| Produkcja | Gilles Legrand |
|---|---|
| Scenariusz |
Gilles Legrand Guillaume Laurant |
| Muzyka | Armand Amar |
| Główni aktorzy | |
| Firmy produkcyjne |
Epithet Films Davis Films France 3 Cinema |
| Ojczyźnie | Francja |
| Uprzejmy | Dramat |
| Trwanie | 110 minut |
| Wyjście | 2015 |
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Arkusz techniczny i dystrybucja
Zapach Mandarin to francuski dramat filmowy w reżyserii Gillesa Legrand i wydany w 2015 roku .
Lato 1918 w Pikardii The wojna wydaje się nie chce do końca, a przednia jest bardzo blisko. Ale dla Karola, oficera kawalerii, wojna się skończyła, ponieważ zostawił tam nogę. Mieszka ze swoją gospodynią w pustelniku w rodzinnym zamku. Potrzebując regularnej opieki nad kikutem amputowanej nogi, ogłasza zatrudnienie pielęgniarki domowej. Potem pojawia się bardzo młoda kobieta, Angela, która odpowiada na poprzednie ogłoszenie. Angèle jest w bardzo delikatnej sytuacji, ponieważ jest sama z córką, którą miała, gdy była nieletnia, i nie jest mężatką ojca jej dziecka, które zmarło na froncie. Nie może zatem korzystać ze statusu wdowy wojennej. Karol, uwiedziony postacią Angeli i jej szczerością, zgadza się ją zatrudnić, a tym samym zamieszkać z córką w swoim królestwie.
Obecność Anieli i jej dziecka przywraca do życia cały zamek. Bardzo szybko między Karolem i Angèle tworzy się więź współudziału, dobrego koleżeństwa, których łączy wspólna pasja do jazdy konnej. Charles zrezygnował z jazdy na koniu po amputacji, ale Angeli udaje się przekonać go, by wrócił, a ona uczy go jeździć „jak kobieta”, to znaczy na uboczu .
Charles, coraz bardziej uwiedziony przez Angelę, proponuje mu poślubić i uczynić dziewczynę swoją dziedziczką. Angèle początkowo niechętnie akceptuje to małżeństwo dla pozoru, ale stawia jej warunki: będą oddzielne pokoje, nie będą mieć dzieci, ona będzie nadal otrzymywać pensję jako pielęgniarka i wypełni swój obowiązek małżeński tylko raz. tydzień ... Karol akceptuje ten pakt i pobierają się.
Zgodnie z ustaleniami Charles idzie do pokoju Angeli w każdy wtorek wieczorem. Zgadza się na współżycie, ale bez najmniejszej przyjemności. Przyznaje, że kochała tylko jednego mężczyznę, zmarłego ojca swojego dziecka, i że nie jest w stanie się oddać. Charles, prawdziwie zakochany, jest coraz bardziej zirytowany i zdesperowany, by mieć tak obojętną żonę.
Potem Leonardo wpada w mglisty poranek, raczej prostacki żołnierz eskortujący wspaniałego ogiera. Twierdzi, że zlecono mu przewiezienie tego konia do Saumur, gdzie musi osłaniać klacze na potrzeby wojska. Charles podejrzewa tego żołnierza o dezertera, ale chce zatrzymać ogiera, by osłaniał klacz Mandarine, więc zgadza się to ukryć. Angèle nieufnie podchodzi do Leonarda, który jej pożąda i używa nieodpowiednich gestów; Charles wyzywa żonę, sprowadzając prostytutkę. Aby się pomścić, Angèle oddaje się Leonardo na dzień przed opuszczeniem zamku. Karol, upokorzony, myśli o zabiciu Angèle, wtedy ogiera, z którym spędza tyle czasu i tak pięknych chwil. Idzie nad brzeg stawu, bojąc się samobójstwa Angela, dołącza do niego, uderza go, a potem w końcu rezygnuje z przeszłości, by zbudować dla nich przyszłość.
Ten film jest pierwszą rolą w kinie aktorki Georgia Scalliet , członkini francuskiej komedii .
Olivier Gourmet wciela się w niepełnosprawnego jeźdźca. Ale nie wiedząc, jak jeździć konno, musiał się tego nauczyć w ciągu dwóch tygodni. W przypadku amputowanej nogi została stworzona przy użyciu tych samych cyfrowych efektów specjalnych, które zastosowano w przypadku Marion Cotillard w filmie De Rouille et d'os .