Metoda QMU
Metoda QMU ( Quantification of Margins and Uncertainties ), w języku francuskim Quantification des Marges et Uncertitudes , została opracowana w Stanach Zjednoczonych przez krajowe laboratoria Lawrence Livermore i Los Alamos . Stosuje się go głównie, w ramach programu konserwacji arsenału jądrowego ( zarządzanie zapasami ), do kontroli bezpieczeństwa i niezawodności broni.
Jest to ramy metodologiczne umożliwiające określenie poziomu pewności, jaki można nadać prawidłowemu działaniu każdej broni w arsenale jądrowym. Wykorzystuje standardowy formalizm prezentacji danych, który ułatwia komunikację między różnymi zespołami pracującymi nad programem.
Podstawowe zasady
Metoda QMU opiera się na określeniu współczynnika ufności dla każdego możliwego trybu uszkodzenia sprzętu, którego bezpieczeństwo i niezawodność użytkowania ma zostać ocenione. Wykorzystuje się do tego dane z badań teoretycznych, symulacji i eksperymentów. Pozwalają one określić zarówno „odległość” od granic bezpieczeństwa, zwaną marginesem , jak i niepewność oszacowania tego marginesu.
Współczynnik ufności F C jest określony wzorem
Sprzęt jest uważany za bezpieczny i niezawodny, jeśli wszystkie obliczone w ten sposób współczynniki F C dla każdego możliwego typu usterki są wyraźnie większe niż 1. Gdy niektóre współczynniki F C są mniejsze niż 1 lub są to tylko sąsiednie, należy podjąć określone działania. powrót do wystarczającego poziomu niezawodności, na przykład poprzez wymianę wadliwych komponentów lub wprowadzenie ulepszeń technicznych.
Źródła
- (en) Lepsza metoda certyfikacji zapasów materiałów jądrowych
- (en) Certyfikacja QMU i broni jądrowej (Analytical Center for Nonproliferation)
- (en) Badanie szczegółowe, marzec 2005 r
- Raport Biura Odpowiedzialności Rządu Stanów Zjednoczonych (GAO ) , luty 2006