| Ojczyźnie | Francja |
|---|---|
| Gatunek muzyczny | pop , francuski rock |
| aktywne lata | 1981 - 1990 |
| Etykiety | Odruchy , Philips |
| Członkowie |
Hervé Zerrouk (gitara, wokal) Pierre Mikaïloff (gitara) Yanik Musy (bas) François Montgaillard (perkusja) |
|---|---|
| Byli członkowie | Karim (1981-1982) |
Les Désaxés to francuska grupa rockowa z lat 80., w skład której wchodzą:
Yanick Musy i François Montgaillard poznali się w przedszkolu. Razem odkrywają rock'n'roll i kulturę, która się z tym wiąże. Punkowa fala sprawia, że przestawiają się z prostych fanów w aktorów. Pierwszy zaczyna grać na basie, drugi zostaje perkusistą. Kiedy eksplozja rockabilly nastąpiła na początku lat 80-tych, dołączyli do Boppin 'Cats, która wydała unikalny dwuutworowy singiel na etykiecie Savas.
Fala rockabilly minęła, Yannick i François założyli Les Désaxés z efemerycznym gitarzystą, szukając jednocześnie autora piosenek, który byłby w stanie poprowadzić grupę i zbudować swój repertuar. W 1981 roku, dzięki małej reklamie pozostawionej w sklepie muzycznym Puces de Clignancourt, poznali Hervé Zerrouka i od razu zaczęli koncertować, o czwartej, a potem już jako trio, poprzedni gitarzysta nie przyjechał. repertuar.
Na początku 1982 roku, po entuzjastycznej recenzji jednego z ich koncertów w Gibus Thierry'ego Chataina w Rock & Folk , zamieścili w prasie rockowej nową reklamę, by zwerbować gitarzystę zdolnego do przystosowania się do ich repertuaru pod podwójnym wpływem lata sześćdziesiąte i punk rock. Pierre Mikaïloff odpowiada na ogłoszenie wCzerwiec 1982i jest natychmiast zaangażowany, z instrukcjami, aby pilnie nauczyć się repertuaru, a koncert jest zaplanowany tydzień później podczas festiwalu w Essonne. Na początku lipca Les Désaxés ponownie zagrali Gibusa, który na pewien czas stał się ich twierdzą, ale tym razem premierę miał Sylvain Sylvain , ex- New York Dolls . Odtąd Les Désaxés ma serię koncertów, często w Paryżu, czasem na prowincji, zwłaszcza w Bandit, w Strasburgu, słynnym klubie rockowym w tamtych czasach, i na północy, gdzie zaczynają tworzyć fanów .
W 1983 roku model wyprodukowany przez Érica Débrisa (jednego z założycieli Métal Urbain i ważnej postaci na scenie punkowej) umożliwił im podpisanie kontraktu z Réflexes , marką świeżo założoną przez Patrice'a Fabiena (który jako dyrektor artystyczny produkuje Shakina). „Street , Błogosławione Dziewice, WC3 , Patrick Eudeline i Edith Nylon , dla CBS ). W Réflexes Les Désaxés znajdują się w środku żywej i różnorodnej sceny, od Ablettes po Infidèles , nie zapominając o Les Bandits , Ricky Amigos, Tina et les Fairlanes, Grise Romance czy Les Corps Caverneux (z którymi Pierre Mikaïloff nagra 45 obr/min).
Pierwszy singiel został wydany pod koniec 1983 roku, Juste 15 ans , odnosząc wielki sukces. Les Désaxés wielokrotnie pojawiały się w radiu i telewizji z ich drugim singlem Tout ce je sais , który był jednym z hitów zimy 1985 roku. Yves Bigot , w Europe 1 , stał się gorącym zwolennikiem ich melodyjnego popu z odniesieniami z lat sześćdziesiątych .
Latem 1985 roku wydali swój jedyny LP, „siedem utworów” nagranych publicznie w Rose Bonbon i wciąż wyreżyserowanych przez Patrice'a Fabiena. Dobre recenzje w prasie i francuska trasa przemawiają za jej wydaniem, ale płyta nie sprzedaje się zbyt wiele ze względu na kłótnię między wytwórnią Reflexes a jej dystrybutorem EMI . Jednak tę płytę, cytowaną w 2005 roku, znajdziemy w specjalnym wydaniu „Pop en France” Les Inrockuptibles , wśród wyboru 75 albumów reprezentatywnych dla francuskiego popu z lat 80. i 90. XX wieku.
Jesienią 1986 roku, edycje Polygrama , następnie kierowane przez Thierry'ego Haupaisa , podpisały z grupą edycję i produkcję i wysłały ją do nagrania dwóch tytułów w Jacob's Studio w Anglii, pod kierunkiem Érica Clermonteta (przyszłego producenta Alaina Bashunga , Dare). okres Josephine ). Phonogram odzyskuje kontrakt produkcyjny, podpisuje go na etykiecie Philipsa i wydaje pierwsze 45 rpm, a także maksi, który zawiera tytuły Celle que je préfère i Les jours nieparzyste . Oba tytuły pojawiają się na ścieżce dźwiękowej – jak również kilka wcześniej niepublikowanych utworów z Les Désaxés – filmu Jean-Louis Daniela , Septième Ciel , z Fioną Gélin , Sylvie Joly i Jean-Pierre Kalfonem . Film ten, choć nakręcony w czwartym kwartale 1986 roku, wejdzie do kin dopiero na początku 1988 roku.
W 1987 roku Les Désaxés został wynajęty przez stację RMC do występu w ramach letniej trasy, którą radio organizuje co roku wzdłuż francuskiego wybrzeża. W niektóre wieczory grupa występuje przed ponad 35 000 widzów. Koncerty są bezpłatne i plenerowe, bardzo dobrze promowane przez ośrodek.
Mimo tych obiecujących początków współpraca z Phonogram nie dotrzymuje obietnic, a w momencie pierwszej oceny wyniki sprzedaży są rozczarowujące. Drugi singiel Philipsa, Tu pense à autre choose, wyprodukowany przez Vincenta Frèrebeau (założyciela wytwórni Tôt ou tard ) w legendarnych studiach Pathé Marconi w Boulogne, okazał się komercyjną porażką – z promocji zrezygnowano po tygodniu. Philips użyje tego pretekstu, by odłożyć nagranie coraz bardziej hipotetycznego albumu Désaxés.
Ostatni koncert Desaxés odbywa się w dniu 27 października 1989w centrum kultury Jacques Brel w Saran , niedaleko Orleanu . Ostateczne modele pójdą w ślad za wytwórnią, ale członkowie grupy, rozczarowani i wyczerpani po ośmiu latach przygód, rozdzielają się w 1990 roku. Yannick Musy i François Montgaillard zrezygnują z muzyki. Hervé Zerrouk wyprodukuje dwa albumy pod swoim nazwiskiem, Désaxé w 1995 (Media 7) i Des hommes comme nous w 1998 (Trois jeunes tambours / Atmosphériques ). Pierre Mikaïloff, po nagraniach i trasach koncertowych z różnymi artystami, w tym Hervé Zerroukiem, Jean-Philippe Geoffreyem i Jacno , jest obecnie pisarzem i wydał około dwudziestu książek.
12 grudnia 2013 roku Hervé Zerrouk i Pierre Mikaïloff dołączyli do grupy Aline na scenie La Flèche d'Or w Paryżu, by nagrać wszystko, czego chcę .