Cykl Francisa Sandowa

Cykl Francis Sandow jest science fiction cykl napisany przez amerykańskiego autora Roger Zelazny , obejmujący dwie powieści, Isle of the Dead ( Isle of the Dead , 1969) i surowicy Błękitnego Bogini ( Umrzeć w Italbarze , 1973). Zawiera również opowiadanie Lumière Lugubre ( Ponure światło ), które jest ponadto pierwszym tekstem tego cyklu, który został opublikowany (w czasopiśmie Worlds of If , wmaj 1968).

Historie

Wyspa Umarłych

Francis Sandow, jedno z Dwudziestu Siedmiu Żywych Imion (tj. wcielenie bóstwa obcego ludu zwanego Pe'iens), jest w stanie kształtować światy na swój własny sposób. Jest też samotnym człowiekiem, przerażonym śmiercią, który wycofał się na Wolną Ziemię, swoją planetę, gdzie może kontrolować nawet meteorologię, gdzie wszystkie żywe istoty, rośliny i zwierzęta czczą go na obraz boga. Ale sprowokowany przez tajemniczego przeciwnika, który wskrzesił niektórych swoich dawnych przyjaciół i wrogów, musi wyjść z odwrotu i, aby znaleźć spokój, który mu uciekł, stawić czoła temu przeciwnikowi na stworzonej „wyspie umarłych”. przed wiekami na powierzchni Ilirii, jednego z „jego” światów.

Uwaga: książka zawdzięcza swój tytuł do malowania przez Arnold Böcklin i poematu symfonicznego przez Siergieja Rachmaninowa . Rzeczywiście Sandow (który jest homodiegetycznym narratorem ) precyzuje w opowieści, że czerpiąc inspirację zarówno od malarza, jak i od muzyka, stworzył tę „wyspę umarłych”.

Serum Niebieskiej Bogini

We wrogiej dżungli mężczyzna wyrusza na ratunek młodej dziewczynie. Jeśli nazywa się Heidel Von Himack, nazywa się go czasami H. Jest nosicielem dziwnego paradoksu: zarówno propagatorem chorób, jak i suwerennym lekarstwem na nie, w zależności od okoliczności. Na innym świecie Malacar Miles jest ostatnim przeciwnikiem w dawno przegranej wojnie. Kiedy słyszy o H, widzi w nim swoją ostatnią nadzieję na decydujące zwycięstwo, totalną broń bakteriologiczną. Ale Sandow rozumie, na co cierpi H, i wie z własnego doświadczenia, że ​​taka broń jest niekontrolowana.

Ponure światło

W więziennym świecie o nazwie Lugubre, terraformowanym przez Francisa Sandowa, człowiek, który ma z Sandowem szczególny związek, który ujawnia się pod koniec opowieści, odmawia ewakuacji, co stało się koniecznością, podczas gdy słońce, wokół którego orbity planet zamieniają się w nową.

Postacie

• Francis Sandow  : Jedyna postać wspólna dla trzech tekstów, nie jest jednak ściśle mówiąc bohaterem dwóch ostatnich. Urodzony na Ziemi pod koniec XX -go  wieku, przeżył swój czas, bo odbył kilka podróży kosmicznej hibernacji. Teraz multimiliarder i praktycznie nieśmiertelny, miał czas na gromadzenie doświadczenia. W rzeczywistości Francis Sandow jest człowiekiem złożonym. Miał kilka miłości, przeżył wielu przyjaciół. Miał dwóch synów z żoną Katherine, która zginęła w pożarze. Uważa, że ​​ma bardziej odległy punkt widzenia na swoje bogactwo niż innych miliarderów, ponieważ nigdy tak naprawdę nie walczył o to, by nim zostać. Akurat ma de facto monopol na niezwykle lukratywny zawód "twórcy światów", do którego doszedł bardziej z desperacji i zmęczenia niż z ambicji. Kiedy zmęczony życiem, odwiedził Marlinga de Megapei, Pe'ien, członka światów znanych jako najstarsza i najmądrzejsza znana rasa, został jego uczniem, a potem, długo potem, jednym z Żyjących. Dwadzieścia Sześć Imion - mianowicie ucieleśnienie jednego z bóstw panteonu Pe'ien, a dokładniej boga błyskawic, Shimbo z Wieży Czarnego Drzewa.
• Vervair Th'arl  : Vervair Th'arl z miasta Dilpei (na planecie Megapei) to Pe'ien, nazywany Zielono-Zielonym. Choć jego gatunek jest szanowany, również spada. Uważa wstąpienie Sandowa, człowieka, do rangi Imienia, za afront, ponieważ odmówiono mu tego zaszczytu. Do tego czasu wierzono, że tylko Pe'ien jest w stanie nauczyć się kształtować światy. Dlatego podejmuje przeciwko temu człowiekowi pai'badrę , rodzaj wendety, poprzez reanimację mężczyzn i kobiet, których kiedyś znał, aby sprzymierzyć się ze swoimi wrogami i sprawić, by jego przyjaciele cierpieli (używając ich jako "dźwigni", aby dotrzeć do Sandow).
• Mike Shandon  : Były pracownik Sandowa, sportowiec, obezwładniony telepata, kiedyś oszukał Sandowa, który zdemaskował go i wysłał do więzienia. Wiele lat później Shandon, wpadając w zasadzkę na Sandowa, prawie go zabija, zanim stracił życie w konfrontacji. Jest najgroźniejszym z wrogów, których wskrzesił Vert-Vert, zwłaszcza że Belion, bóg sił tellurycznych, wulkanizmu i trzęsień ziemi w Pe'ien, wybiera się w niego. To z nim zmierzy się Sandow-Shimbio podczas ostatecznej walki, na wyspie umarłych Illyrii.
• Malacar Miles  : Ostatni opór wojny między Ligą a Nadyą (w tym Ziemią), utracony przez Nadyę, jest także ostatnim mieszkańcem Ziemi, która nie nadaje się do zamieszkania z powodu radioaktywności i zanieczyszczenia. Kiedy dowiaduje się o istnieniu H, od razu widzi jego zastosowania, ale nie zagrożenia. Twardy, zdecydowany do granic fanatyzmu, zostaje zaślepiony swoją obsesją.
• H  : Pierwotnie archeolog, Heidel Von Himack, nazywany H, przeżył chorobę, która do tej pory nie dała ćwierć. Od tego czasu jest zaraźliwym, ale zdrowym nosicielem wszystkich napotkanych chorób. W pewnych okolicznościach jest jednak w stanie uleczyć również chorobę, którą już nabawił się. Taki był cel, który miał, gdy przybył na planetę Italbar, ale zwlekał zbyt długo i wbrew sobie rozpoczął epidemię. Ścigany przez mieszkańców, ukamienowany, przeżywa nienawiść w sercu i postanawia wykorzystać tylko szkodliwą część swoich zdolności, szerząc tym samym śmierć gdziekolwiek się pojawi.
• Niebieska Bogini  : to bóstwo Pe'ian, które, podobnie jak hinduska Kali , jest ambiwalentne, ponieważ jest zarówno destrukcyjne, jak i twórcze. Kolejno „posiada” H, a następnie kobietę o imieniu Jackara.

Tematy

Moc

To powracający temat w Żelaznym, który w Wyspie Umarłych eksploruje różne jego aspekty z przemyślanym dystansem, między cynizmem a melancholią.

• Potęga pieniądza, z „przypowieść o Wielkim Drzewie” reprezentującą wszystkie pieniądze świata. Posiadanie takiej ilości listowia z pewnością daje Sandow pewne korzyści, ale jego bogactwo wydaje się mieć wpływ na jego osobowość, nie definiuje go.
• Potęga wiedzy, bo Sandow jest również bogaty w doświadczenia. Ale jego studia z czasem stały się przestarzałe. Liczy się nie tyle wiedza, którą zgromadził, ile doświadczenie, które przeżył i które go ukształtowało.
• Moc Imienia, które nosi. Francis Sandow nosi imię – to znaczy jest ucieleśnieniem w naszej rzeczywistości – Shimbo z Wieży Czarnego Drzewa, Siewcy Gromu. Jednym z wyzwań powieści jest to, by jej bohater odniósł sukces w zrozumieniu, czy to „wcielenie” odpowiada obiektywnej rzeczywistości, czy też jest tylko iluzją, rodzajem autosugestii, która pozwala mu uzyskać dostęp do jego parapsychologicznych zdolności kształtowania. Bo z tyłu pojawia się pytanie: czy ma rękę, czy jest tylko marionetką istoty znacznie potężniejszej od niego? Jest to inny sposób zadania pytania o inspirację (patrz też poniżej „twórczość artystyczna”).

Śmierć

Temat jest centralny we wszystkich trzech historiach. W pierwszej powieści strach przed indywidualną śmiercią, który paraliżuje Francisa Sandowa, dziekana rasy ludzkiej, mimo że posiada on kolosalne moce. W drugiej, zbiorowa śmierć, która może na przemian zapobiegać lub zadać Heidel Von Himack alias H, nosicielka chorób. W nowym Lugubrious Light to śmierć gwiazdy, a więc świata, który krąży wokół niej, jest inscenizowana.

Twórczość artystyczna

Wyspa Umarłych to także refleksja nad twórczością artystyczną, wypracowywaniem piękna przedstawianym jako jedyna możliwa odpowiedź (jedyne zwycięstwo?) człowieka w obliczu śmierci.

Miłość

Choć Sandow może wydawać się zmęczony i cyniczny, wciąż jest zdolny do głębokich uczuć. Po prostu miał czas, aby zobaczyć wiele zgonów i, jedna żałoba za drugą, atrakcyjność nowości ucichła. Kobiety, kochanki, przyjaciele czy wrogowie, przeżył ich. Wierzył... że na Wyspie Umarłych . Innym przejawem miłości (między ojcem a synem) jest to, co daje pełen zakres nowemu Ponuremu Światłu . Miłość i nienawiść do ludzkości są głównymi tematami Serum Niebieskiej Bogini .

Wydania francuskie

• Wyspa umarłych , przekład Alaina Dorémieux  :
  • OPTA , Galaxy bis n O  21, 1971; Okładka Moebiusa .
  • OPTA, kol. Anty-światy n o  1, 1972; nowy reportaż Moebiusa .
  • Czytam , kol. SF N O  509, 1973; wznowienia w 1982 ( ISBN  2-277-11509-6 ) (okładka Tibor Csernus ), 1989, 1993 (okładka Philippe Caza ), 2001 ( ISBN  2-290-30950-8 ) i 2004 (okładka Arnold Böcklin ).
  • Mnemos , 2016 ( ISBN  978-2354085018 ) .
• Serum Niebieskiej Bogini , tłumaczenie Ronalda Blundena:
  • Denoel , płk. Obecność przyszłego n o  205, 1976; wznowione w 1987 ( ISBN  2-207-30205-9 ) (okładka Stéphane Dumont & Jeugné).
  • Czytam , kol. SF n O  6118, 2002; okładka Christiana Volckmana .
• Lugubrious Light , tłumaczenie Jacques Polanis Pola
  • w OPT , Revue Galaxie n O  95, 1972; okładka Philippe Caza .
  • w kieszeni , Golden Book of Science Mit: Roger Żelazny n O  5217, 1985 ( ISBN  2-266-01650-4 )  ; okładka Marcela Laverdeta .

Uwagi i referencje

1. „  Isle of the Dead  ” na stronie NooSFere .
2. „  The Blue Goddess Serum  ” na stronie NooSFere .
3. „  Ponure światło  ” na stronie NooSFere
4. Wyspa Umarłych , wyd. Czytam , 1971, trad. Alain Dorémieux , s. . 23-25.
5. „Kiedyś stworzyłem Wyspę Umarłych Böcklina, aby zaspokoić zachcianki grupy klientów, z akordami Rachmaninowa biegnącymi przez moją głowę jak cukierkowe duchy”. », Wyspa umarłych , op. cyt. , s. 28
6. „Wtedy dowiedziałem się, że jego natura jest dwustronna. W obu przypadkach niszczy chorobę. Kiedy ją znałem, starała się w ten sposób oczyścić życie. Ale w innym aspekcie to samo życie chrzci chorobę i stara się oczyścić materię, lecząc ją z tej choroby. Jak na ironię… starała się osiągnąć ten cel przez to, co wcześniej nazywała chorobą. », Serum niebieskiej bogini , wyd. Czytam , 1976, trad. Ronald Blunden, s. 178.
7. „Istnieje Wielkie Drzewo tak stare jak społeczeństwo ludzkie, ponieważ w rzeczywistości jest ono tym społeczeństwem, a całość liści przyczepionych do wszystkich jego gałęzi reprezentuje ilość pieniędzy, która istnieje. Na niektórych z tych liści wypisane są imiona, niektóre opadają, podczas gdy inne rosną, tak że po kilku sezonach wszystkie nazwy zostały odnowione. Ale samo Drzewo pozostaje takie samo: po prostu rośnie; a jej funkcje życiowe są nadal wykonywane bez zmian. », Wyspa umarłych , op. cyt. , s. 13.
8. Na początku Sandow myśli tak: „To psychologiczne sztuczki niezbędne do uwolnienia podświadomych sił, które umożliwiają wykonanie pewnych etapów pracy. Musisz czuć się jak bóg, żeby się tak zachowywać. », Wyspa umarłych , op. cyt. , s. 127. Jednak w czasie ostatecznej walki sprawy stały się w jego oczach bardziej złożone: „Nasze konflikty były drugorzędne, a ich wynik był nieistotny w oczach tych, którzy nas kontrolowali. Kto nas kontrolował. Tak. Zawsze uważałem Shimbo za sztuczną kreację, uwarunkowanie zaszczepione w moim umyśle przez Pe'ienów, alternatywną osobowość, którą zakładałem, aby projektować światy, które mają powstać. [...] Nigdy spontanicznie mnie nie złapał [...]. Może w głębi duszy chciałem, żeby był bogiem, ponieważ chciałem, żeby gdzieś istniała boska zasada; i może to pragnienie było siłą, która mnie poruszała i którą moje paranormalne moce ujarzmiły. [...]. Staliśmy naprzeciwko siebie, dwóch [ludzkich] wrogów manipulowanych przez dwóch innych starszych [boskich] wrogów. », Wyspa umarłych , op. cyt. , s. 166.
9. "Bez powodu, głupio, moje oczy wypełniły się łzami, gdy przeszły. Wszystkie światy, które wymyśliłem i ukształtowałem, paradowały przede mną. Zapomniałem o ich wspaniałości. I na nowo odkryłem uczucie, którego doświadczyłem, tworząc każdy z nich. Wrzuciłem coś w snop ciemności, zawiesiłem tam swoje światy. To była moja odpowiedź. Ostatniego dnia, kiedy będę szedł z kolei w tej dolinie [„Dolinie Cienia Śmierci”, gdzie towarzyszy postaci w tym fragmencie powieści], pozostaną za mną. », Wyspa umarłych , op. cyt. , s. 182.

Linki zewnętrzne

• Zasoby literatury  :
  • NooSfere
  • (pl)  Internetowa baza spekulatywnych fikcji