Pojedynczego punktu awarii ( pojedynczego punktu awarii lub SPOF w języku angielskim) jest punktem w systemie komputerowym z resztą systemu zależy i podział powoduje całkowite wyłączenie.
Główną cechą pojedynczego punktu awarii jest brak ochrony (nadmiarowość). Jest to zatem zagrożenie dla dostępności systemu. W definicji „ pojedynczego punktu awarii ” angielskie słowo single podkreśla wyjątkowy, a zatem delikatny charakter „komponentu”.
Pojęcie pojedynczego punktu awarii jest ściśle powiązane z pojęciem usługi, o ile problem w danym miejscu prowadzi do przerwy w świadczeniu usługi .
Obecność pojedynczego punktu awarii w systemie, zwiększająca prawdopodobieństwo wystąpienia odmowy usługi , niesie za sobą ryzyko dla jakości obsługi .
W ustawieniu wysokiej dostępności nie jest możliwe pozostawienie pojedynczych punktów awarii w systemie.
Potencjalnie wszystkie elementy architektury fizycznej mogą stać się indywidualnymi punktami awarii. Główne elementy to:
W zależności od warunków, w jakich zlokalizowany jest hosting usług zdalnych, można go zastosować również do centrum danych, w którym hostowana jest architektura:
To samo dotyczy wielu elementów architektury oprogramowania w ramach architektury zorientowanej na usługi (SOA) . Wśród elementów najbardziej wrażliwych, a przez to najbardziej podatnych na atak, należy wymienić:
Ryzyko generowane przez awarię jednego z tych elementów należy ograniczyć stosując zasadę redundancji .
Poszczególne punkty awarii są silnie powiązane z pojęciem usługi. SPOF może zatem nie zostać wykryty z punktu widzenia określonej usługi (takiej jak działanie intranetu ), ale może być oczywisty z punktu widzenia innej usługi (np. Usługi hostingowej ).
Dlatego konieczne jest wykonanie szczegółowego i wyczerpującego odwzorowania systemu, aby móc wykryć poszczególne punkty awarii.
Podstawową techniką eliminacji pojedynczego punktu awarii, niezależnie od systemu, którego jest częścią, jest dodanie redundancji punktu awarii.