W Grudzień 1945, Amir Sjarifuddin i Sutan Syahrir założył Partai Sosialis ( „Partia Socjalistyczna”), który mimo niewielkiej liczby jego członków i bojowników, stał się ważną siłą polityczną młodej Republiki Indonezji , która proklamowała swoją niepodległość wSierpień 1945.
W 1947 roku Sjahrir, który był premierem, opuścił urząd. Zastąpił go Amir, który był wcześniej ministrem.
Wkrótce pojawiają się spory między Amirem i Sjahrirem. Lewe skrzydło partii, kierowane przez Amira, dołączyło w 1948 r. Do Frontu Ludowo-Demokratycznego ( Front Demokratik Rakyat lub FDR) utworzonego przez Indonezyjską Partię Komunistyczną (PKI) i związki. Ostatecznie połączy się z PKI. Prawica, kierowana przez Sjahrira, przyjmuje nazwę Partai Sosialis Indonesia ( Indonezyjska Partia Socjalistyczna ) lub PSI .
Wciąż wpływowa w indonezyjskiej polityce we wczesnych latach pięćdziesiątych PSI nie wypadła dobrze w wyborach w 1955 r., Pierwszych w historii młodej republiki.
W 1958 roku w Padang , w prowincji Sumatra Zachodnia , wybuchł bunt przeciwko prezydentowi Soekarno , zwanemu „Rewolucyjnym Rządem Republiki Indonezji” ( PRRI ), potajemnie wspieranym przez Stany Zjednoczone . Członkowie PSI, choć wyparty przez samego Sjahrira, dołączają do powstańców. Soekarno użył tego pretekstu, aby zakazać imprezy w 1960 roku i osadzić Sjahrira w areszcie domowym.
Soekarno pozwoli Sutanowi Sjahrirowi , choremu, na leczenie w Zurychu w Szwajcarii, gdzie Sjahrir zmarł wKwiecień 1966.