Elektroniczny fortepian to instrument muzyczny z klawiatury , przeznaczone do symulacji barwę o fortepian (i, czasami, o klawesyn lub narządu ) za pomocą układów analogowych.
„Piano elektroniczny” był również nazwę handlową dla popularnej gamy pianin elektrycznych o Wurlitzer , który został wyprodukowany pomiędzy 1950 i 1980 , chociaż nie jest to, co powszechnie nazywa elektroniczny fortepian. Pianina elektroniczne działają w ten sam sposób, co syntezatory analogowe, ponieważ generują swoje dźwięki za pośrednictwem wewnętrznego lub zewnętrznego wzmacniacza.
Pierwsze pianina elektroniczne pochodzą z lat 70. XX wieku i były produkowane głównie we Włoszech (Davies 2001), chociaż podobne modele były jednocześnie produkowane w Japonii . Jedynym wyjątkiem jest zakres instrumentów wykonanych przez RMI w tym Stanów Zjednoczonych od 1967 do około 1970 roku , które były używane przez Genesis , Yes , Deep Purple , Elton John, a Rick Wakeman (Reid, 2001). Te wczesne fortepiany elektroniczne (w tym RMI) nie były wrażliwe na prędkość, ponieważ nie zmieniały głośności w zależności od szorstkości lub miękkości uderzanych klawiszy (jak organy). Tony Banks w Reid 2001 powiedział:
„Głównym minusem RMI była jego całkowita czułość na dotyk, co bardzo mi przeszkadzało, zwłaszcza, że wszystkie nuty bum są odtwarzane z pełną głośnością, bez względu na to, jak lekko je szczotkowano. "
Pierwsze piano elektronika został wyprodukowany w 1979 roku i opatentowany w 1981 roku przez Willy Decker of St. James, Nowy Jork (en) (Piano Nova Co.). Zawierał pierwszą w pełni dotykową klawiaturę i pedały robocze (Decker 1981).
Pianina elektroniczne stały się mniej popularne w latach 80 - tych , kiedy pianino cyfrowe i syntezator polifoniczny stały się dostatecznie dostępne i przystępne cenowo do użytku profesjonalnego i domowego jako tańsza, lżejsza alternatywa dla pianina akustycznego .
We współczesnym użyciu termin „pianino elektroniczne” czasami odnosi się do pianina cyfrowego lub fortepianu scenicznego. W rzeczywistości jest to mylące, ponieważ pianino elektryczne wykorzystuje syntezę analogową do generowania dźwięków, podczas gdy pianina cyfrowe w połowie lat osiemdziesiątych były często określane jako osobiste pianino elektryczne.