| Produkcja | Robert Bresson |
|---|---|
| Scenariusz | Robert Bresson , opiera się na tytułowej powieści przez Georges Bernanos |
| Muzyka | Jean-Jacques Grünenwald |
| Główni aktorzy | |
| Ojczyźnie | Francja |
| Uprzejmy | Dramat |
| Trwanie | 117 minut |
| Wyjście | 1951 |
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Arkusz techniczny i dystrybucja
Dziennik wiejskiego proboszcza jest francuski film przez Roberta Bressona wydany w 1951 roku .
Inspiracją jest powieść o tej samej nazwie autorstwa Georgesa Bernanosa , opublikowana w 1936 roku .
Młody kapłan z Ambricourt ( Pas-de-Calais ) ( Claude Laydu ) dziedziczy swoją rodzinę alkoholików i żywi się wyłącznie cukrem, chlebem i złym winem. Jego zdrowie cierpi. Prowadzi prywatny dziennik, w którym zapisuje trudności, jakie napotkał, gdy został zaakceptowany przez swoich parafian w tej kampanii Artois. Małe dziewczynki, zwłaszcza Séraphita ( Martine Lemaire ), wyśmiewają go z katechizmu. Swoje problemy zwierza się koledze o silnej osobowości, Abbé de Torcy ( Armand Guibert ), który wysyła go na badanie do doktora Delbende ( Antoine Balpêtré ) i radzi mu, aby postępował ostrożnie, aby zdobyć zaufanie swoich parafian. Młody ksiądz nie postępuje zgodnie z tą radą i wpada na hrabiego ( Jean Riveyre ), o którym wie, że jest kochankiem nauczyciela ( Nicole Maurey ) zatrudnionego do nauczania jego córki Chantal ( Nicole Ladmiral ), nastolatki, która nienawidzi swojej matki ( Rachel Berendt ). Ta ostatnia jest załamaną kobietą, która straciła wiarę od czasu przedwczesnej śmierci jej małego syna. Młody ksiądz jest wtedy zdenerwowany śmiercią doktora Delbende, która wygląda jak samobójstwo. Nie ustaje w dążeniu do powrotu hrabiny do religii i mu się to udaje. Ale następnej nocy zmarła na atak serca. Plotki obciążają księdza. Wyjeżdża, aby skonsultować się z lekarzem w Lille, a wcześniej spotyka kuzyna Chantal, Oliviera ( Jean Danet ), człowieka, który dowodzi pułkiem Legii Cudzoziemskiej. W Lille młody ksiądz dowiaduje się, że cierpi na raka żołądka. Uchodźca z Dufrety ( Bernard Hubrenne ), pozbawionym praw księdza mieszkającym z kobietą, umiera twierdząc, że „ Wszystko jest łaską ”.
Film jest połączeniem dialogu i komentarza. Oparty zarówno na wewnętrznym głosie księdza, jak i na filmowanych sekwencjach, film jest adaptacją Journal d'un curé de campagne , powieści Georgesa Bernanosa wydanej w 1936 roku i nagrodzonej w tym samym roku Grand Prix du roman de Akademia Francuska .
Wierny duchowi pisarza, Bresson oczyszcza historię tak bardzo, jak to możliwe, układając serię sekwencji wzorowej trzeźwości. Do tego stopnia, że François Truffaut mógł powiedzieć o tym filmie, który szczególnie podziwiał, że każdy z jego ujęć jest „prawdziwy jak garść ziemi”. Bresson maksymalnie ogranicza ekspresję i intonacje swoich zawodowych aktorów. (Co więcej, dalej pracowałby tylko z amatorami, których nazwałby „modelami”.) Narzucając niezwykły dystans wobec tematu: „człowiek, który opowiada o swoich nieustających stanach umysłu. Dusza”, odrzuca wszelkie melodramatyczne efekty i wszelkie mistyczna interpretacja.
Głęboko religijny i chrześcijański film Pamiętnik wiejskiego księdza to także eksploracja zachowania buntowniczej istoty w uścisku ustalonej idei, która jest stała w twórczości Bressona. Powstrzymując się od jakiegokolwiek „psychologizmu”, jak i od jakiejkolwiek oceny wartościującej, autorka pokazuje tylko to, co wydaje się wystarczające do ujawnienia, czyniąc w ten sposób Dzienniczek wiejskiego księdza urzekającym i tajemniczym dziełem.