Monocyt
Te monocyty są białe ciałka krwi występuje w krwi , które wydzielają się przez w tkankach biologicznych w:
W pierwszych badaniach zidentyfikowano je na podstawie właściwości fizycznych (np. Rozpraszanie światła) i morfologicznych. Cytochemia została wykorzystana do poszukiwania określonych enzymów, takich jak specyficzna esteraza monocytów.
Klasyfikacja
Należą do rodziny fagocytów jednojądrzastych.
Definicja
W szpiku kostnym monocyty pochodzą z mielo-monocytarnych komórek macierzystych, które dają początek bardziej bezpośrednim prekursorom, takim jak monoblasty i pro-monocyty. Komórki te zostały wcześniej zidentyfikowane na podstawie morfologii, więc monoblast był źle zdefiniowanym typem komórek. U myszy występuje wspólny monocytowy prekursor (cMoP), zdolny do proliferacji i dający początek różnym podgrupom monocytów. Rodzaj komórki monoblastycznej cMoP pozostaje do zidentyfikowania u ludzi.
Liczba krążących we krwi monocytów u ludzi może dramatycznie wzrosnąć w ciągu kilku minut w wyniku stresu lub ćwiczeń, po czym następuje szybki powrót do poziomów wyjściowych. Uważa się, że te rekrutowane komórki pochodzą z tak zwanej puli marginalnej. Ten przedział opisuje obszary w pobliżu śródbłonka żyłek i tutaj komórki mogą swobodnie przylegać i mogą być mobilizowane w sposób zależny od katecholamin . Te monocyty z puli brzeżnej mogą mieć inny wzór cząsteczek adhezyjnych niż monocyty znajdujące się we krwi w spoczynku.
W warunkach homeostatycznych lub zapalnych monocyty migrują do tkanek; z definicji komórki te nazywane są makrofagami. W niektórych badaniach nowo migrowane komórki płuc nazwano monocytami. Ponieważ monocyty, gdy znajdą się w tkankach, zaczną przekształcać się w większe komórki i szybko tracą swoje właściwości monocytów, inni nazwali te niedawno migrowane komórki „małymi makrofagami”.
Termin monocyt powinien być ograniczony do komórek w przedziale krwi oraz do rezerwuarów szpiku kostnego i śledziony, które mogą uzupełniać pulę monocytów krwi.
Funkcja
To największe komórki krążące we krwi. Okrągłe lub owalne, mierzą od 15 do 25 mikrometrów i osiągają średnicę do 40 mikrometrów. Ich liczba jest zmienna, fizjologicznie poniżej 1000 / mm (od 0,2 do 1 G / L), podobnie jak ich żywotność, od kilku dni do kilku miesięcy. Mają specyficzne receptory dla immunoglobulin i białek z dopełnieniem w błonie komórkowej .
3{\ displaystyle ^ {3}}
Według klasycznych kryteriów
W May-Grünwald Giemsa (MGG) jej cytoplazma nabiera szaro-niebieskiego lub bladoszarego koloru zwanego „burzowym niebem”. Zawiera bardzo drobne granulki zasadofilne zwane azurofilami (zawierające kilka odmian esteraz, lipaz i peroksydaz) oraz wiele lizosomów (monocyt jest rzeczywiście zdolny do fagocytozy). Jego jądro ma zmienny kształt (zwane „flagą” lub „podkowiastą”), raczej ekscentryczny i ma chromatynę zwaną „czesaną”, mało skondensowaną z aspektem ułożenia włókienek.
Monocyt to komórka ruchoma, zdolna do różnicowania się w fagocyty: makrofagi w tkance łącznej, mikrogliocyty w ośrodkowym układzie nerwowym, osteoklasty w kości.
Zgodnie z ich receptorami błonowymi
Początkowo monocyty identyfikowano na podstawie ich funkcji i morfologii, a kryteria te wprowadzały w błąd, zwłaszcza gdy choroba zmienia te cechy. Podjęto próby zdefiniowania jednoznacznych kryteriów dla monocytów. W tym przypadku zaproponowano przeciwciała monoklonalne skierowane przeciwko cząsteczkom powierzchni komórki. U ludzi CD14 zastosowano jako marker. Ponadto pojawia się pytanie, czy te markery są wystarczająco specyficzne i nie reagują z innymi typami komórek, takimi jak komórki dendrytyczne. W rzeczywistości niektóre komórki dendrytyczne krwi CD1c + u ludzi mogą wyrażać CD14 na niskim poziomie, a komórki B również wyrażały niektóre CD14. Dlatego monocyty można identyfikować za pomocą markerów, takich jak CD14 i CD115, ale powinno to być poparte dodatkowymi markerami i badaniami funkcjonalnymi.
Komórka monocytowo-dendrytyczna
Komórki dendrytyczne zostały po raz pierwszy opisane przez Steinmana i Cohna jako komórki gwiaździste wyizolowane ze śledziony myszy. Przez lata trwała debata, czy te komórki są oddzielną linią, czy częścią jednojądrzastego układu fagocytów. U myszy opisano powszechny prekursor dla monocytów i komórek dendrytycznych, ale istnienie tej komórki zostało następnie zakwestionowane, co sugeruje, że DC i monocyty mogą różnić się na wcześniejszym etapie prekursorów o dużej mocy.
Komórki posiadające właściwości komórek dendrytycznych opisano we krwi na podstawie ekspresji CD68, CD1c lub CD141. Analiza transkryptomu wykazała, że te komórki i monocyty należą do różnych klastrów. Dane te sugerują, że DC krwi można oddzielić od monocytów i makrofagów jako odrębną linię.
Przydatność zliczania monocytów w praktyce klinicznej
Oznaczenia ilościowe monocytów określone w laboratorium hematologicznym za pomocą właściwości rozpraszania światła nie wniosły większego wkładu w diagnostykę i nadzór nad chorobami, ale wraz z definicją podzbiorów monocytów metodą cytometrii w strumieniu pojawiły się modele informacyjne. Na przykład ciężka infekcja zwiększy liczbę nieklasycznych i pośrednich monocytów. Tutaj pozostaje do przeanalizowania, czy taki wzrost może pomóc w rozpoznaniu, jak sugerowano. Ponadto terapia glukokortykoidami prowadzi do zmniejszenia liczby nieklasycznych monocytów, co wydaje się być spowodowane selektywną indukcją apoptozy w nieklasycznych monocytach, podczas gdy klasyczne monocyty zwiększają się nawet pod wpływem glukokortykoidów. Wreszcie wykazano, że bezwzględna liczba pośrednich monocytów pozwala przewidywać zdarzenia sercowo-naczyniowe. Dlatego analiza podzbiorów monocytów za pomocą cytometrii przepływowej dostarcza obecnie klinicznie użytecznych parametrów w różnych sytuacjach. W tym kontekście pozostaje do ustalenia jednoznaczne rozróżnienie między monocytami niekonwencjonalnymi a pośrednimi.
Zahamowania
Wiele bakterii chorobotwórczych (np. Pseudomonas , Borrelia ) może wytwarzać biofilm chroniący je przed fagocytozą dzięki alginianowi lub innym typom macierzy pozakomórkowej (DNA, białka, polisacharydy)
Zobacz też
Powiązane artykuły
Bibliografia
Uwagi i odniesienia
-
(w) Ralph van Furth i Zanvil A. Cohn , „ POCHODZENIE I KINETYKA FAGOCYTÓW monojądrowych ” , The Journal of Experimental Medicine , tom. 128 n O 3,1 st wrzesień 1968, s. 415-435 ( ISSN 1540-9538 i 0022-1007 , PMID 5666958 , PMCID PMC2138527 , DOI 10.1084 / jem.128.3.415 , czytaj online , dostęp 9 maja 2020 )
-
(w) SB Tucker , RV Peter i RE Jordon , „ Szybka identyfikacja monocytów w mieszanym preparacie komórek jednojądrzastych ” , Journal of Immunological Methods , tom. 14, n kość 3-4,Luty 1977, s. 267–269 ( DOI 10.1016 / 0022-1759 (77) 90137-5 , czytaj online , dostęp 9 maja 2020 )
-
(w) Cord C. Uphoff i Hans G. Drexler , „ Biology of Monocyte-Specific Esterase ” , Leukemia & Lymphoma , tom. 39, bez kości 3-4,styczeń 2000, s. 257–270 ( ISSN 1042-8194 i 1029-2403 , DOI 10.3109 / 10428190009065825 , czytaj online , dostęp 9 maja 2020 )
-
(in) TJ Goud , C Schotte i R van Furth , „ Identyfikacja i charakterystyka monojądrowych monoblastów fagocytów w koloniach hodowanych in vitro. ” , The Journal of Experimental Medicine , vol. 142 n O 5,1 st listopad 1975, s. 1180–1199 ( ISSN 0022-1007 i 1540-9538 , PMID 1104740 , PMCID PMC2189966 , DOI 10.1084 / jem.142.5.1180 , czytaj online , dostęp 9 maja 2020 )
-
(w) Styczeń Hettinger , David M Richards , Jenny Hansson i Melanie M Barra , „ Pochodzenie monocytów i makrofagów w zaangażowanym progenitoru ” , Nature Immunology , vol. 14 N O 8,Sierpień 2013, s. 821–830 ( ISSN 1529-2908 i 1529-2916 , DOI 10.1038 / ni.2638 , czytaj online , dostęp 9 maja 2020 )
-
Steppich B, Dayyani F, Gruber R, Lorenz R, Mack M, Ziegler-Heitbrock HWL. Selektywna mobilizacja monocytów CD14 (+) CD16 (+) poprzez ćwiczenia. Am J Physiol Celi Physiol (2000) 279 : C578–86.
-
(w) Neil Alexis , Joleen Soukup Andrew Ghio i Susanne Becker , „ Fagocyty plwociny zdrowych osób są funkcjonalne i aktywowane: porównanie cytometrii przepływowej z komórkami krwi obwodowej i płukaniem oskrzelowo-pęcherzykowym ” , Clinical Immunology , vol. 97, n o 1,Październik 2000, s. 21–32 ( DOI 10.1006 / clim.2000.4911 , czytaj online , dostęp 9 maja 2020 )
-
(w) Marion Frankenberger , Christiane Eder , PJ Thomas Hofer i Irene Heimbeck , „ Ekspresja chemokiny przez małe makrofagi plwociny w POChP ” , Molecular Medicine , vol. 17, n kość 7-8,lipiec 2011, s. 762-770 ( ISSN 1076-1551 i 1528-3658 , PMID 21327296 , PMCID PMC3146610 , DOI 10.2119 / molmed.2010.00202 , czytaj online , dostęp 9 maja 2020 )
-
(cm) Loems Zieglera Heitbrock , " krew Monocyty i ich subpopulacje: Ustalone Cechy i otwarte pytania " , Frontiers in Immunology , tom. 6,2015( ISSN 1664-3224 , PMID 26347746 , PMCID PMC4538304 , DOI 10.3389 / fimmu.2015.00423 , czytaj online , dostęp 9 maja 2020 )
-
(w) HWL Ziegler Heitbrock i RJ Ulevitch , „ CD14: Cell Surface Receptor and differentiation marker ” , Immunology Today , tom. 14 N O 3,Styczeń 1993, s. 121-125 ( DOI 10.1016 / 0167-5699 (93) 90212-4 , czytaj online , dostęp: 9 maja 2020 )
-
(w) Harald Schwarz , Maria Schmittner Albert Duschl i Jutta Horejs-Hoeck , „ Resztkowe zanieczyszczenie endotoksynami w rekombinowanych białkach jest wystarczające, aby aktywować ludzkie komórki CD1c + dendrytyczne ” , PLoS ONE , vol. 9 N O 12,5 grudnia 2014, e113840 ( ISSN 1932-6203 , PMID 25478795 , PMCID PMC4257590 , DOI 10.1371 / journal.pone.0113840 , czytaj online , dostęp 9 maja 2020 )
-
(w) HW Loms Ziegler Heitbrock Heinrich Pechumer , Irmhild Petersmannu i Jean-Jacques Durieuxu , „ CD14 ulega ekspresji i funkcjonuje w ludzkich komórkach B ” , European Journal of Immunology , tom. 24 N O 8,Sierpień 1994, s. 1937–1940 ( DOI 10.1002 / eji.1830240835 , czytaj online , dostęp 9 maja 2020 )
-
(w) Ralph M. Steinman i Zanvil A. Cohn , „ O NOWEJ IDENTYFIKACJI KOMÓREK W TYPIE obwodowych limfoidalnych organów myszy ” , The Journal of Experimental Medicine , tom. 137 n O 5,1 st maja 1973, s. 1142–1162 ( ISSN 1540-9538 i 0022-1007 , PMID 4573839 , PMCID PMC2139237 , DOI 10.1084 / jem.137.5.1142 , czytaj online , dostęp 9 maja 2020 )
-
(w) DK Fogg , „ A clonogenic Bone Marrow Progenitor Specific for Macrophages and Dendritic Cells ” , Science , vol. 311 n O 57576 stycznia 2006, s. 83–87 ( ISSN 0036-8075 i 1095-9203 , DOI 10.1126 / science.1117729 , czytaj online , dostęp 9 maja 2020 )
-
(w) Priyanka Sathe , Donald Metcalf , David Vremec i H. Shalin Naik , „ Tkanka limfatyczna i komórki i makrofagi Dendritic Plasmacytoid Do Not Share a Common-Macrophage Progenitor Dendritic Cell-Restricted ” , Immunity , Vol. 41, n o 1,lipiec 2014, s. 104-115 ( DOI 10.1016 / j.immuni.2014.05.020 , czytaj online , dostęp 9 maja 2020 )
-
(w) Nobuyuki Onai i Toshiaki Ohteki , „ Dwubiegunowy złoty Oligopotent? A Macrophage and DC Progenitor Revisited ” , Immunity , tom. 41, n o 1,lipiec 2014, s. 5-7 ( DOI 10.1016 / j.immuni.2014.07.004 , czytaj online , dostęp 9 maja 2020 )
-
Strobl H, Scheinecker C, Riedl E, Csmarits B, Bello-Fernandez C, Pickl WF, et al. Identyfikacja komórek krwi obwodowej CD68 + lin - o charakterystyce prekursorów dendrytycznych. J Immunol (1998) 161 : 740-8
-
(en) Andrzej Dzionek , Anja Fuchs , Petra Schmidt i Sabine Cremer , „ BDCA-2, BDCA-3 i BDCA-4: Three Markers for Distinct Subsets of Dendritic Cells in Human Peripheral Blood ” , The Journal of Immunology , tom. 165 n O 111 st grudzień 2000, s. 6037-6046 ( ISSN 0022-1767 i 1550-6606 , DOI 10.4049 / jimmunol.165.11.6037 , czytaj online , dostęp 9 maja 2020 )
-
(w) Scott H Robbins , Thierry Walzer , Doulaye Dembélé i Christelle Thibault , „ Nowe spojrzenie na relacje między podzbiorami komórek dendrytycznych u ludzi i myszy Ujawnione przez profilowanie ekspresji całego genomu ” , Genome Biology , vol. 9 N O 1,2008, R17 ( ISSN 1465-6906 , PMID 18218067 , PMCID PMC2395256 , DOI 10.1186 / gb-2008-9-1-r17 , czytaj online , dostęp 9 maja 2020 )
-
Fingerle G, Pforte A, Passlick B, Blumenstein M, Strobel M, Ziegler-Heitbrock HWL. Nowy podzbiór monocytów krwi CD14 + / CD16 + jest rozszerzany u pacjentów z posocznicą. Blood (1993) 82 : 3170–6.
-
(w) Irina N. Shalova , Tasneem Kajiji , Jyue Yuan Lim i Vanesa Gómez-Piña , „ CD16 Regulates TRIF TLR4-Dependent Response in Human Monocytes and their Subsets ” , The Journal of Immunology , vol. 188 N O 8,15 kwietnia 2012, s. 3584–3593 ( ISSN 0022-1767 i 1550-6606 , DOI 10.4049 / jimmunol.1100244 , czytaj online , dostęp 9 maja 2020 )
-
(w) Alexia Horelt , Kai-Uwe Belgian Birgit Steppich i Jörg Prinz , „ Monocyty CD14 + CD16 + w róży są ekspandowane i wykazują zmniejszone wytwarzanie cytokin ” , European Journal of Immunology , vol. 32 N O 5,2002, s. 1319-1327 ( ISSN 1521-4141 , DOI 10,1002 / 1521-4141 (200205) 32: 53.0.CO; 2-2 , czytać online , dostęp 09 maja 2020 )
-
Günter Fingerle-Rowson , Jens Auers , Eckhart Kreuzer i Peter Fraunberger , „ [Nie znaleziono tytułu] ”, Inflammation , vol. 22 N O 4,1998, s. 367–379 ( DOI 10.1023 / A: 1022316815196 , czytaj online , dostęp: 9 maja 2020 )
-
(w) Maciej Siedlarl Marion Frankenberger i Lom HW Ziegler Heitbrock i Kai-Uwe Belgian , „ Leukocyty M-DC8-dodatnie są subpopulacją monocytów CD14 + CD16 + ” , Immunobiology , Vol. 202 n o 1,Maj 2000, s. 11-17 ( DOI 10.1016 / S0171-2985 (00) 80047-9 , czytaj online , dostęp 9 maja 2020 )
-
(w) Farshid Dayyani , Kai-Uwe Belgian Marion Frankenberger i Matthias Mack , „ Mechanism of glucocorticoid-induced depletion of human CD14 + CD16 + monocytes ” , Journal of Leukocyte Biology , tom. 74, n o 1,Lipiec 2003, s. 33–39 ( DOI 10.1189 / jlb.1202612 , czytaj online , dostęp 9 maja 2020 )
-
(w) W imieniu Europejskiej Medycyny Nerek i Układu Krążenia (EURECA-m) grupy roboczej Europejskiego Stowarzyszenia Nerek-Europejskiego Stowarzyszenia Dializ i Przeszczepów (ERA-EDTA) , Gunnar H. Heine , Alberto Ortiz i Ziad A. Massy , „ Subpopulacje monocytów i ryzyko sercowo-naczyniowe w przewlekłej chorobie nerek ” , Nature Reviews Nephrology , vol. 8, N O 6,Czerwiec 2012, s. 362-369 ( ISSN 1759-5061 i 1759-507X , DOI 10.1038 / nrneph.2012.41 , czytaj online , dostęp 9 maja 2020 )
-
(w) Kyrill S. Rogacev , Adam M. Zawada , Insa Emrich i Sarah Seiler , „ Niższe niższe poziomy Apo AI i HDL-C są związane z wyższymi pośrednimi liczbami monocytów CD14 ++ CD16 +, które przewidują zdarzenia sercowo-naczyniowe w przewlekłej chorobie nerek » , Arteriosclerosis, Thrombosis and Vascular Biology , tom. 34 N O 9,wrzesień 2014, s. 2120–2127 ( ISSN 1079-5642 i 1524-4636 , DOI 10.1161 / ATVBAHA.114.304172 , czytaj online , dostęp 9 maja 2020 r. )
-
Jeff G. Leid, Carey J. Willson, Mark E. Shirtliff, Daniel J. Hassett, Matthew R. Parsek i Alyssa K. Jeffers (2005) The Exopolysaccharide Alginate Protects Pseudomonas aeruginosa Biofilm Bacteria przed zabijaniem makrofagów za pośrednictwem IFN-γ ; J Immunol 2005; 175: 7512-7518; doi: 10.4049 / jimmunol.175.11.7512 http://www.jimmunol.org/content/175/11/7512
<img src="https://fr.wikipedia.org/wiki/Special:CentralAutoLogin/start?type=1x1" alt="" title="" width="1" height="1" style="border: none; position: absolute;">