Protokół sieciowy jest protokół komunikacyjny wykorzystywany w sieciach komputerowych lub sieci telekomunikacyjnej .
Kilka protokołów sieciowych często tworzy warstwy protokołów.
Aby poruszać się między protokołami, a nawet móc je zmieniać, są one zhierarchizowane np. na cztery warstwy w modelu TCP/IP . Inne, bardziej złożone modele, takie jak IBM ANS lub model OSI , każdy z siedmioma warstwami, spotkały się z mniejszym sukcesem praktycznym i zamiast tego są dziś wymieniane ze względu na kompletność teorii .
Jako całość, seria protokołów pomiędzy różnymi warstwami tworzy tak zwany stos protokołów . Terminy „protokół” i „stos protokołów” odnoszą się również do oprogramowania, które implementuje protokół.
Najnowsze protokoły są standaryzowane przez IETF dla komunikacji przez Internet oraz przez IEEE lub ISO dla innych rodzajów komunikacji. ITU-T obsługuje protokołów i formatów telekomunikacyjnych .
W świecie P2P traktujemy wszystkie algorytmy sieci jako jej protokół.
Niektóre stosy lub rodziny protokołów :
Ta warstwa odpowiada warstwie fizycznej w modelu OSI . Na tym poziomie znajdujemy na przykład następujące protokoły:
Ta warstwa odpowiada warstwie łącza danych w modelu OSI . Na tym poziomie znajdujemy na przykład następujące protokoły:
Warstwa ta odpowiada warstwie sieciowej w modelu OSI . Na tym poziomie znajdujemy na przykład następujące protokoły:
Negocjacja opcji warstwy 3 przez PPP odbywa się za pomocą NCP .
Warstwa ta odpowiada warstwie transportowej w modelu OSI . Na tym poziomie znajdujemy na przykład następujące protokoły:
Ta warstwa odpowiada warstwie sesji w modelu OSI . Na tym poziomie znajdujemy na przykład następujące protokoły:
Oprogramowanie do udostępniania plików NFS preferencyjnie korzysta z protokołu TCP od wersji 3, ale we wcześniejszych wersjach mogło używać tylko UDP .