Metamodel planowanie jest schematem pokazującym koncepcje realizowane w procesie urbanizacji w systemie informatycznym . Do sformalizowania tego języka często używa się języka modelowania, na przykład diagramu klas UML .
Jednym z pierwszych metamodeli zaproponowanych dla urbanizacji IT jest ten Christophe Longépé w jego książce „The IS urbanization project”.
Obecnie istnieje wiele metamodeli opisujących systemy informacyjne. Głównym celem tego typu diagramu jest przede wszystkim przedstawienie punktu odniesienia i wspólnego języka dla wszystkich interesariuszy systemu informacyjnego.
Na przykład zasady urbanizacji typu UrbaEA proponują rozbicie SI na kilka poglądów. Wspólne ramy urbanizacji SI w stanie (w swojej pierwszej wersji) oferują 5 poziomów reprezentacji SI i oferują pogląd „Strategii”.
Skuteczność wykorzystania metamodelu urbanistycznego można uzyskać jedynie poprzez przekonanie liderów o jego użyteczności, czyli poprzez uwypuklenie wrażliwych punktów procesu urbanizacji, które odpowiadają biznesowi o stawkę , co czasami nazywa się dopasowaniem strategicznym .
Ta faza jest częścią strategicznego spojrzenia na proces urbanizacji.
Obiekt biznesowy (materialny lub niematerialny) interweniuje w widoku biznesowym.
Informacyjnej obiekt biznesowy (lub „ informacja ”) ingeruje w widoku funkcjonalnej.
Dana koncepcja (koncepcyjny model danych, CDM w rozumieniu Merise (IT) ) zaangażowany w widoku aplikacji.
W zależności od przyjętych zasad możliwe jest uwzględnienie w metamodelu urbanistyki perspektywy technicznej lub jej brak. W tej kwestii nie ma dogmatu. Wszystko zależy od tego, jak zostanie wykorzystana w procesie urbanizacji .
Na przykład ten widok jest przydatny, jeśli celem jest ujednolicenie podstaw technicznych systemu informacyjnego .
W tym przypadku widok techniczny jest podzielony na dwa „widoki podrzędne”:
Techniczne dane (fizyczny model danych, PDM w sensie Merise (IT) ) ingeruje w widoku technicznej.