Zastępca | |
---|---|
Senator |
Narodziny |
4 grudnia 1804 Wartościowość |
---|---|
Śmierć |
24 maja 1871(w wieku 66 lat) Paryż |
Imię w języku ojczystym | Louis Bernard Bonjean |
Narodowość | Francuski |
Zajęcia | Polityk , prawnik |
Archiwa prowadzone przez | Archiwa Narodowe |
---|
Louis-Bernard Bonjean jest francuskim doradcą prawnym , urodzonym dnia4 grudnia 1804w Valence ( Drôme ) i stracony dnia24 maja 1871w Paryżu .
Pochodząc z biednej rodziny, zaczynał od lekcji matematyki , a następnie ćwiczeń z prawa. Doktor nauk prawnych uzyskał w 1830 r. Brał udział w lipcu 1830 r., Podczas walki stracił oko. W 1838 r. Kupił posadę adwokata w radach królewskich i sądzie kasacyjnym. Został wybrany 23 kwietnia 1848 r. Na deputowanego Drôme do Konstytuanty i głosuje z prawem. Nie został jednak ponownie wybrany w wyborach parlamentarnych w 1849 roku.
Od 1849 r. Kierował się polityką księcia-prezydenta , zostając ministrem rolnictwa i handlu9 stycznia w 24 stycznia 1851.
Został mianowany rzecznikiem generalnym Sądu Kasacyjnego (1852), senatorem (1855), prezesem Sądu Riom , a następnie prezesem Izby Wniosków przy Sądzie Kasacyjnym (1865).
Podczas powstania Komuny Paryskiej w18 marca 1871pełni czasowo funkcję pierwszego prezesa Sądu Kasacyjnego ; na tym stanowisku został aresztowany, przetrzymywany jako zakładnik, zamknięty w więzieniu Mazas , a po 64 dniach spędzonych w izolatce rozstrzelany,24 maja, na zlecenie Komuny Paryskiej.
Wraz z nim zginął w tym samym czasie, arcybiskup Paryża Georges Darboy , z opat Deguerry , kapłana z Madeleine , a opat Surat archidiakon z Notre-Dame i opat Allard.
Ubrania, w których zginął Bonjean, przechowuje się tak samo, jak w Palais Galliera , muzeum mody i kostiumów w Paryżu; wciąż posiadając liczne otwory pocisków z broni palnej, został zbadany na poziomie kryminalistycznym (balistycznym i antropologicznym) przez Philippe'a Charliera .
Wśród jego wielu pism:
Przyczynił się do korpusu dyplomatycznego i do Encyklopedii praw .
Jest ojcem sędziego i filantropa Georgesa Bonjeana .
Jego popiersie, wyprodukowane przez Eugène Solliera, znajduje się w niszy stojącej przed lądowaniem honorowym Sądu Kasacyjnego.