Te krwawe dni Fez , są zamieszki, które miały miejsce w tym mieście po podpisaniu Traktatu z Fezu 1912 roku, który ustanowił francuskiego protektoratu nad Marokiem .
Na krótko przed zamieszkami, ludność Fez dowiedział się od podpisania traktatu o30 marca 1912, i postrzega to głównie jako zdradę sułtana Abdelhafidha, który również udał się do Rabatu z obawy o jego bezpieczeństwo. Po zamieszkach został zmuszony do abdykacji na rzecz swojego brata Youssefa .
Pomimo ostrzeżeń o powstaniu, większość francuskich żołnierzy opuściła Fez, pozostawiając tylko 1500 żołnierzy francuskich i 5000 Marokańczyków pod francuskim dowództwem. Rano w17 kwietnia, Francuscy oficerowie ogłaszają nową sytuację swoim marokańskim żołnierzom, a wiele jednostek zbuntowało się, powodując chaos.
Żołnierze atakują swoich francuskich oficerów, a następnie opuszczają koszary i atakują europejską i żydowską dzielnicę ( mellah ) miasta. Artyleria francuska jest następnie używana do zmuszenia rebeliantów do kapitulacji, co następuje po dwóch dniach. Myto jest wysokie - około 600 zabitych wśród rebeliantów i marokańskiej muzułmańskiej ludności cywilnej, 42 marokańskich Żydów i 66 Europejczyków.
Bunt opisuje dziennikarz Hubert Jacques z gazety Le Matin oraz osobisty przyjaciel generała Huberta Lyauteya . Raport jest bardzo krytyczny wobec generała Eugène Regnault .