Proces pokojowy izraelsko-palestyński opisuje wysiłki podejmowane przez zaangażowane strony i społeczność międzynarodową w celu znalezienia trwałego rozwiązania konfliktu izraelsko-palestyńskiego , a szerzej konfliktu izraelsko-arabskiego .
Od kilkudziesięciu lat proponowano i inicjowano różne rozwiązania. Pewne kroki doprowadziły do podpisania porozumień z Camp David między Izraelem a Egiptem w 1978 r. Oraz porozumień z Oslo podpisanych między Izraelem a OWP w 1993 r . Wiele grup roboczych lub osób próbowało znaleźć nowe rozwiązania, gdy konflikt wydawał się być w impasie, aby wyjść z sytuacji wojennej, omijając kwestie religijne.
هو Wyrażenie „proces pokojowy” jest dziś szeroko stosowane w odniesieniu do konfliktów na Bliskim Wschodzie w sposób neutralny . Jednak od czasu drugiej intifady i fali ataków samobójczych w Palestynie, jej użycie w Izraelu spadło. W izraelskich mediach preferuje się hebrajski odpowiednik התהליך המדיני, co oznacza „międzynarodowy proces polityczny”, podczas gdy „proces pokojowy” jest czasami używany z ironią .
W 2003 r. Podpisano porozumienia genewskie.
Według Erica Goulda i Estebana Klora ataki terrorystyczne Palestyny wpływają na izraelską opinię publiczną do ustępstw terytorialnych na rzecz Palestyńczyków.
W 1993 roku, z porozumień z Oslo , Jaser Arafat oficjalnie zaakceptował istnienie Izraela, zerwania z polityką zniszczenia Izraela od jego organizacji politycznej, OWP . W 2000 roku Jaser Arafat odrzucił plan utworzenia państwa palestyńskiego zaproponowany przez rząd Ehuda Baraka , ponieważ nie obejmował on prawa do powrotu uchodźców palestyńskich. W 2008 roku Hamas oświadczył, że jest gotowy zaakceptować islamską hudnę (tymczasowy rozejm), jeśli Izrael zaakceptuje palestyńskie żądania granic na zielonej linii i przyjęcia palestyńskich uchodźców. Hamas i Islamski Dżihad dążą do podboju Izraela i zastąpienia go państwem islamskim .