| Burmistrz Le Havre | |
|---|---|
| 27 marca 1965 -20 marca 1971 | |
|
Zastępca siódmego okręgu wyborczego Seine-Maritime | |
| 6 grudnia 1962 -2 kwietnia 1967 | |
| André Duromea | |
|
Zastępca siódmego okręgu wyborczego Seine-Maritime | |
| 9 grudnia 1958 -9 października 1962 | |
| Burmistrz Le Havre | |
| 30 stycznia 1956 -16 marca 1959 | |
|
Zastępca Seine-Maritime | |
| 02 stycznia 1956 -8 grudnia 1958 | |
|
Zastępca Seine-Maritime | |
| 21 października 1945 -4 lipca 1951 | |
|
Radny Generalny Seine-Maritime | |
| 1945-1958 | |
|
Radny Generalny Seine-Maritime | |
| 1937-1940 |
| Narodziny |
29 kwietnia 1895 Laroquebrou |
|---|---|
| Śmierć |
30 lipca 1982(w wieku 87 lat) Draguignan |
| Imię urodzenia | René Louis Cance |
| Narodowość | Francuski |
| Zajęcia | Polityk , nauczyciel w szkole |
| Partia polityczna | Francuska Partia Komunistyczna |
|---|
René Cance (29 kwietnia 1895 - 30 lipca 1982) jest francuskim politykiem. Członek francuskiej partii komunistycznej , był burmistrzem Le Havre , radnym generalnym kantonu Le Havre-2 i zastępcą ds. Seine-Maritime .
Urodzony w Laroquebrou , w Cantal , René Cance został nauczycielem.
Żołnierz I wojny światowej , jest ranny i wzięty do niewoli. Po powrocie do Francji wstąpił do Republikańskiego Stowarzyszenia Weteranów (ARAC) i osiadł w regionie Le Havre. Wstąpił do partii komunistycznej w 1932 r. W 1935 r. Był sekretarzem sekcji Le Havre, dyrektorem swojej gazety L'Avenir du Havre . Kandydat w wyborach kantonalnychPaździernik 1937, został wybrany w trzecim kantonie Le Havre.
W okresie okupacji zszedł do podziemia i brał udział w ruchu oporu pod pseudonimem „Pierre”. Został międzyregionalnym sekretarzem Frontu Narodowego „Regionu Piątego” Partii Komunistycznej (Corrèze, Indre, Creuse, Haute-Vienne, Dordogne).
Pod koniec długiej kariery politycznej w okręgach wyborczych zależnych od Le Havre, opuszczając region, zmarł 30 lipca 1982w Draguignan ( Var ) w wieku 87 lat.
Jego następcą Zgromadzenia Narodowego w 1967 r. I ratusza w Le Havre w 1971 r. Jest, zgodnie z życzeniem , jego pierwszym zastępcą, komunistą André Duroméa .