Siatka umożliwia, w optycznym urządzeniu , w celu uzyskania bardziej szczegółowych cele przez wstawienie w jasnym polu widzenia (często nawet wewnątrz okularu z wielu elementów optycznych), pojedynczej lub podwójnej skrzyżowania nici śledzenia znacznik umożliwiający trasowania.
Te nici muszą być bardzo cienkie, pająki były używane od dawna. Mały teleskop towarzyszący teleskopowi w jego ruchu, nazywany poszukiwaczem, ma siatkę celowniczą poprawiającą precyzję celowania. Oświetlenie, które przecina przewody, pozwala zobaczyć je rozświetlone w polu widzenia.
Okular siatkowy został wynaleziony przez Cornelio Malvasię w 1662 roku, kiedy ojciec Picard jako pierwszy użył teleskopu z siatką.