Termin mezoskala jest używany w meteorologii i oceanografii do określenia pośredniej skali między cyrkulacją planetarną w skali synoptycznej ( depresje i antycyklony na całym kontynencie, prądy oceaniczne itp.) A systemami o bardzo małych skalach o średnicy mniejszej niż 2 km ( mikro -skala ). Dlatego zajmuje się wymiarami warstwy atmosferycznej rozciągającej się poziomo od kilku kilometrów do mniej niż 2000 kilometrów.
Siły zaniedbane w prymitywnych równaniach atmosferycznych w skali synoptycznej nabierają znaczenia w mezoskali i do wyjaśnienia zachowania działek powietrznych i wodnych należy wykorzystać wszystkie terminy z równań Naviera-Stokesa . Dotyczy to w szczególności siły dośrodkowej i pionowej siły Coriolisa znacznie wyższego rzędu w warunkach mezoskali, porównywalnych z siłą ściskającą i poziomą Coriolisa, których nie można dłużej lekceważyć.
W meteorologii The mezoskali opis zjawisk zachodzących w skali niższej od tej skali synoptycznej , że z ogólnej cyrkulacji powietrza , ale jest większa niż w przypadku indywidualnych chmury przetwarzanych w mikroskali. W praktyce mówimy o wymiarach poziomych od 2 km do 2000 km , co oznacza, że mamy do czynienia z takimi zjawiskami jak linie szkwałów , mezoskalowe zespoły konwekcyjne (CCM) i inne zorganizowane burze .
Mezoskala jest podzielona na trzy podkategorie w zależności od ich średnicy i czasu trwania:
Ten sam termin znajdujemy w oceanografii, aby opisać zjawiska o podobnych wymiarach.