Sprawa Philippe'a Daudeta , nazwana na cześć Philippe'a Daudeta (1909-1923), syna pisarza , dziennikarza i ważnej postaci politycznej ruchu nacjonalistyczno - rojalistycznego Action française Léon Daudet , miała miejsce wListopad 1923. Po ucieczce Philippe Daudet popełnił samobójstwo w wieku 14 lat. Jego śmierć wywołała gorące kontrowersje wywołane przez Action Française i rodzinę Daudet przeciwko anarchistom , policji i rządowi republikańskiemu ( III RP ), obalając wyniki śledztwa. Pewne punkty sprawy pozostają niejasne.
Syn Leona Daudeta i jego drugiej żony Marthe Allard, przyzwyczajeni do ucieczki , Philippe Daudet, lat 14, uciekł z domu rodzinnego20 listopadai pociągiem do Le Havre . Ukradł rodzicom pieniądze, aby kupić wycieczkę łodzią do Kanady . Ponieważ ta suma była niewystarczająca, wrócił do Paryża22 listopada. Przedstawił się pod fałszywym nazwiskiem Georgesowi Vidalowi , administratorowi anarchistycznej gazety Le Libertaire . Zwierzyłby mu się z sympatii dla anarchizmu i poinformowałby go o zamiarze dokonania ataku na Raymonda Poincaré (przewodniczącego Rady) lub Alexandre Milleranda (ówczesnego prezydenta republiki ), a nawet na jego ojca: Vidal Odradziłbym mu to, biorąc go za szaleńca lub prowokatora. Inny aktywista udzielał mu schronienia na noc, a Philippe Daudet podobno opowiadał mu historie „typowe dla przesady okresu dojrzewania”, w szczególności „że jego ojciec go bił, karał zbyt surowo, nienawidził go, nienawidził go. i całą burżuazję, przed którą uciekł, teraz, gdy chciał się zemścić na wszystkich, popełniając rażącą zbrodnię ”, ale tutaj znowu nie otrzymałby pomocy, na którą liczył. Podczas swoich pięciu dni fugi Philippe Daudet spotyka również odkrywcę Louisa-Frédérica Rouquette i mógłby zdobyć rewolwer. Pozostawił matce pierwszy list, w którym napisał do niej: „Byłem anarchistą przez długi czas, nie śmiałem tego powiedzieć”. Pisze też dwa listy do rodziców, w których ogłasza samobójstwo , nie wysyłając ich.
Plik 24 listopada, przeformułowałby swoje pragnienia zamachu politycznego na Le Flaoutera, anarchistycznego księgarza, kochanka Germaine Berton , prowokatora agenta i policyjnego informatora (co anarchista André Colomer ujawni później), od którego nastolatek poprosiłby o amunicję. Le Flaouter próbowałby go odwieść, poprosiłby go o przyjście po południu po książkę Baudelaire'a i ostrzega kontrolera generalnego Lannesa z Bezpieczeństwa Ogólnego o swoich zamiarach: wysłał wtedy ośmiu inspektorów i komisarzy, a także czterech policjantów w księgarni.
Sobota 24 listopada 1923około godziny 16:00 taksówka, w której znaleziono Philippe'a Daudeta, zatrzymała się na bulwarze 126 przy boulevard de Magenta.Kierowca po raz pierwszy zobaczył, że jego pasażer jest zgarbiony, a następnie zauważył, że został uderzony kulą w głowę. Philippe Daudet zmarł anonimowo dwie godziny później w szpitalu Lariboisière . W niedzielny poranek, czytając w Le Petit Parisien akapit opisujący samobójstwo, M me Daudet zastanawia się, czy nie jest to kwestia jego syna. Prosi przyjaciela rodziny, doktora Bernarda, o przybycie do szpitala: lekarz rozpoznaje młodego mężczyznę, którego następnie rozpoznaje jego ojciec. Wydaje się, że samobójstwo nie budzi wątpliwości. Léon Daudet zwraca się do prokuratury o zezwolenie na pochówek bez sekcji zwłok. Podczas pogrzebu, aby umożliwić pogrzeb religijny w Saint-Thomas-d'Aquin , przed pogrzebem w Père-Lachaise w rodzinnym grobowcu , doktor Bernard zaświadcza, że samobójstwo nastąpiło w czasie, gdy dziecko miało zaburzenia psychiczne. Daudet zwierza się bliskim, że jego dziecko zmarło na błyskawiczne zapalenie opon mózgowych .
Ona zaczyna 2 grudnia, kiedy nagłówek specjalnego numeru „ Le Libertaire ” przypomina bombę: „Tragiczna śmierć Philippe'a Daudeta, anarchisty!” Léon Daudet tłumi prawdę ”. Georges Vidal szczegółowo opisuje okoliczności, w których młody człowiek, którego czyni bohaterem anarchii, zniknął i brutalnie atakuje Léona Daudeta, oskarżonego o przytłumienie głosu syna i odpowiedzialność za jego śmierć. Ostatnia strona przedstawia wiersze Philippe'a Daudeta. Plik4 grudnia, w innym artykule ponownie rozważa gest nastolatka, który popełniłby samobójstwo przechodząc przed więzieniem, gdzie Germaine Berton , jego kochanka, czeka na jego osąd i podkreśla „jego podziw, powiem więcej jego miłość” do młodych anarchista. Gazeta publikuje list podpisany przez jedenastu surrealistów, w tym Aragona : „Jesteśmy całym sercem z Germaine Berton i Philippe Daudetem; doceniamy jego wartość, każdy prawdziwy akt buntu ”. Léon Daudet reaguje gwałtownie. Ponieważ3 grudnia, L'Action française ma sześć kolumn: „Zabójstwo Philippe'a Daudeta”. Porzucając tezę o samobójstwie, Léon Daudet trzyma się morderstwa z premedytacją. „Wszyscy nasi przyjaciele i ja jestem przekonany”, napisał w swoim artykule wstępnym, „że po zwabieniu - za pomocą swojej fugi - w zasadzkę, włożeniu do komory, zasugerowaniu lub przymusowi i pozbawieniu wszystkich dokumentów, Philippe został wrzucony do śmierci. „ Śmierć jego syna to zemsta polityczna. Przedstawianie Philippe'a jako przekonanego do anarchii jest „ohydne i głupkowate” . Postanawia przeprowadzić własne śledztwo ( „nadejdzie mnóstwo strasznych i potwierdzających informacji, że tu milczę” ) i składa skargę na X za umyślne zabójstwo i defraudację nieletniego.
Przez ponad rok sędzia śledczy kontynuował śledztwo, podczas gdy L'Action française prowadziła dochodzenie. Na początku 1925 r. Léon Daudet, dowiadując się, że sędzia śledczy zamierza wydać postanowienie o zwolnieniu26 stycznianowa skarga, skierowana tym razem z nazwiska do komisarza Colombo, który byłby wykonawcą egzekucji, trzech wyższych urzędników bezpieczeństwa ogólnego (w tym szwagra generała kontrolera Lannesa Poincaré ) i Le Flaouter. Sędzia śledczy zostaje zwolniony, a nowe śledztwo zostaje powierzone sędziemu sądu apelacyjnego. Wyniki tej nowej ankiety są równie negatywne, a30 lipca 1925sąd, po zbadaniu argumentów Léona Daudeta (w liczbie sześciu: nieprawdopodobieństwo samobójstwa, sprzeczności taksówkarza, brak kuli w lufie pistoletu, podejrzane odkrycie łuski w taksówce dziesięć dni później) tragedii, nie było śladu kuli w taksówce, nieprawdopodobieństwa zawarte w relacji z inwigilacji 24 listopadaprzed księgarnią Le Flaouter, gdzie dziesięciu doświadczonych policjantów pozwoliło Philippe Daudetowi opuścić księgarnię) zachowuje tezę samobójczą i wydaje nakaz zwolnienia. Prokurator generalny zakończył swój akt oskarżenia, oceniając, że anarchiści znali tożsamość Philippe'a i postanowili wykorzystać jego obecność wśród nich „przez aresztowanie go jako anarchisty, aby w ten sposób sprowokować głośny skandal”. Philippe Daudet, który skończył wachlując spisek, popełniłby samobójstwo, „ponieważ samobójstwo wydawało mu się jedynym możliwym rozwiązaniem”.
Opinia publiczna jest podzielona: tak więc, podczas gdy L'Humanité kwalifikuje tę sprawę jako „zagadkę historyczną”, teza o zamachu wydaje się być podtrzymywana przez Édouarda Herriota , André Lefèvre , a także przez anarchistów Vidala i André Colomera, którzy w następstwie tego opuścił Le Libertaire i założył L'Insurgé . W n o 2814 listopada 1925tego tygodnika, wspominając proces, Colomer dołącza do Léona Daudeta w jego oskarżeniu państwa i donosi, że Edmond Du Mesnil , dyrektor Le Recall , Pierre Bertrand , redaktor Le Quotidien, oskarża Le Flaoutera o bycie „przez swoje machinacje przed i przez jego milczenie po " , " księgowym przelanej krwi Philippe Daudeta " .
Léon Daudet jest nadal przekonany, że jego syn został zamordowany i umieszczony w taksówce ze śmiertelnymi obrażeniami. Obawia się sprawiedliwości z powodu uniewinnienia Germaine Berton, która przyznała się do zabójstwa rojalisty Mariusa Plateau . Sąd kasacyjny oddala jego apelację. Następnie napisał wiele artykułów w L'Action française, w których brutalnie potępił Generalną Ochronę, taksówkarza Bajota, księgarza Le Flaoutera, a nawet rząd republikański. Te zdezorientowane i brutalne ataki sprawiają mu problemy prawne. Léon Daudet jest przedmiotem skargi o zniesławienie złożonej przez taksówkarza Bajota, którego oskarżył bez dowodu na to, że jest policjantem, za co został skazany na karę 1500 franków grzywny i pięć miesięcy więzienia. Po prostopadłym poddania się, został uwięziony w więzieniu Zdrowia w sprawie13 czerwca 1927, podczas gdy Le Figaro , Le Soir i Le Temps apelują o ułaskawienie dla ojca, po czym następuje petycja z udziałem Anny de Noailles , Paula Valéry , Henri Bernsteina i Paula Bourgeta . Dzięki interwencji królewskich Camelotów udało mu się uciec po fałszywym telefonie i uciekł do Belgii . Po tej niesamowitej ucieczce francuska prasa wyśmiała Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Bezpieczeństwa Ogólnego. Daudet jest ułaskawiony przez Daladier na30 grudnia 1929i wraca do Francji .
Anarchiści odcięli się od sprawy bardzo wcześnie, przypominając, że nigdy nie mieli kontaktu z Philippe Daudetem przed 22 listopada .