksacja stężeń w kierunku równowagi w nowej temperaturze.
Ogrzewanie zwykle polega na rozładowaniu kondensatora wysokiego napięcia (kV) przez niewielką objętość (< 1 ml ) roztworu przewodzącego zawierającego badany układ reakcyjny. W innych wersjach aparatu roztwór jest podgrzewany zamiast tego za pomocą impulsowego lasera na podczerwień . W obu przypadkach zmiana temperatury zajmuje tylko kilka mikrosekund lub krócej. Przejście stężeń do nowego stanu równowagi chemicznej można zaobserwować za pomocą spektroskopii absorpcyjnej lub fluorescencyjnej .
Zmiany stałej równowagi K, a tym samym stężeń reagentów i produktów, zależą od zmiany entalpii (ΔH °) reakcji . Według relacji van 't Hoffa :
z:
W przypadku zakłócenia prostej równowagi, która jest pierwszego rzędu w każdym kierunku, relaksacja następuje po prostym wykładniczym zaniku , a odwrotność stałej czasowej jest równa sumie stałych prędkości do przodu i do tyłu .
Dwie stałe szybkości można wyznaczyć z wartości i stałej równowagi :, co daje dwa równania dla dwóch niewiadomych.
W przypadku zakłócenia kilku etapów bardziej złożonej reakcji odwrotności stałych szybkości są równe wartościom własnym charakterystycznych równań szybkości, co umożliwia obserwację pośrednich etapów mechanizmu reakcji .
Istnieją inne podobne metody relaksacji chemicznej, takie jak skok ciśnienia, skok pola elektrycznego i skok pH.