Sūkyō Mahikari

Ten artykuł może zawierać niepublikowane prace lub niezweryfikowane wypowiedzi , pomimo obecności źródeł. Rzeczywiście, wydaje się, że zakres niektórych z nich został odwrócony od ich prawdziwego znaczenia przez interpretację autora.

Treść może wydawać się wiarygodna z punktu widzenia prezentowanych źródeł, ale nie należy jej ufać, ponieważ niekoniecznie je odzwierciedla. Możesz pomóc, dopasowując tekst artykułu do źródeł. Zobacz stronę dyskusji po więcej szczegółów.

Sūkyō Mahikari (崇 教 真 光 ) Jest nową religią japońską ( Shinshūkyō ) założoną w 1959 roku . Jej siedziba znajduje się w Takayama w prefekturze Gifu . Występuje również w Afryce

Historia

Pierwsza organizacja Mahikari została założona przez Kôtama Okada on 28 sierpnia 1959w Tokio , aby promować praktykę „sztuki Mahikari”.

Zgodnie ze słowami wyznawców, proces oczyszczania miałby się rozpocząć w 1962 roku, co powinno doprowadzić do wyginięcia rodzaju ludzkiego. Przetrwają tam tylko zwolennicy organizacji . Praktykowałaby technikę „ofiarowania współuczestnictwa”  : każdy wyznawca może złożyć ofiarę organizacji, aby zmyć swoje grzechy. Przemówienia misjonarzy Mahikari mówią zatem: „ Im więcej składa się ofiar, tym więcej kompensuje się za nieczystości” .

Mahikari rozprzestrzenił się z Tokio w całej Japonii . Po raz pierwszy zakłada się za granicą, w Paryżu wwrzesień 1971 następnie w innych miastach na całym świecie w latach siedemdziesiątych.

Kiedy zmarł Kôtama Okada, 23 czerwca 1974Jego adoptowana córka, Okada Keiju, która pozycjonowała się jako nowa przewodniczka duchowa, zmierzyła się z konfliktem ze starszym dyrektorem organizacji, Sakae Sekiguchi.

We Francji Sūkyō Mahikari został sklasyfikowany w 1995 roku przez Parlamentarną Komisję Śledczą ds. Sekt we Francji jako „ruch sekciarski” .

3 listopada 2009, Kôô Okada, który od tamtej pory był zastępcą przewodnika duchowego 5 października 2002 r., został trzecim przewodnikiem duchowym (Oshienushi) .

Rozwój i finanse we Francji

W 1995 r. francuskie Zgromadzenie Narodowe w swojej Komisji Śledczej ds. Sekt liczyło od 15 000 do 20 000 wyznawców tej organizacji we Francji i około 500 000 na całym świecie.

Według drugiego raportu Zgromadzenia Narodowego z 1999 r. na temat sytuacji fiskalnej sekt, Sukyo Mahikari miałby w 1999 r. aktywa księgowe netto w wysokości 60 milionów franków i dochód w wysokości 15 milionów franków. Część tych przychodów pochodzi z darowizn od obserwujących. Według tego samego raportu, w 1996 roku organizacja otrzymała od swoich członków 9,7 miliona franków.

Organizacja miałaby bardzo dokładne konta w każdym kraju, w którym została założona, co pozwoliłoby jej oceniać hojność swoich zwolenników niemal w czasie rzeczywistym. Innym źródłem jej dochodów jest spółka LH France, której jest właścicielem. Jej aktywa nieruchomościowe reprezentowałyby, według Zgromadzenia Narodowego, kilkadziesiąt milionów franków w 1999 r. .

Rytuały

Główne obrzędy Sūkyō Mahikari dotyczą zasady oczyszczenia dla zbawienia. Czasami oczyszczanie odbywa się przez nałożenie rąk.

W Belgii

W 1997 roku Sūkyō Mahikari był przedmiotem dochodzenia sądowego w Belgii.

Uwagi i referencje

  1. Frédérique Louveau, „  Kret i mikroskop. Metodyczne odmiany etnologii porównawczej „nowej religii japońskiej” we Francji i Afryce” , Journal des anthropologues [Online], 98-99 | 2004, opublikowano 22 grudnia 2010 r.
  2. Frédérique Louveau ( pref.  Georges Balandier ), Japońska przepowiednia w Afryce Zachodniej. Antropologia religijna Sukyo Mahikari (Benin, Wybrzeże Kości Słoniowej, Senegal, Francja) , Paryż, Karthala ,2012, 504  s. ( ISBN  978-2-8111-0615-7 , czytaj online ).
  3. Frédéric Antzorn, „  Sukyo Mahikari: sekta Asembourg na oczach belgijskiego wymiaru sprawiedliwości?  », Le Républicain Lotaryngia ,24 marca 1995 r.
  4. Jacques Guyard i Jean-Pierre Brard, „  Sprawozdanie na temat SYTUACJI FINANSOWEJ, PATRIMONIALNEJ i PODATKOWEJ SEKT, a także ich DZIAŁALNOŚCI GOSPODARCZEJ i RELACJI Z DZIEDZINAMI GOSPODARCZYMI i FINANSOWYMI  ” , o Zgromadzeniu Narodowym ,10 czerwca 1999 r.
  5. Prawa człowieka bez granic, Sukyo Mahikari / Belgia (2003); Japoński proroctwo w Afryce Zachodniej: Antropologia religijna Sukyo Mahikari (Benin, Wybrzeże Kości Słoniowej, Senegal, Francja) (2012)
  6. Strona internetowa Sukyo Mahikari Afryka
  7. Bibliografia japońskich nowych ruchów religijnych
  8. Zgromadzenie Narodowe, SPRAWOZDANIE SPORZĄDZONE W IMIENIU KOMISJI DOCHODZENIOWEJ (1) O SEKCJACH 20 grudnia 1995 r.
  9. Jacques Guyard, „  Komisja śledcza w sprawie sekt  ” , o Zgromadzeniu Narodowym ,22 grudnia 1995
  10. Gilles Gaetner, „  Ukryte pieniądze sekt  ” , na L'Express ,19 września 2002 r.
  11. P. Swift, Touching conversion: Namacalne przemiany w nowej japońskiej religii , Journal of Ethnographic Theory 2.1 (2012)
  12. A. Lallemand, „SEKTA, KTÓRA ZATRUŁA VERVIERS… UMIERA”, „MILIARDY PANI KEISHU OKADA UMIESZCZONE W JAPONII”, „DUTROUX”, „BOSKI NARZĘDZIE…”” , Le Soir 24.12.1997 .

Zobacz również

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne