Gama procesorów ColdFire, stworzona przez firmę Motorola , jest nazywana techniką VL-RISC (Variable Length - RISC ). W rzeczywistości jest to zbiór instrukcji RISC o zmiennej długości, jest to po prostu zbiór instrukcji CISC z rodziny m68k (a dokładniej jego podzbiór). W porównaniu z procesorem takim jak PowerPC (słynny RISC) i jego skomplikowanym zestawem instrukcji, lista rozkazów m68k może wydawać się niezwykle prosta.
Jeśli rodzina m68k została sklasyfikowana w postaci 680X0 , gdzie X oznacza generację procesora, zakres ColdFire jest klasyfikowany jako 5XNN , gdzie X odpowiada również generacji, a numery NN służą do klasyfikacji różnych produktów tej generacji. Pierwsza generacja prawie nie była wypuszczana, była to głównie praca testowa, obejmowała 5102, układ w 100% kompatybilny z 68EC040 (bez MMU i FPU ). Ten chip nie był szeroko rozpowszechniany. Druga generacja (5202, 5203, 5204 i 5206) była szerzej stosowana, chociaż członkowie tej rodziny mieli dużą wadę polegającą na tym, że nie zawierały jednostki dywizji. Niedobór ten został skorygowany w następnych pokoleniach: 5307, 5407 i ich pochodnych.
Gama procesorów ColdFire to znacznie więcej niż zwykłe mikroprocesory, integrują całą logikę, aby uczynić je kompletnymi komputerami pokładowymi. W rzeczywistości są to również mikrokontrolery , integrują porty szeregowe i równoległe, timery, kontrolery przerwań, DMA, kontroler DRAM, dekodowanie adresów ...
Procesory z tej serii zostały zastosowane w różnych odtwarzaczach mp3, w tym w niektórych modelach iRiver ( modele H1x0 i H3x0) i Cowon ( modele iAudio M3, M5 i X5), a także we wszystkich nowych kompatybilnych komputerach z serii Atari ST, FireBee , oparty na ColdFire 5474 przy 264 MHz.
„ Freescale ” to odtąd nowa nazwa „półprzewodników Motorola”.