Tytuł oryginalny |
Шестая часть мира Chestaya tchast mira |
---|---|
Produkcja | Dziga Vertov |
Firmy produkcyjne | Sovkino |
Ojczyźnie | związek Radziecki |
Trwanie | 73 minuty |
Wyjście | 1926 |
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Arkusz techniczny i dystrybucja
Szósta część świata (po rosyjsku: Шестая часть мира - Chestaya tchast mira według francuskiej latynizacji) to radziecki niemy film wyreżyserowany przez Dziga Wiertowa w 1926 roku . Film, utrzymany w stylu zbliżonym do dokumentu, ukazuje różnorodność ludów radzieckich w odległych rejonach ZSRR , a także bogactwo terytorium radzieckiego. Kładąc nacisk na sowiecką różnorodność, film wzywa do zjednoczenia w celu zbudowania „kompletnego społeczeństwa socjalistycznego”.
Materiał do filmu fabularnego został nakręcony przez osiem różnych ekip pracujących dla Wiertowa, a następnie zmontowany przez samego Wiertowa i Elizavetę Svilovą. Z Szósty Partii Świata i jedenastego roku (1928), Wiertow rafinowany swój własny styl, który wydał Człowiek z kamerą na sukces w 1929 roku.
W wywiadzie udzielonym Kino Magazine wSierpień 1926Wiertow wyjaśnia swoje zamiary: „ Szósta część świata to coś więcej niż tylko film, coś więcej niż to, co zwykle określa się terminem„ film ”. Szósta część świata wykracza poza ramy kronik filmowych, komedii czy filmu artysty, który odniósł sukces; to już kolejny krok w koncepcji „kina”. Nasze hasło brzmi: Wszyscy obywatele Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich w wieku od 10 do 100 lat muszą zobaczyć tę pracę. W dziesiątą rocznicę października nie może być ani jednego Tungusa, który nie widział szóstej części świata ”.
Film nawiązuje do bliskiej Wiertowowi koncepcji „cine- true / cine-eye” ( kino-pravda / kino-glaz ), polegającej na ukazywaniu codziennej rzeczywistości poprzez filmowanie codziennych scen w sposób obiektywny (w teorii).
Film otrzymał dobre recenzje od Prawdy . Chwaląc walory filmu, magazyn Sovetsky ekran powiedział: "Te filmy pokazują nam, że kino rosyjskie znalazło właściwą drogę". Jednak ważni krytycy filmowi byli mniej przekonani. Victor Chklovski skrytykował film za to, że jest prostą fikcją, podobnie jak Ippolit Sokolov, który skrytykował film za „zniekształcanie faktów wywołane montażem”.
Film pozostał mało wykorzystany przez oficjalną propagandę , a Wiertow został zwolniony z Sovkino Productions w 1927 roku, oskarżony o trzykrotne przekroczenie początkowego budżetu 40 000 rubli (w rzeczywistości film kosztował 80 000 rubli), czyli dwukrotność pierwotnego budżetu. ).