Karl Huber | |
Portret Karla Hubera. | |
Funkcje | |
---|---|
9 e Kanclerz Konfederacji Szwajcarskiej | |
1 st styczeń +1.968 - 30 czerwca 1981 (11 lat i 6 miesięcy) |
|
Wybór | 14 grudnia 1967 |
Ponowna elekcja |
8 grudnia 1971 10 grudnia 1975 5 grudnia 1979 |
Poprzednik | Charles Oser |
Następca | Walter Buser |
Biografia | |
Data urodzenia | 18 października 1915 |
Miejsce urodzenia | St.Gallen ( Szwajcaria ) |
Data śmierci | 16 września 2002 |
Miejsce śmierci | Berno ( Szwajcaria ) |
Narodowość | szwajcarski |
Partia polityczna | Partia Chrześcijańsko-Demokratyczna (PDC) |
Ukończyć | Uniwersytet w Bernie |
Karl Huber , urodzony dnia18 października 1915w St. Gallen i zmarł w Bernie dnia16 września 2002, jest szwajcarskim politykiem , członkiem Partii Chrześcijańsko-Demokratycznej .
Po ukończeniu college'u w St. Gallen studiował prawo na Uniwersytecie w Bernie, gdzie w 1939 r . Uzyskał tytuł doktora nauk prawnych . W 1941 roku został zatrudniony jako asystent prawny w Departamencie Gospodarki przed mianowany w 1954 roku do Sekretariatu Generalnego Federalnego Departamentu Gospodarki Publicznej, gdzie został sekretarzem generalnym od 1957 do 1967 roku .
W tym samym roku został wybrany kanclerzem Konfederacji . „ Magiczna formuła ” obowiązująca w Radzie Federalnej po raz pierwszy ma zastosowanie do Kancelarii: rzeczywiście pomaga jej radykalny wicekanclerz Jean-Marc Sauvant i socjalistyczny wicekanclerz Walter Buser.
Po nominacji Karl Huber usprawnił i usprawnił sposób podejmowania decyzji przez Radę Federalną: standaryzuje prezentację akt, określa zasady, którymi należy się kierować przy przygotowywaniu tekstów prawnych (procedura konsultacji), opracowuje pierwsze wytyczne dotyczące polityki Rady Federalnej na nadchodzącą kadencję i opowiada się za poszukiwaniem konsensualnych rozwiązań przez cztery partie rządowe. Te reformy zostały sformalizowane w ustawie z 1978 r. O organizacji administracji. Prawa polityczne są skondensowane w jednej ustawie zatwierdzonej w głosowaniu powszechnym4 grudnia 1977podczas gdy wcześniej wywodziły się z wielu tekstów.
Na krótko przed przejściem na emeryturę w 1981 r. Uniwersytet we Fryburgu nadał mu tytuł doktora honoris causa .