Pierwsze powstanie Kornwalii

Pierwsze powstanie Kornwalii Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Pomnik ku czci Michaela An Gofa i Thomasa Flamanka w St Keverne . Ogólne informacje
Przestarzały Maj - 17 czerwca 1497
Lokalizacja Cornwall , Devon , Somerset , Gloucestershire , Wiltshire , Hampshire , Surrey i Kent
Wynik Decydujące zwycięstwo królewskie
Wojujący
Royal Arms of England (1399-1603) .svg Królestwo Anglii Ramiona Księstwa Kornwalii (wariant 1) .svg Księstwo Kornwalii
Dowódcy
Royal Arms of England (1399-1603) .svg Henry VII Giles Daubeney
Ramiona Daubeney.svg 		COA Tuchet.svg James Tuchet Thomas Flamank Michael An GofSkull and Crossbones.svg
Flamock of Boscarne Arms.jpg Skull and Crossbones.svg
Nieznany escutcheon-en.svg Skull and Crossbones.svg
Zaangażowane siły
25 000 ludzi 15 000 ludzi
Straty
nieznany 1000 zabitych

Pierwszy Cornish powstanie jest popularnym rewolta, która odbyła się w 1497 roku w Anglii, za panowania Henryka VII . Wynika to głównie z podniesienia podatków przez króla na sfinansowanie jego kampanii wojskowej w Szkocji .

Kontekst i powstanie

Odtąd potrzebował Henryka VII Wrzesień 1496dotacje na inwazję na Szkocję, która poparła kandydata do tronu Perkina Warbecka . Jest przekazywany potomstwu jako król, który obciążył swój lud podatkami. Już w 1489 r. Musiał stawić czoła rewolcie przeciwko swojej polityce fiskalnej w Yorkshire. Ludność Kornwalii żywiła niechęć do poborców podatkowych króla, zwłaszcza Johna Oby'ego, rektora w Penryn .

Kowal Michael An Gof i prawnik Thomas Flamank , pochodzący z Bodmin , podżegają ludność do buntu wiosną 1497 roku. Armia licząca 15 000 ludzi, która rośnie w miarę zbliżania się do Devon . W Taunton do buntowników dołączył szlachetny James Tuchet , siódmy baron Audley . Z Wells przechodzą przez Bristol , Salisbury i Winchester , gdzie gromadzą nowych kibiców. W obliczu braku reakcji ze strony królewskich oficerów rebelianci zastanawiają się, dokąd się udać. Opowiadają się za Kentem , gdzie bunt chłopów rozpoczął się w 1381 roku i Jacka Cade'a w 1450 roku. Miejscowa ludność jednak ich nie wspiera. Niektórzy buntownicy decydują się na powrót do domu.

Bitwa pod Deptford Bridge

Rebelianci wracają do Guildford dalej13 czerwca. W międzyczasie Henry zmobilizował 8-tysięczną armię pod dowództwem Gilesa Daubeneya, podczas gdy hrabia Surrey zostaje wysłany do pilnowania szkockiej granicy. Dla pewności rodzina królewska i arcybiskup Canterbury John Morton schronili się w Tower of London . Ścigani przez armię królewską, rebelianci osiedlają się w Blackheath i przygotowują się do stawienia czoła wojskom króla, który liczy obecnie 25 000 ludzi. Rebelianci liczyła tylko 9000. Decydująca bitwa miała miejsce w Deptford Most na17 czerwca. Ustawiwszy łuczników, aby zapobiec przekroczeniu Tamizy przez armię królewską , powstańcy szybko zostali wyprzedzeni przez artylerię królewską. Królewska kawaleria prowadzi szarżę i miażdży zbuntowanych łuczników. Podczas próby ucieczki niektórzy topią się.

Flamank, An Gof i Audley zostają schwytani pod koniec bitwy. Dwaj pierwsi skazani są na śmierć27 czerwcaprzez powieszenie i poćwiartowanie . Audley, ze względu na swoją rangę szlachcica, został ścięty następnego dnia w Tower Hill .

Bibliografia