Babiloński Revolt w 652 pne. JC to wojna domowa wewnątrz imperium asyryjskiego, która stawia imperium asyryjskie w konflikcie z wasalem Babilonu. Uzyskuje również wsparcie różnych ważnych aktorów regionalnych, takich jak Elam , Egipt , Chaldejczycy i niektóre plemiona arabskie. Ta wojna zakończyła się w 648 roku pne. JC przez zwycięstwo Asyryjczyków, ale poważnie osłabia to imperium, które upadnie w 609 roku pne. JC.
Bunt jest prowadzony przez króla Babilonu Szamasz-szumukina , który wykorzystuje trudy asyryjskiego króla Asurbanipala, swojego brata, który od 655 roku pne musiał stawić czoła rewolcie w Egipcie. JC. Udaje mu się stworzyć dużą koalicję skupiającą Elamici, Chaldejczyków, Arabów, a także mając wsparcie Egiptu i rebeliantów z zachodu imperium asyryjskiego.
Początek wojny jest korzystny dla powstańców. Chaldejczycy oblegają Our i Erech, podczas gdy armia elamicki wkracza do Babilonii. Zaatakowani w pobliżu twierdzy Hiritu w regionie Dilaya, Babilończycy i Elamici ponieśli tam poważną klęskę, w której zginęli elamiccy generałowie Nesu i Attametu. Teumman , władca elamicki, zostaje zabity podczas bitwy pod Ulai . Następnie niestabilność polityczna w Elam zmusiła elamickie ciało do wycofania się. Asyryjczycy mogą wtedy maszerować na Babilon, który oblegają od 650. Po trzech latach oblężenia miasto ogarnia głód. Shamash-shum-ukin popełnia samobójstwo podczas palenia swojego pałacu, a na Elamicach rozpocznie się brutalna asyryjska kampania odwetowa.
Wojna powoduje, że gospodarka babilońska odzyska swój poziom dopiero w 642 rpne. JC. Jej terytorium będzie okupowane do 646, a Niniwa pozostanie pod kontrolą Asyryjczyków.