Monoterapii jest leczenie lekiem zawiera tylko jedną cząsteczkę leku.
O monoterapii mówimy wtedy, gdy na daną chorobę przepisywana jest tylko jedna cząsteczka. Koncepcja ta jest zatem przeciwna terapii podwójnej (dwie cząsteczki są przepisywane jednocześnie, a nie sekwencyjnie) dla danej choroby, terapii potrójnej (trzy cząsteczki jednocześnie) i bardziej ogólnie terapii skojarzonej . Ostrzeżenie: HAART może bardzo dobrze występować w postaci pojedynczego leku, tak jest w przypadku wielu leków stosowanych w leczeniu zakażenia wirusem HIV i AIDS, w przypadku których można przepisać potrójną terapię jako pojedynczy lek (na przykład połączenie emtrycytabiny, tenofowiru i dizoproksylu ), który nie stanowi monoterapii.
W danym momencie pojęcie monoterapii ma zastosowanie tylko do leczenia choroby pacjenta, a nie do leczenia wszystkich chorób pacjenta. W ten sposób pacjent, który cierpi na kilka schorzeń jednocześnie, może otrzymać kilka monoterapii (na przykład na każdą z jego chorób), które nie stanowią łącznie terapii skojarzonej.
W niektórych dziedzinach medycyny złożoność choroby, wzrost oporności na leczenie, względna skuteczność dostępnych cząsteczek leku powodują, że stosowanie monoterapii jest coraz rzadsze lub wręcz niewskazane. Dzieje się tak zwłaszcza w przypadku wielu chorób zakaźnych .