| Narodziny |
8 listopada 1781 Zwolniony |
|---|---|
| Śmierć |
25 lutego 1845(w wieku 63 lat) Paryż |
| Narodowość | Francuski |
| Trening | Uniwersytet Caen-Normandy |
| Czynność | Geograf |
| Redaktor w | Dekada filozoficzna |
| Członkiem |
Towarzystwo Geograficzne Towarzystwa Historii Francji (1834) |
|---|
Philippe Lasnon de La Renaudière , urodzony dnia8 listopada 1781w Vire i zmarł dalej25 lutego 1845, jest francuskim sędzią, geografem i pisarzem.
Syn Jean-François Lasnona, Sieura de La Renaudière, żandarma La Reine i Victoire Le Marchand de Rosel.
Po ukończeniu studiów na Uniwersytecie w Caen Philippe de La Renaudière uczęszczał do Szkoły Prawa . Prawnik bez adwokatury, opublikował w1805, Oda o trzeciej koalicji części Europy przeciwko Francji i, w1808, Opis Bożego Ciała w wiosce, którą Chateaubriand umieścił w swoich notatkach w Le Génie du Christianisme .
Po napisaniu przez jakiś czas artykułów w „Dekadzie filozoficznej i publicystach” został mianowany doradcą ds. Przesłuchań na dworze w Caen , a następnie powołany na prezydenta sądu cywilnego w Vire w 1808 r. Złożony przez małżeństwo w 1810 r. , wraz z Adèle Guyot na czele domu handlowego w Paryżu, zdaje się, że zadbał o to tylko po to, by sądownie bronić reputacji tego zakładu, o który spierał się z nim sąsiedni przemysłowiec. Plik28 grudnia 1816, został uszlachetniony patentem na listy, co nie przeszkodziło mu w opuszczeniu magistratu w 1820 r. i udaniu się do Paryża, aby przejąć sprawy biznesowe swojego teścia, pana Guyota.
Jego powiązania z Malte-Brunem , Jean-Baptiste Eyrièsem , Julesem Dumontem d'Urville zainspirowały go zamiłowaniem do studiów geograficznych, dyscypliny wciąż bardzo zaniedbanej w tamtych czasach. W 1821 roku, po prostu przetłumaczone majora Lainga podróż z Eyries , stał się członkiem Towarzystwa Geograficznego . Po kolejnej pracy nad Afryką dał w 1826 r. Tłumaczenie podróży Clappertona . Publikując liczne artykuły w Biuletynie Spółki, bardzo obecny na listach centrali i komitetów spółki, został wybrany wiceprezesem.
W 1826 roku Malte-Brun i Eyries, redaktorzy nowych podróży Annals , pojawiających się od 1819 r., Którzy odnieśli sukces pomimo konkursu Journal of travel i kilku innych czasopism w ich 30- tym tomie, mają asystenta La Renaudière, autora, według nich, z kilku oryginalnych produkcje.
W 1830 r. Dostarczył Historię powstania i postępu geografii oraz streszczenie starożytnej geografii do Podstawowego traktatu o geografii Malte-Bruna. W 1839 r. Został wybrany wiceprezesem Towarzystwa Geograficznego i otrzymał Legię Honorową . Członek Stowarzyszenia Normanów, należał także do większości stowarzyszeń akademickich Normandii i kilku innych.
Oprócz licznych artykułów w Annales des Voyages ( Description of Poulo-Pinang , Notice on the Kingdom of Kedah , Table of Bouckaria itp.), Istnieje kilka jego artykułów w British Review oraz w pierwszym tomie Encyklopedii . Na XIX th century . On także skomponował Éloge de Barbie du Bocage , licząc z Eyries , Jomard , Klaproth , Dumont d'Urville lub Humboldt wśród jego korespondentów) jak również zawiadomienia o swojego mistrza i przyjaciela Malte-Brun . Jego najważniejszym dziełem pozostaje jeden na Meksyku opublikowane w 1843 roku w Malownicze Wszechświata z Didot .
Dotknięty głuchotą, z powodu przeciążenia mózgowego, przygotował emeryturę w swojej posiadłości La Herbelière w Vaudry , niedaleko Vire, gdzie przyjął wielu przyjaciół, a także najwybitniejszych członków społeczeństwa Viroise, w swoim salonie lub jeszcze raz w swojej imponującej bibliotece z około 9 000 tomów, w tym 800 w języku angielskim, podkreśla wielebny Thomas Frognall Dibdin , uczony kustosz biblioteki Lorda Spencera w swoim Bibliograficznym, archeologicznym i malowniczym rejsie .
Delegowany przez Towarzystwo Geograficzne podczas inauguracji pomnika kontradmirała Julesa Dumont d'Urville w Condé-sur-Noireau zmarł nagle, po powrocie do Paryża, na udar. Od małżeństwa z Adèle Guyot miał dwóch synów, w tym poetę Gustave .
Thomas Frognall Dibdin opisuje w ten sposób wielkie powitanie, jakie dał mu jego „przewodnik i przyjaciel” oraz jego bogatą bibliotekę:
„Zostałem przywitany przez tego pana z zapałem, serdecznością, radością, o której nie potrafiłbym Wam przypomnieć ... Gdy wszedł na pierwsze piętro, mój gospodarz otworzył mi dwa sąsiadujące ze sobą pokoje i zawołał: Tutaj jest moją biblioteką! . Atmosfera triumfu, która towarzyszyła temu okrzykowi, cieszyła mnie nieskończenie, ale miałem jeszcze powód, by być o wiele bardziej usatysfakcjonowanym badaniem jednego z najpiękniejszych, najbardziej użytecznych i najbardziej cenionych zbiorów książek, jakie spotkałem. literatury pięknej. Biblioteka pana de La Renaudière składa się z około dziewięciu tysięcy tomów, z czego osiemset w języku angielskim. Przedmiot gustu właściciela to przede wszystkim archeologia poetycka; to znaczy poszukuje wszelkich dzieł, które mogą pokazać postęp poezji francuskiej i angielskiej w średniowieczu i czasach bezpośrednio po nim. Mówi o założycielach i trubadurach z entuzjazmem zbliżającym się do zachwytu; następnie wskazuje na naszych Wartonów, Ellisa, Ritsona i Southeya, wyraża, jak bardzo są mu drodzy, ale ostatecznie deklaruje, że woli Legranda, Ginguené, Sismondiego i Raynouarda … M. de La Renaudière ma kolekcję prawie kompletną z dziełami krytycznymi w naszym języku i odnoszące się do poezji starożytnej. Wydał mi się bardzo zaciekawiony, bardzo chętny do poznania obecnego stanu tej gałęzi literatury angielskiej, dodając, że sam rozważa pracę o poezji francuskiej XII i XIII wieku. Mówi szybko, ciepło, nieubłaganie; ale on mówi dobrze… ”
- Podróż bibliograficzna, archeologiczna i malownicza .