Karl Huber (1915-2002)

Karl Huber
Rysunek.
Portret Karla Hubera.
Funkcje
9 e Kanclerz Konfederacji Szwajcarskiej
1 st styczeń +1.968 - 30 czerwca 1981
(11 lat i 6 miesięcy)
Wybór 14 grudnia 1967
Ponowna elekcja 8 grudnia 1971
10 grudnia 1975
5 grudnia 1979
Poprzednik Charles Oser
Następca Walter Buser
Biografia
Data urodzenia 18 października 1915
Miejsce urodzenia St.Gallen ( Szwajcaria )
Data śmierci 16 września 2002
Miejsce śmierci Berno ( Szwajcaria )
Narodowość szwajcarski
Partia polityczna Partia Chrześcijańsko-Demokratyczna (PDC)
Ukończyć Uniwersytet w Bernie

Karl Huber , urodzony dnia18 października 1915w St. Gallen i zmarł w Bernie dnia16 września 2002, jest szwajcarskim politykiem , członkiem Partii Chrześcijańsko-Demokratycznej .

Biografia

Po ukończeniu college'u w St. Gallen studiował prawo na Uniwersytecie w Bernie, gdzie w 1939 r . Uzyskał tytuł doktora nauk prawnych . W 1941 roku został zatrudniony jako asystent prawny w Departamencie Gospodarki przed mianowany w 1954 roku do Sekretariatu Generalnego Federalnego Departamentu Gospodarki Publicznej, gdzie został sekretarzem generalnym od 1957 do 1967 roku .

W tym samym roku został wybrany kanclerzem Konfederacji . „  Magiczna formuła  ” obowiązująca w Radzie Federalnej po raz pierwszy ma zastosowanie do Kancelarii: rzeczywiście pomaga jej radykalny wicekanclerz Jean-Marc Sauvant i socjalistyczny wicekanclerz Walter Buser.

Po nominacji Karl Huber usprawnił i usprawnił sposób podejmowania decyzji przez Radę Federalną: standaryzuje prezentację akt, określa zasady, którymi należy się kierować przy przygotowywaniu tekstów prawnych (procedura konsultacji), opracowuje pierwsze wytyczne dotyczące polityki Rady Federalnej na nadchodzącą kadencję i opowiada się za poszukiwaniem konsensualnych rozwiązań przez cztery partie rządowe. Te reformy zostały sformalizowane w ustawie z 1978 r. O organizacji administracji. Prawa polityczne są skondensowane w jednej ustawie zatwierdzonej w głosowaniu powszechnym4 grudnia 1977podczas gdy wcześniej wywodziły się z wielu tekstów.

Na krótko przed przejściem na emeryturę w 1981 r. Uniwersytet we Fryburgu nadał mu tytuł doktora honoris causa .

Zobacz też

Bibliografia

Linki zewnętrzne