W transporcie lądowym chodzenie wzrokowe polega na dostosowaniu prędkości przez każdego kierowcę pojazdu , w szczególności w funkcji widoczności, tak aby móc się zatrzymać w przypadku napotkania przeszkody.
Jest to podstawowa zasada tych kodeksów drogowych, które wymagają, aby kierowca stale kontrolował swoją prędkość i dostosowywał ją do stanu jezdni, utrudnień w ruchu i przewidywalnych przeszkód.
Jest to wyjątek w przypadku ruchu kolejowego. Rzeczywiście, jeśli tramwaje zwykle jeżdżą na widoku, pociągi normalnie jeżdżą z prędkością dozwoloną przez przepisy, gdy sygnalizatory są otwarte (droga wolna).
Chodzenie wzrokowe jest bardzo restrykcyjne, ponieważ wymaga od maszynisty doskonałej znajomości swojego pociągu i jego reakcji (ciężar, hamowanie itp.), aby móc go zatrzymać przed jakąkolwiek nienormalną sytuacją na torze lub w sieci trakcyjnej, pociągu ogon lub sygnał stop. Zasada ta obowiązuje bez względu na pogodę: jazda na widoczność w gęstej mgle, na zakrętach i pociągu towarowym o masie 3000 ton nie odbywa się z tą samą prędkością i w takich samych warunkach stresu, tylko przy dobrej pogodzie, po linii prostej i przy pociąg podmiejski, którego masa jest znacznie mniejsza, a zdolności hamowania zoptymalizowane.
W Stanach Zjednoczonych niektóre amerykańskie przepisy kolejowe ( Uniform Code of Operating Rules ) mają definicję jazdy wizualnej, która nie obejmuje prędkości maksymalnej (teoretycznie możemy zatem jechać z prędkością 100 km/h w trybie wizualnym)…
W Belgii bycie w zasięgu wzroku oznacza, że maszynista musi jechać z taką prędkością, aby mógł bezpiecznie zatrzymać się przed każdą możliwą do przewidzenia przeszkodą na odcinku toru, który wyraźnie widzi przed sobą.
Wizualny spacer można wykonywać z maksymalną prędkością 30 km/h, ale aby określić maksymalną prędkość, kierowca musi wziąć pod uwagę różne parametry:
Chodzenie wzrokiem w wielkim ruchuRuch w nocy lub we mgle: maksymalnie 20 km/h
Ruch w dzień BEZ mgły:
Maksymalna dopuszczalna prędkość konwoju | Maksymalna prędkość chodzenia wzrokowego | |
---|---|---|
Nachylenie ≤ 12 mm / m | Nachylenie > 12 mm / m² | |
V <60 km/h | 20 km/h | 20 km/h |
60 ≤ V <100 km/h | 30 km/h | 20 km/h |
V ≥ 100 km/h | 30 km/h | 30 km/h |
Bez względu na okoliczności prędkość maksymalna to 30 km/h.
Chodzenie w tunelachGłówna zasada
Zasada chodzenia wzrokowego w tunelach obowiązuje niezależnie od rodzaju ruchu (mały ruch lub duży ruch).
Maksymalna dopuszczalna prędkość przez widoczny tunel wynosi 20 km/h, jeżeli:
Jeśli to się nie uda, kierowca eksploruje część tunelu, którą należy przebyć pieszo. Kierowca ogranicza wówczas prędkość do maksymalnie 5 km/h.
Przy słonecznej pogodzie kierowca powinien zatrzymać się przy wjeździe do ciemnego tunelu (aby oczy przyzwyczaiły się do ciemności).
Reguła w tunelu linii 0 i na odcinku linii 25 wjazdu i wyjazdu z tunelu na skrzyżowaniu północ-południe w Antwerpii:
Maksymalna prędkość to 20 km/h.
We Francji chodzenie wzrokowe „wymaga od kierowcy ostrożnego poruszania się, dostosowując swoją prędkość, biorąc pod uwagę fragment toru, który widzi przed sobą, tak aby móc zatrzymać się przed ogonem pociągu, sygnałem (co może być nienormalnie nieoświetlonym znakiem) lub przeszkodą” oraz nie przekraczać prędkości 30 km/h .
Ta bardzo rygorystyczna zasada jest narzucana tylko w przypadkach określonych w przepisach:
We Włoszech spacer widokowy odbywa się z maksymalną prędkością 4 km/h , czyli w tempie męskim.
W Holandii chodzenie ze wzrokiem odbywa się z maksymalną prędkością 40 km/h .
W Szwajcarii chodzenie ze wzrokiem odbywa się z maksymalną prędkością 40 km/h .
Zgodnie z przepisami prędkość chodu wzrokowego musi być dostosowana do warunków widoczności, aby móc zatrzymać się przed rozpoznawalną przeszkodą. Chodzenie wzrokowe nie jest czynnością trywialną i zwykle wykonuje się je tylko w pewnych bardzo szczególnych przypadkach:
W przypadku ruchów manewrowych, które zazwyczaj osiągają maksymalną prędkość 30 km/h, obowiązuje bardziej rygorystyczna zasada niż ta, na którą wskazuje definicja chodu wzrokowego .
3. Rozporządzenie z dnia 19 marca 2012 r. ustalające cele, metody, wskaźniki bezpieczeństwa oraz przepisy bezpieczeństwa technicznego i interoperacyjności obowiązujące na krajowej sieci kolejowej