Konserwacja predykcyjna (zwane również „predykcyjna konserwacja” przez warstwy angielskiej Predictive Maintenance , czyli „Early konserwacja”) jest predykcyjna konserwacja oparta na oczekiwaniu na przejście predefiniowany próg, który może dać degradację stanu nieruchomości przed jej całkowitego zużycia.
Konserwacja predykcyjna to, zgodnie z normą NF EN 13306 X 60-319, „konserwacja warunkowa przeprowadzana na podstawie ekstrapolowanych prognoz z analizy i oceny istotnych parametrów degradacji środka trwałego”.
Jego zasada jest następująca: każdy element nosi widoczne lub nie widoczne oznaki degradacji, które zapowiadają jego awarię. Kluczem jest wiedzieć, jak rozpoznać te znaki ostrzegawcze. Urządzenia umożliwiają pomiar tej degradacji, którą może być zmiana temperatury, wibracji, ciśnienia, rozmiaru, położenia, hałasu itp. Dlatego te degradacje mogą mieć charakter fizyczny, chemiczny, behawioralny, elektryczny lub inny.
Celem tej konserwacji jest działanie na wadliwy element jak najbliżej okresu jego dysfunkcji. Umożliwia również śledzenie degradacji w przypadku zmiennej żywotności elementu. Wszystkie te działania pozwalają więc na zmniejszenie częstotliwości awarii przy jednoczesnej optymalizacji częstotliwości interwencji profilaktycznych.
Konserwacja predykcyjna ma tę szczególną cechę, że jest łatwa do naśladowania, ale jest bardziej złożona w konfiguracji.
Aby skonfigurować konserwację predykcyjną, należy:
Należy zwrócić uwagę na następującą zasadę: degradacja powinna być związana z czasem trwania. Przekroczenie określonego progu spowoduje uruchomienie czynności konserwacyjnych.
Narzędzia do konserwacji predykcyjnej maszyn wirujących to: