W języku artylerii XIX th wieku , w skorupkach „made torpedę ”, kiedy przychodzi na ziemię, zanim eksploduje. Termin ten jest przeciwieństwem „rykoszetu”, kiedy odbija się przed wybuchem w powietrzu. Zjawisko to pojawiło się wraz z rozwojem cylindryczno-ostrołukowej łuski wyposażonej w zapalnik kapiszonowy. Pocisk uderzeniowy eksplodujący pod ziemią tworzy krater, który zakłóca okopanie lub „tworzy fougasse ”, jeśli uszkodzenie powierzchni wydaje się nieistotne. W tym drugim przypadku występuje efekt telluryczny uszkadzający spód fortyfikacji.
W „ kryzys shell-torpeda ” to termin uzgodniony wyznaczyć tę zaletę, że nagle wziął na kamiennym murze fortyfikacji artylerii w końcu XIX th wieku. Zostanie to częściowo rozwiązane przez użycie żelbetu i zbroi.
W slangu Poilusów podczas pierwszej wojny światowej termin „torpeda” odnosi się do pocisku artyleryjskiego, który zniszczył okopy . Co więcej, czasami nadawano go niewłaściwie działowi artylerii, który go wystrzelił, na ogół zaprawie okopowej, najczęściej 58 mm nazywanej w slangu crapouillot, a po niemiecku zwanej Minenwerfer .
