Raport o sprawach brytyjskiej Ameryki Północnej

Raport o sprawach brytyjskiej Ameryki Północnej Obraz w Infoboksie. Pierwsza strona raportu
Format Raport rządowy ( d )
Autor John George Lambton
Data wydania 11 lutego 1839

Zgłoś do Spraw Brytyjskiej Ameryce Północnej , lepiej znany jako raport Durham po jego autora, jest ważnym dokumentem w historii Quebec , Kanada i Imperium Brytyjskiego .

Polityk Wig , John Lambton , przyszły hrabia Durham , został wysłany do Ameryki Północnej w 1838 roku w celu zbadania przyczyn buntów w latach 1837-38 w Górnej i Dolnej Kanadzie. Łódź, która transportowana Durham zakotwiczone w Quebec na 27 maja . Właśnie został mianowany Generalnym Gubernatorem ze specjalnymi uprawnieniami na stanowisko Wysokiego Komisarza Brytyjskiej Ameryki Północnej .

Przed wyjazdem do Ameryki Północnej Durham rozmawiał już z brytyjskimi kupcami, którzy chcieli większej brytyjskiej kontroli nad dwiema koloniami Górnej i Dolnej Kanady . Kupcy ci wierzyli, że władza polityczna sprawowana w Dolnej Kanadzie przez ludzi pochodzenia Nowej Francji jest szkodliwa dla ich interesów ekonomicznych.

Dochodzenie

Przybywszy do Ameryki Północnej, utworzył kilka komitetów, składających się zasadniczo ze wszystkich politycznych przeciwników Patriotów, i dokonał wielu osobistych obserwacji życia w brytyjskich koloniach Ameryki Północnej . Odwiedza też Stany Zjednoczone i pisze, że miał widzieć polityczny konflikt między liberałami a konserwatystami, ale zamiast tego doszedł do wniosku, że problem ma w rzeczywistości charakter etniczny . Według Durhama, społeczeństwo francuskie w Dolnej Kanadzie niewiele się zmieniło w ciągu 200 lat i nie wykazywało żadnych oznak postępu , w przeciwieństwie do społeczeństwa brytyjskiego.

Zalecenia

Raport Durhama opublikowano w Londynie w lutym 1839 roku . Durham zaleca, aby Górna Kanada i Dolna Kanada zostały zjednoczone w jedną kolonię, która mogłaby w końcu stać się głównie anglojęzyczną i to szybciej. Zaleca przyspieszenie brytyjskiej imigracji do Kanady celu marginalizacji rdzennej ludności Nowej Francji, zmuszając ją tym samym do wyboru drogi asymilacji językowej i kulturowej. Na koniec sugeruje wycofanie swobód przyznanych niższym Kanadyjczykom pochodzenia francuskiego przez ustawę Quebec i ustawę konstytucyjną celu wyeliminowania możliwości przyszłych buntów.

Reakcje

Wygnany do Francji Louis-Joseph Papineau napisał swoją Historię oporu Kanady wobec rządu angielskiego i po raz pierwszy opublikował ją w „ Revue du progress in”.maj 1839. W czerwcu dokument został opublikowany w Dolnej Kanadzie w „ Revue canadienne” pod tytułem „ Historia Insurrection of Canada”, obalający raport Lorda Durhama .

Tezę, że Dolni Kanadyjczycy nie mają historii i kultury, a konflikt dotyczył głównie dwóch grup etnicznych, jest odbierana przez Papineau jako obraza. Doprecyzuje , że kilku wodzów Patriotów było pochodzenia brytyjskiego, m.in. Wolfred Nelson , bohater bitwy pod Saint-Denis , Robert Nelson , autor deklaracji niepodległości Dolnej Kanady , dziennikarz Edmund Bailey O'Callaghan i generał Thomas Storrow Brown . Dodaje również, że powstanie miało miejsce w Górnej Kanadzie, gdzie ludność była jednolicie anglojęzyczna, pochodzenia irlandzkiego, szkockiego i brytyjskiego, ale także pochodziła z lojalistycznych Stanów Zjednoczonych. Był tam również pomnik Patriotów w Sault Sainte Marie , ale zburzono w końcu XX -go  wieku. Odpowiedź Londynu była krótka i zaakceptuje tylko związek.

Wniosek

Durham zrezygnował na 29 września i szybko zastąpione przez Charles Poulett Thomson , 1 st  Baron Sydenham, który będzie odpowiedzialny za wdrożenie proponowanej unii dwóch województw. Projekt zostanie zatem zrealizowany.

Bibliografia

Link zewnętrzny