Nowa fala literacka Sardynii
New Literary sardyński Wave jest zbiorem utworów literackich napisanych przez kilka Sardynii autorów od 1980 do dnia dzisiejszego.
Historia
Sardyński literacki Wiosna to nazwa często używane w odniesieniu do dzieł literackich wielu współczesnych autorów Sardynii, począwszy od około początku lat osiemdziesiątych na XX th wieku. Zwykle określa się je jako ruch utworzony przez autorów powieści i innych tekstów (często kina, teatru i innych produkcji artystycznych), którzy często mają stałe tematy, gatunki i styl, a także mają przede wszystkim Sardynię jako lokalizację narracje. Mówi się, że prace te tworzą również rodzaj fikcji, której cechy wywodzą się głównie, ale nie wyłącznie, z kontekstu i historii Sardynii.
Obecnie nowa literatura sardyńska jest powszechnie uważana za jedną z najwybitniejszych literatur regionalnych w języku włoskim, ale czasami jest również pisana w językach mniejszości na wyspie, tj. W języku sardyńskim i innych odmianach językowych Sardynii: korsykańsko-galurais, kataloński z Alghero i Genoese-Tabarquin z Carloforte ).
Kwalifikacja „wiosna” lub „nowa fala” wynika z jakości, ilości i międzynarodowego sukcesu kilku z tych prac, przetłumaczonych na wiele języków.
Nową falę literacką na Sardynii, według wspólnej opinii, zapoczątkowało trio złożone z Giulio Angioniego , Sergio Atzeniego i Salvatore Mannuzzu , a następnie kontynuowali tacy autorzy jak Marcello Fois , Salvatore Niffoi , Alberto Capitta , Giorgio Todde , Michela Murgia , Flavio Soriga , Milena Agus , Francesco Abate i wielu innych, w tym trio pisarzy dziecięcych: Bianca Pitzorno , Bruno Tognolini i Alberto Melis .
Nowa fala sardyńska jest również uważana za obecną konsekwencję o europejskim zasięgu twórczości literackiej kilku wybitnych osobistości, takich jak Grazia Deledda , Literacka Nagroda Nobla w 1926 roku, Emilio Lussu , Giuseppe Dessì , Gavino Ledda , Salvatore Satta i inni .
Uwagi i odniesienia
-
Goffredo Fofi , Sardegna, che New wave! , Panorama, listopad 2003 [1]
-
Maggiori i Marongiu o wyzwoleniu
-
Na przykład menedżerowie Salvatore Mereu , Gianfranco Cabiddu i Enrico Pau .
-
Tak jest w przypadku artystów takich jak Maria Lai i Pinuccio Sciola oraz muzyk Paolo Fresu
-
S. Paulis, La costruzione dell'identità. Per un'analisi antropologica della narrativa in Sardegna fra '800 e' 900 , Sassari, EdeS, 2006
-
George Steiner, Tysiąc lat samotności: o Salvatore Satta, w G. Steiner, At the New Yorker , Nowy Jork, New Directions, 2009
-
Carlo Dionisotti, Geografia e storia della letteratura italiana , Torino, Einaudi, 1999
-
F. Toso, La Sardegna che non parla sardo , Cagliari, CUEC, University Press, 2012
-
S. Tola, La letteratura in lingua sarda. Testi, autori, vicende , Cagliari, CUEC, 2006).
-
Francesco Bruni, L'Italiano nelle regioni , Torino, UTET, 1997
-
„ Nowe spojrzenie na język i kulturę włoską | Hugvísindastofnun ” , Hugvis.hi.is (dostęp: 29 sierpnia 2013 )
-
Sardyńska (literacka) Nowa Fala to najpowszechniejsza definicja: [2]
-
Wywiad z Marcello Fois (przeprowadzony przez Stefano Palombari), L'Italie à Paris, 24 października 2008 .
-
[3]
-
Michela Murgii za ostatnie powieść , Accabadora (Einaudi 2010, zwycięzca popularnego Premio Campiello 2010) miał trzydzieści tłumaczenia: [4]
-
Giulio Angioni, Cartas de logu: scrittori sardi allo specchio , Cagliari, CUEC 2007
-
" Scrittori in Ascolto - Presentazione di" Snuff o arte di morire " " , CriticaLetteraria,7 marca 2001(dostęp 29 sierpnia 2013 )
-
(it) Fabrizio Ottaviani - Pt 09/14/2007 - 03:09, „ E la Sardegna difende la propria nouvelle vague ” , IlGiornale.it,14 września 2007(dostęp 29 sierpnia 2013 )
-
Milena Agus pojawiła się we Francji i innych krajach podczas publikacji jej powieści Mal de pierre ( Liana Levi , Paryż, 2007): [5] .
-
Birgit Wagner, Sardinien, Insel im Dialog. Tekst, Diskurse, Filme , Tübingen, Francke Verlag, 2008
-
Giulio Ferroni, Storia della letteratura italiana , Mediolan, Mondadori, 2006
Źródła
- S. Contarini, M. Marras i G. Pias (red.), L'identità sarda del XXI secolo. Tra global, local e postcoloniale, Atti del seminario internazionale The Sardinian identity of the 21st century between global, local and postcolonial, Paryż, 9.12.2011, Dzień zorganizowany przez Włoskie Centrum Badawcze, z udziałem Uniwersytetu w Leeds , Nuoro, il Maestrale, 2012.
- AM Amendola, L'isola che sorprende. La narrativa sarda in italiano (1974-2006) , Cagliari, CUEC, 2000.
-
Giulio Angioni , Cartas de logu: scrittori sardi allo specchio , Cagliari, CUEC, 2007.
- Carlo Dionisotti, Geografia e storia della letteratura italiana , Turin, Einaudi, 1999.
- E. Hall, Grecka tragedia i polityka podmiotowości w najnowszej fikcji , Classical Receptions Journal , 1 (1), 23-42, Oxford University Press , 2009.
- C. Lavinio, Narrare un'isola. Lingua e stile di scrittori sardi , Rzym, Bulzoni, 1991.
- F. Manai, Cosa jest następcą Frausa? Sardegna e mondo nel racconto di Giulio Angioni , Cagliari, CUEC, 2006.
- M. Marras, Pisarze wyspiarscy i autoprezentacja , Europaea, VI, 1-2 (2000), 17-77.
- A. Ottavi, Współcześni powieściopisarze włoscy , Paryż, Hachette, 1992, 142-145.
- S. Paulis, La costruzione dell'identità. Per un'analisi antropologica della narrativa in Sardegna fra '800 e' 900 , Sassari, EdeS, 2006.
- L. Schröder, Sardinienbilder. Kontinuitäten und Innovationen in der sardischen Literatur und Publizistik der Nachkriegszeit , Berne, Peter Lang, 2000.
-
George Steiner , Tysiąc lat samotności: na Salvatore Satta , w George Steiner, At the New Yorker , New York, New Directions, 2009, ( ISBN 9780811217040 )
- F. Toso, La Sardegna che non parla sardo , Cagliari, CUEC, University Press, 2012.
- S. Tola, La letteratura in lingua sarda. Testi, autori, vicende , Cagliari, CUEC, 2006.
- B. Wagner, Sardinien, Insel im Dialog. Tekst, Diskurse, Filme , Tübingen, Francke Verlag, 2008.
Zobacz też
Powiązane artykuły
Linki zewnętrzne