Mikroskopu z kontrastem fazowym jest mikroskop wykorzystujący zmiany fazowego fali światła, przechodzącego przez próbkę.
Przyrząd ten został opracowany przez holenderskiego fizyka Frederika Zernike w latach trzydziestych XX wieku, za co otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki w 1953 roku. Emilie Bleeker , fizyk uznany za rozwój instrumentów, jako pierwszy zastosował mikroskop z kontrastem fazowym.
Aby przekształcić różnicę faz w obserwowalny kontrast, to znaczy w różnicę natężenia, powstaje interferencja między promieniami świetlnymi obiektu i promieniem odniesienia. Mówimy, że przekształcamy „obiekt fazy” w „obiekt amplitudy”. Osiąga się to za pomocą okrągłego pierścienia w kondensorze, który wytwarza stożek światła. Ten stożek jest nałożony na pierścień o podobnej wielkości w soczewce . Ten ostatni zmniejsza intensywność bezpośredniego światła i tworzy różnicę faz o ćwierć długości fali.
Mikroskop z kontrastem fazowym znajduje szerokie zastosowanie w bakteriologii ze względu na swoją specyfikę ujawniania lekko zmętniałych obiektów, w szczególności w stomatologii w badaniach periodontologicznych, badaniach flory bakteryjnej dziąseł do wykrywania i monitorowania chorób przyzębia czy paradontozy .
Rozważamy incydent w postaci:
Gdy fala przechodzi przez obiekt faz fali przechodzi faza lokalnego: .
Zatem falę opuszczającą obiekt fazowy można opisać jako:
Fala ta ma stałą amplitudę w przestrzeni. Możemy również napisać to jako:
Gdy wprowadziliśmy małe przesunięcie fazowe,
Zauważ, że tylko drugi człon zależy od przesunięcia fazowego, które zostało wprowadzone przez obiekt fazowy. Jeśli wycofamy to z fazy , otrzymamy:
Zatem amplituda tak zmodyfikowanej fali zależy od przesunięcia fazowego, które zostało wprowadzone przez obiekt fazowy.