Narodziny |
6 marca 1881 Santander |
---|---|
Śmierć |
5 kwietnia 1932(w wieku 51 lat) Paryż |
Pogrzeb | Paryski cmentarz Bagneux |
Imię urodzenia | María Eustaquia Adriana Gutiérrez-Cueto y Blanchard |
Pseudonim | Maria Blancardette |
Narodowość | hiszpański |
Czynność | Malarz |
Trening | Akademia Vitti |
Mistrzowie | Emilio Sala Francés ( en ) , Fernando Álvarez de Sotomayor ( en ) , Hermenegildo Anglada Camarasa |
Rodzeństwo | Aurelia Gutiérrez-Cueto Blanchard |
Pokrewieństwo |
Germán Cueto Concha Espina Antonio Quirós ( d ) Matilde de la Torre (kuzyn) |
María Blanchard , ur6 marca 1881w Santander i zmarł w Paryżu dnia5 kwietnia 1932, jest hiszpańskim malarzem z Pierwszej Szkoły Paryskiej , kubistą, a następnie postkubistą .
María Blanchard urodziła się w Santander jako córka hiszpańskiego dziennikarza (Enrique Gutiérrez Cueto) i francusko-polskiej matki (Concepción Blanchard Santisteban). Jest młodszą siostrą Aurelii Gutiérrez-Cueto Blanchard , pedagoga zamordowanego przez nacjonalistów na początku hiszpańskiej wojny domowej oraz kuzynka Conchy Espiny , Matilde de la Torre , Germán Cueto i Consuelo Berges .
Po upadku matki lub pielęgniarki María Blanchard cierpiała na ciężką kifo - skoliozę : była garbata i przez całe życie będzie cierpieć z powodu niewdzięcznej budowy ciała. Paul Claudel będzie mówił o niej jako o „przerażająco garbatej hiszpańskiej malarce z dziwnymi włosami, które opadają jej na oczy”. To jego ojciec przekazał mu zamiłowanie do malarstwa. Kiedy zmarł w 1904 r., Pogrążona w żałobie rodzina przeniosła się do Madrytu ; tam młoda malarka studiowała i prezentowała swoje pierwsze prace, jeszcze akademickie ( Gitane , Les Premiers pas ).
W 1909 roku María Blanchard uzyskała stypendium, aby kontynuować naukę w Paryżu . W Akademii Vitti jego mistrzowie Anglada Camarasa i Kees van Dongen , bliscy fowizmu , przekazali mu upodobanie do jasnych kolorów. Podróżuje do Belgii i Anglii z dwoma wielkimi przyjaciółmi malarzami: parą Diego Rivera i Angeliną Beloff . W 1910 roku jego praca Nymphs Chaining Silenus przyniosła mu drugi medal na Wystawie Krajowej , a później podziw Federico Garcíi Lorki, kiedy odkrył ją w Concha Espina .
Do pierwszej wojny światowej zmusza ją do powrotu na jakiś czas do Hiszpanii, jej kraj już nie kocha. Uczy przez kilka miesięcy w Salamance . Przede wszystkim, w Madrycie, gdzie wspólną pracownię z Rivera, wstąpiła do Tertulia z Ramón Gómez de la Serna w Café de Pombo, podobnie jak wiele wygnaniu „ Parnassois ”, takich jak Marie Laurencin , Sonia Delaunay i Foujita . W marcu 1915 roku Gómez de la Serna włączył Maríę Blanchard do wystawy „Integralnych malarzy”, która przedstawiła hiszpańskiej publiczności kubizm.
W 1916 roku malarz na stałe wrócił do Paryża. Związana z Jeanem Metzingerem , André Lhote , Juanem Grisem i Jacquesem Lipchitzem , widziała tam kubistyczną przygodę i wystawiała w L'Effort Moderne , galerii Léonce Rosenberg . W niebanalny sposób rozwija estetykę kubizmu, nadając postaci ludzkiej niezwykłe miejsce w klasycznym kubizmie. Według Cécile Debray niektóre z jej prac z tego okresu wywarły wpływ na La Fillette au cerceau (1919) Pabla Picassa .
Kobieta z wachlarzem (1916), Madryt, Muzeum Reina Sofía .
Kobieta z gitarą (1917), Madryt, Muzeum Reina Sofía.
Siedząca kobieta (1917), Dallas , Meadows Museum .
Kubistyczna martwa natura (1917), Madryt, Muzeum Reina Sofía.
Kompozycja kubistyczna (1919), Madryt, Muzeum Reina Sofía.
Towarzysząc „ przywracaniu porządku ” dwudziestolecia międzywojennego , María Blanchard powraca do figuracji z La Communiante , wystawionej w 1920 roku w Salonie Niezależnych . Jego obrazy, zawsze skupione wokół postaci ludzkiej (bliskość dzieci lub rodziny) i zachowujące kanciaste rysy, teraz charakteryzują się przesadną ekspresją i oryginalną kolorystyką, metaliczną, z perłowymi kontrastami. Ma tylko jedną uczennicę, Jacqueline Rivière, córkę swoich przyjaciół Jacquesa i Isabelle (zdjęcie powyżej). Wystawiała głównie w Belgii i przeżywała długie okresy problemów ekonomicznych, pogłębionych ciężarem jej siostry i dzieci. Zostań pobożny w późniejszych latach, że rozważa wprowadzenie do klasztoru, przed śmiercią od gruźlicy w 1932. Została pochowana w Bagneux paryskim cmentarzu w 88 th Division.
La Communiante (1914-1920), Madryt, Muzeum Reina Sofía.
Macierzyństwo (1924), Roubaix , La Piscine .
Siedząca dziewczyna (1925), Lyon , Musée des Beaux-Arts .
La Brodeuse (1926), Madryt, Muzeum Reina Sofía.
Siedząca kobieta (1928), Bilbao , Muzeum Sztuk Pięknych .
W swoim katalogu raisonné opublikowane w latach 1992 i 2007, Liliane Caffin Madaule obecny María Blanchard jako najważniejszą kobietą malarza zarówno kubizmu i hiszpańskiej sztuce XX th wieku . Pomimo zasadniczo paryskiej kariery i dobrej reprezentacji we francuskich kolekcjach, dziś jest najbardziej znana i ceniona w Hiszpanii, z ostatnimi wystawami retrospektywnymi w MAS w Santander w 2008 r. Oraz w Muzeum Reina Sofía w Madrycie w latach 2012-2013.