Mgławica Eskimos | |
![]() NGC 2392 w teleskopie 80 cm. | |
Dane obserwacyjne ( Epoka J2000.0 ) | |
---|---|
Konstelacja | Bliźnięta |
Rektascensja (α) | 07 godz. 29 m 10,7 s |
Deklinacja (δ) | 20 ° 54 ′ 43 ″ |
Pozorna wielkość (V) | 9,1 9,9 w paśmie B |
Pozorne wymiary (V) | 0,90 ′ |
Lokalizacja w konstelacji: Bliźnięta ![]() ![]() | |
Astrometria | |
Dystans | około 1150 szt. (∼3 750 al ) |
Charakterystyka fizyczna | |
Rodzaj obiektu | Mgławica planetarna |
Wymiary | 1.0 al |
Odkrycie | |
Odkrywcy | William Herschel |
Przestarzały | 17 stycznia 1787 |
Oznaczenie (a) | PK 197 + 17,1 CS = 10,5 Cadwell 39 BD +21 1609, HD 59088 , HIP 36369 |
Lista mgławic planetarnych | |
Mgławica Eskimos ( NGC 2392 lub Caldwell 39 ) (rzadko nazywany Clown twarz Nebula ) jest dwubiegunowy mgławica planetarna sportowych podwójną powłokę. Znajduje się w gwiazdozbiorze Bliźniąt . Został odkryty przez niemiecko - brytyjskiego astronoma Williama Herschela w 1787 roku .
NGC 2392 jest małym obiektem (0,90 ' ), a jej pozorna jasność 9,1 czyni ją niewidoczną gołym okiem. W małym teleskopie wygląda jak zwykły świecący dysk. Co więcej, ten aspekt leży u podstaw nazwy mgławicy planetarnej . Jednak w dużych teleskopach mgławice planetarne wykazują znacznie bardziej złożoną strukturę. Na przykład na zdjęciu wykonanym teleskopem o średnicy 80 cm NGC 2392 wygląda jak twarz człowieka ubranego w futrzaną kurtkę , stąd jej nazwa Mgławica Eskimo.
Mgławica Eskimos znana jest z niezwykle dużej prędkości jej wewnętrznej powłoki, wynoszącej około 90 km / s, oraz istnienia szybkiego przepływu dwubiegunowego o prędkości radialnej dochodzącej do 200 km / s. Odległość, jaka dzieli nas od NGC 2392 to około 1150 pc (∼3 750 al ).
Zdjęcia, które posłużyły do wykonania słynnego obrazu Mgławicy Eskimo, zostały zrobione od 10 do 13 stycznia 2000Tuż po udanej naprawie trzeciej misji z Hubble Space Telescope wGrudzień 1999. Pierwszym celem wybranym przez astronomów do sprawdzenia poprawności działania teleskopu była Mgławica Eskimo.
Hubble Space Telescope spełniła nadzieje astronomów. Rzeczywiście stworzył bardzo szczegółowy obraz o niezrównanej finezji. Na tym zdjęciu futro kurtki przybiera wygląd gigantycznych komet, które są skierowane na zewnątrz centralnej gwiazdy jak szprychy koła. Wszystkie grudki tworzące głowy komet wydają się znajdować w tej samej odległości od gwiazdy, co jest ważną obserwacją wyjaśniającą ewolucję tej mgławicy.
Na zdjęciu wykonanym przez Hubble'a wyraźnie widzimy centralną gwiazdę mgławicy. Otaczają ją świecące biało-złote owale. Wygląd środka mgławicy przypomina pewne obrazy chmury elektronicznej wokół jądra atomu .