Muzeum kopalni La Machine

La Machine Mine Museum jest francuskim muzeum powstał w 1983 roku na terenie miasta La Machine znajduje się w Nièvre działu , w tym regionie Burgundia, Franche-Comté .

Prezentacja

Węgiel był głównym surowcem miasta La Machine od prawie dwustu lat. Jego eksploatacja, kontrolowane po 1865 roku przez firmę Schneider et Cie , doprowadziły do wierceń z szybów do głębokości 700 metrów, budowę kilku miast robotniczych i rekrutacji tysięcy «  czarnych mężczyzn  ». Kiedy ostatnia studnia została zamknięta w 1974 roku, wielu górników chciało zachować żywą pamięć o swoim zawodzie, tworząc miejsce edukacyjno-pedagogiczne.

Otwarte od 1983 roku muzeum górnictwa składa się z trzech uzupełniających się obiektów:

• z jednej strony muzeum, mieszczące się w dawnej siedzibie administracyjnej „  Houillères  ”, śledzi historię węgla i życie górników (tło, przekąski, dramaty, spędzanie wolnego czasu itp.). W muzeum znajdują się przedmioty, zdjęcia, modele zdeponowane przez byłych górników. Jest gabinet dyrektora, duża sala na plany, makieta miasta, zbiory minerałów lub skamieniałości znalezione w piwnicy, kolekcja lamp od górników i przywołanie mieszkania robotniczego;
• kilkaset metrów dalej wieża górnicza stoi na swojej płytce kopalnianej , składzie materiałów , pomieszczenie na maszynę wydobywczą i latarnię  ;
• pod dachówki, stara kopalnia-school galeria została przekształcona w miejscu odkrycia. W tej przestrzeni opisano know-how wydobywania węgla, techniki wsparcia, bezpieczeństwo. Ta wizyta odbywa się tylko przy świetle lamp górniczych .

W 2015 roku Serge Bonnotte, urodzony w La Machine i były górnik, paleontolog amator, przekazał Muzeum prawie trzy tony minerałów i skamieniałości, w tym jedną tonę amonitów. Przez całe życie podróżował po Francji w poszukiwaniu okazów i chciał, aby ta kolekcja dołączyła do miejsca, w którym jego pasja wyszła na jaw, Mine de La Machine, bogatej w skamieniałości karbonu. Kolekcja ta została zainaugurowana w 2015 roku w obecności pani Danielle Bonnotte i członków rodziny, pana Francisa Dreyera, od Konserwatora Muzeum do Rady Departamentu, oraz Pascala Balourdeta z ratusza La Machine.

Muzeum co roku oferuje wystawę czasową na różne tematy. Korzysta z etykiety Musée de France. Wizytę uzupełniają dwa obwody interpretacyjne, mające na celu odkrycie istniejącego w mieście dziedzictwa górniczego.

Kopalnie węgla

La Machine znajduje się w południowo-zachodniej części departamentu Nièvre na terenie lasów. Węgiel nie wydaje się być wydobywany od II th  stulecia do grzania i kuźni . To XV th  century pisane źródła wskazują małe gospodarstwa prowadzone przez kopanie węgla małych otworów w żyłach w otwartym terenie. Te kopalnie są zauważane przez Jean-Baptiste Colbert w XVII -tego  wieku popyt, którego używamy w kuźniach marynarce Ludwika XIV . Prawa do eksploatacji są następnie powierzone znanemu, już odpowiedzialnemu za finanse Burgundii . Wobec bardzo szczątkowego aspektu technik eksploatacji, postanawia z pomocą belgijskich inżynierów zbudować maszynę ( baritel ), która nada nazwę miejscowości. Z biegiem lat wokół tych gospodarstw wyłoni się miasto, a potem miasto.

Początki były jednak bardzo trudne, naprzemiennie dochodziło do upadłości i zysków w zależności od popytu. Wreszcie, wraz z pojawieniem się silnika parowego , eksplozją produkcji żeliwa , żelaza, a następnie stali, węgiel staje się paliwem stulecia. W ten sposób firma Schneider du Creusot (oddalona o około sto kilometrów) kupiła kopalnię w 1863 roku, aby zaopatrzyć swoje wielkie piece. Intensywnie inwestuje w sprzęt, kopie nowe studnie, buduje myjnie i sortownie, kościół, szkoły, miasteczka i kształtuje miasto na swój wizerunek. Będzie zatrudniać maksymalnie 1.600 górników w XX -tego  wieku.

W 1946 roku wszystkie francuskie kopalnie węgla zostały znacjonalizowane, a następnie La Machine przeszła pod łono Houillères de Blanzy ( Saône-et-Loire ). Stare instalacje są modernizowane i zmechanizowane. Jednak ropa naftowa jest preferowana, ponieważ jest bardziej opłacalna. Kopalnie zamykają się jedna po drugiej; 1974 dla La Machine.

Wizyta w muzeum

Muzeum Kopalni La Machine jest otwarte od marca do października dla osób indywidualnych i przez cały rok po wcześniejszym umówieniu się dla grup. Wizyta w muzeum podzielona jest na dwa etapy:

• pierwsze, wolne, zaprasza gości do odkrywania historii górników z XIII th  century poprzez fotografie i ryciny w salonie i procesu formacyjnego węgiel i technik górniczych poprzez wideo, w sali audiowizualnej;
• drugi, prowadzony przez godzinę przez przewodnika, wprowadza odwiedzających do węgla kopalni , budynków, maszyn i urządzeń, zarówno podziemne (galerie) i na powierzchni;
• (hala wisząca, latarnia, ościeżnica, maszynownia), niezbędna do działalności górniczej.

• Panoramiczny widok na dobrze Glénons.

Identyfikacja wizualna

• Logo z lat 2000-2010.

• Logo w 2020 roku.

Bibliografia

1. „  Przegląd sezonu turystycznego 2015  ” [PDF] , na nievre-tourisme-pro.com .
2. AMACOSMI, La Machine, miasto, stowarzyszenie, muzeum, Rada Generalna, Nevers, 2002, 15 s.
3. Pamięć o kopalni, kolekcja fotografii muzeum kopalni La Machine, Muzea Nièvre, Studia i dokumenty nr 03, 2000, 85 str.
4. Thuillier (André), Gospodarka i Społeczeństwo Nevers wcześnie XIX th  century, Owca, Paryż, 1974
5. Planchar, RA "The Machine of Decize, Louis XIV and the Liégeois". Edycje CEFAL. 2014.
6. Lanoizelée (Louis), In Nivernais, La Machine et sa houillère, Paryż, 1964, 276 s.
7. Historia kopalni La Machine, Mémoire de la Mine, Badania i dokumenty, muzea Nièvre, Rada Departamentu Éditions w Nièvre, 2014, 150p.

Zobacz też

Powiązany artykuł

• Lista muzeów górniczych
• Lista zachowanych pozycji we Francji

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona
• Muzeum na terenie gminy Community of South Nivernais
• Zasoby turystyczne  :
  • Museofile
• Biuro turystyczne Nièvre
• Biuro turystyczne Confluence

Bibliografia

• Copper-Richer (Diana), Ludzie nocy, kopalnie i górnicy we Francji, XIX-XX wiek,
• Land of history, Perrin, Paryż, 2002, 432 s.

Woronoff (Denis), Przemysłowa Francja: ludzie z warsztatów i fabryk, 1890-1950, wyd. du Chêne, Paryż, 2003, 295 str.

• Thuillier (André), Gospodarka i Społeczeństwo Nevers wcześnie XIX th  century, Owca, Paryż, 1974
• Thuillier (Guy), aspekty ekonomiki nivernaise z XIX th  century Armand Colin, Paris, 1966, 553 str. w tym Życie wiejskiej kopalni: La Machine (1830–1870), s. 323–345
• Volut (kamień), a jego Decize kanton w XIX th  wieku i okresu Belle Epoque 1800/14, Drukarnie Stéphane LEGARDIEN Decize 1999, 390 str

• Lanoizelée (Louis), In Nivernais, La Machine et sa houillère, Paryż, 1964, 276 s.
• Poussereau (Louis-Mathieu), Les houillères de La Machine, Nevers, 1901, 51 p.

• Gribet (Marie-Françoise), Działalność przemysłowa w Dolinie Loary między Digoin a aglomeracją Nevers, Praca dyplomowa Uniwersytetu Paryskiego 1 obroniona w 1978 r., Warsztaty reprografii Lille ID, 1982, s. 760.
• Chaillet (Carole), La Machine et sa houillère od 1868 do 1914, początki firmy Schneider, Masters pod kierunkiem A. Brosselina, University of Burgundy, 1994,97 s.
• Passaqui (Jean-Philippe), Upstream Integration, polityka dostaw surowców mineralnych i stałych paliw kopalnych w zakładach Schneider i Cie du Creusot, od 1836 do 1946, praca pod kierunkiem Serge Wolikow, University de Bourgogne, 2001, 848 p.
• Peycéré (David), Zagraniczni górnicy we Francji między dwiema wojnami, przykład La Machine 1913– 1940, Thesis of the École des Chartes pod kierunkiem Bruno Delmas i Marie Françoise Gribet, Paryż, 1988,
• Sougy (Nadège), Les charbons de La Machine, promocja i marketing produktów kopalni węgla w Nivernaise od 1838 do 1938, praca pod kierunkiem Anne-Lise. Head i Denis Woronoff, University of Geneva i University Panthéon Sorbonne Paris 12003, 875 str.

• AMACOSMI, La Machine, miasto, stowarzyszenie, muzeum, Rada Generalna, Nevers, 2002, 115 s.
• Maszyna, czas, człowiek, przestrzeń, katalog wystawy 1987-1988, Imprimerie Poussière, Cosne-sur-Loire, 1987, 12 s.
• Le temps des cités, Katalog wystaw 1988-1989, Nevers, 1988, 28 s.
• Pamięć kopalni, zbiory fotograficzne muzeum kopalni La Machine, Nièvre Museums, Studies and documents n03, 2000, 85 s.