Pauza siódmej rundy

Siódmy przerwa inning jest tradycja w baseball gry . Przerwa między połową rundy siódmej rundy jest dłuższa, co pozwala fanom rozprostować nogi. Jeśli część kibiców wybierze tę opcję, większość z nich pozostanie na trybunach, aby wznowić utwory z przerwy w siódmej rundzie, wśród których przede wszystkim Take Me Out to the Ball Game .

Historia

Początki tej tradycji pozostają niejasne. Najstarsza pisemna wzmianka pochodzi z 1869 roku , a list od Harry'ego Wrighta donosi, że fani Cincinnati Red Stockings rozciągali się i chodzili podczas przerwy po siódmej rundzie. 31 maja 1882 Manhattan College grał przeciwko nowojorskim Metropolitans na Polo Grounds . Brat Jasper, dyrektor lekkoatletyki w Manhattan College, wymaga od studentów, aby podczas przerwy w siódmej rundzie mogli się trochę rozciągnąć i przejść. Trzecia historia początków przerwy sięga 1910 roku . Prezydent William Howard Taft uczestniczy w otwarciu sezonu. W przerwie w siódmej rundzie trochę się rozciąga, a publiczność idzie za jego przykładem. Określenie „odcinek siódmej rundy” pojawia się kilka dni później w New York Times z 17 kwietnia 1910 r.

Przerwa staje się nowoczesna i lepiej udokumentowana, gdy łączy muzykę, w szczególności Take Me Out to the Ball Game . Pacific Coast League był pierwszym przyjąć tytuł siódmego przerwie inning w 1945 roku . Piosenka jest następnie odtwarzana na jęczmieniu, zwłaszcza w różnych franczyzach Billa Veecka . Wrócił na czele Chicago White Sox w 1976 roku i zaprosił do śpiewania spikera Harry'ego Caraya . Caray przeniósł się do Chicago Cubs i tam zaimportował tę tradycję. Od jego śmierci 18 lutego 1998 r. Gość honorowy Cubsów, zazwyczaj narodowa lub regionalna osobowość, śpiewa Take Me Out To The Ball Game podczas siódmej przerwy. Wdowa po Harrym Carayu zainaugurowała ten hołd.

Po atakach z 11 września 2001 roku piosenka God Bless America zastępuje lub poprzedza utwór Take Me Out To The Ball Game . Już w 2003 roku komisarz MLB zaprosił franczyzobiorców do rezerwowania God Bless America tylko w święta narodowe. Prawie wszystkie franczyzy postępują zgodnie z wytycznymi, ale niektóre, takie jak New York Yankees czy Washington Nationals , ignorują je. Inni zastrzegają ten tytuł na niedziele i święta.

Uwagi i odniesienia

  1. (en) Jonathan Fraser Light, The Cultural Encyclopedia of Baseball , Jefferson (NC), McFarland & Company, 2005 (wyd. 2), P. 843 ( ISBN  0786420871 )
  2. (w :) Andy Straberg, Bob Thompson i Tim Wiles, Największy hit baseballu: historia „Take Me Out To The Ball Game” , Nowy Jork, Hal Leonard, 2009, s. 62 ( ISBN  9781423431886 )
  3. (en) Andy Straberg, Bob Thompson i Tim Wiles, op. cit. , s. 63 ( ISBN  9781423431886 )
  4. (en) Andy Straberg, Bob Thompson i Tim Wiles, op. cit. , s. 80-81 ( ISBN  9781423431886 )
  5. (en) Andy Straberg, Bob Thompson i Tim Wiles, op. cit. , s. 4 ( ISBN  9781423431886 )