| Narodziny |
1581 Toledo |
|---|---|
| Śmierć |
25 sierpnia 1651 Madryt |
| Zajęcia | Pisarz , poeta |
Luis Quiñones de Benavente ( według źródeł de Benavente y Quiñones ) (1581, Toledo - 1651, Madryt ) jest pisarzem hiszpańskiego Złotego Wieku .
Urodził się w 1581 r. W Toledo, gdzie mieszkał do 1617 r. W 1598 r. (17 lat) wstąpił do duchowieństwa, a święcenia kapłańskie przyjął w 1612 r., Aby skorzystać z dobrodziejstw kościelnych, jakie niektórzy z jego rodziców ustanowili w jego imieniu. Jest przyjacielem Lope de Vegi , ale niewiele uczestniczy w życiu kulturalnym, które go otacza, chociaż interweniuje w Akademii Fuensalida w 1602 i 1603 roku, a także w poetyckim hołdzie dla Ignacio de Loyoli w 1609 roku.
Przeniósł się do Dworu w 1617 i brał udział w Akademii Literatury w 1637 i Académie del buen retiro w następnym roku. Był wtedy u szczytu swojej sławy.
Za panowania hiszpańskiego Filipa III był radosnym kompozytorem tańców i séguédilles , co przyniosło mu karykaturę Francisco de Quevedo w jego interludium Infierno enmendado (1628), w którym Luis Quinones jest „poetą Picaros”, oskarżonym o wypełnianie ust praczek dźwiękami i piosenkami bez zainteresowania.
Swój testament napisał w 1651 roku i w tym samym roku zmarł. Chwalą go Lope de Vega w Laurel d'Apollon , Juan Pérez de Montalban w Pour tous i Tirso de Molina w cykadach Toledo .
Najważniejszą częścią jego twórczości są przerywniki , uważane w swoim czasie za najlepsze przykłady tego gatunku. Był pierwszym, który napisał przerywniki wierszem z częściami śpiewanymi, co później się rozpowszechniło. Jednak w przeciwieństwie do Cervantesa jego postacie nie są typami społecznymi. Jego poezja jest satyryczna i oznacza wnikliwą obserwację.
W 1645 r. Ukazał się pierwszy zbiór jego prac w 48 egzemplarzach, pod tytułem Rosseries, dowcipy, opinie oraz obyczajowe i uroczyste przedstawienie niepokojów społecznych . Zbiór wskazuje, że publikuje całe dzieło, jednak oblicza się, że napisał od 90 do 142 utworów i możliwe, że inne zostały utracone.
Quiñones był jednym z najbardziej kopiowanych autorów XVII th wieku. Wiadomo , że Francisco de Rojas Zorrilla , José Julián de Castro , Francisco Bernardo de Quirós , Ramón de la Cruz , Gil López Armesto y Castro i Jerónimo de Cáncer y Velasco naśladowali go w niektórych swoich pracach.