José Ignacio de Marquez
| José Ignacio de Marquez | |
 Portret José Ignacio de Marquez. | |
| Funkcje | |
|---|---|
| 2 th prezydent Republiki Nowej Granady | |
| 1 st April 1837 - 1 st April 1841 ( 4 lata ) |
|
| Wybór | 1 st kwiecień 1837 |
| Wiceprezydent | Domingo Caycedo |
| Poprzednik | Francisco de Paula Santander |
| Następca | Pedro Alcántara Herrán |
| Wiceprezydent Republiki Nowej Grenady | |
| 1 st April 1833 - 1 st April 1837 ( 4 lata ) |
|
| Prezydent | Francisco de Paula Santander |
| Poprzednik | Tworzenie miejsc pracy |
| Następca | Domingo Caycedo |
| Biografia | |
| Data urodzenia | 9 września 1793 |
| Miejsce urodzenia | Ramiriqui ( Wicekrólestwo Nowej Granady ) |
| Data śmierci | 21 marca 1880 |
| Miejsce śmierci |
Bogota ( Stany Zjednoczone Kolumbii )
 |
| Partia polityczna | Bez etykiety |
| Małżonka | María Antonia del Castillo y Vargas Machuca |
| Zawód | Prawnik |
| Religia | katolicyzm |
.svg) |
|
| Prezydenci Kolumbii | |
José Ignacio de Márquez , urodzony w Ramiriquí ( Wicekrólestwo Nowej Granady ) dnia9 września 1793i zmarł w Bogocie dnia21 marca 1880, jest kolumbijskim prawnikiem i mężem stanu . Był drugim prezydentem Republiki Nowej Grenady od 1837 do 1841 roku.
Biografia
Marquez urodził się w Ramiriquí , Boyacá i zmarł w Bogocie w wieku 86 lat.
Studiował w Colegio Mayor de San Bartolomé w Bogocie, gdzie studiował prawoznawstwo i ukończył studia prawnicze w wieku 20 lat.
Kariera polityczna
W 1821 roku Márquez został wybrany delegatem na Kongres Cucuta, aw wieku 27 lat został wybrany na przewodniczącego kongresu. W związku z tym inauguruje i składa przysięgę na stanowisko generała Simóna Bolívara , prezydenta Wielkiej Kolumbii oraz generała Francisco de Paula Santander jako wiceprezydenta.
W 1831 roku Marquez został mianowany sekretarzem skarbu przez prezydenta Domingo Caycedo .
Już w 1830 roku nowy kraj wystąpił przeciwko roszczeniom swojego południowego sąsiada, nowej Republiki Ekwadoru , która uważała, że prowincje należące niegdyś do Real audiencia de Quito ( Pasto , Popayán i Buenaventura ) podlegają jego jurysdykcji. Nowa Grenada ze swojej strony trzyma się redystrybucji Gran Colombia przeprowadzonej w 1824 roku i uważa te prowincje za własne, ponieważ są one częścią starego Dystryktu Nowej Grenady . Kryzys dyplomatyczny doprowadził do starcia zbrojnego między 7 lutego a8 grudnia 1832który widzi zwycięstwo Nowej Granady. Pomimo podpisania traktatu napięcia dyplomatyczne między dwoma krajami trwały aż do podpisania w 1916 roku traktatu Muñoz Vernaza-Suárez , który ostatecznie ustalił wspólną granicę .
W międzyczasie 20 października 1831konwencja Grenadine oficjalnie czyni Nowej Grenady jest republiką o nazwie Republika Nowej Grenady . Nowa konstytucja została przyjęta na29 lutego 1832który ustanowił system prezydencki, a powracający z wygnania generał Francisco de Paula Santander został tymczasowo wybrany na prezydenta przez Kongres . Santander został ponownie wybrany w 1833 roku na cztery lata.
Kongres wybiera Marqueza na wiceprzewodniczącego generała Santandera . W ten sposób 10 marca 1832 r., Podczas podróży zagranicznej z Santander, Marquez objął prezydenturę jako tymczasowy prezydent.
Przewodnictwo
Plik 1 st April 1837, Generał José María Obando zostaje pokonany w wyborach prezydenckich przez Marqueza.
Decyzja Kongresu o zniesieniu mniejszych klasztorów w regionie Pasto powoduje30 czerwca 1839powstanie bardzo katolickiej ludności regionu, przy wsparciu liberalnych federalistów, dla których jest to pretekstem, oraz generała Juana José Floresa , przywódcy sąsiedniego Ekwadoru . To początek Wojny Najwyższych . Generał Pedro Alcántara Herrán zostaje wyznaczony przez Marqueza do stłumienia buntu i31 sierpnia 1839w Buesaco rozgromił główne siły powstańców z Pasto. Zmniejszenie ostatnich stref oporu doprowadziło do schwytania José Erazo. Ten ostatni zarzuca generałowi José Maríi Obando , prawdopodobnemu kandydatowi partii opozycyjnej w następnych wyborach prezydenckich, udział w zabójstwie boliwijskiego marszałka Antonio José de Sucre w 1830 roku . Obando jest zmuszony opuścić Bogotę . Udaje się do Pasto i przyłącza się do buntu. Śmierć Francisco de Paula Santander w maju 1840 r. Uczyniła go liderem opozycji. Opuścił Pasto i rozpoczął powstanie w lipcu 1840 r. Zostało ono stłumione przez rząd centralny Márquez z pomocą prezydenta Ekwadoru Juana José Floresa .
Ta zewnętrzna interwencja sprowokowała powstanie powszechne. Przywódcy rebeliantów ogłaszają secesję swoich prowincji przekształconych w suwerenne państwa, nadają sobie tytuł „najwyższych wodzów” (po hiszpańsku: jefes supremos , stąd nazwa tego konfliktu) i deklarują, że nie wrócą do Nowej Zelandii. Granada tylko wtedy, gdy stanie się federacją. Liberalni powstańcy nie są jednak w stanie zjednoczyć się politycznie i militarnie, co prowadzi do rozgromienia José Maríi Obando , ich jedynego przywódcy mającego wystarczający prestiż, by kandydować na prezydenta. Dlatego wychodzą z tego konfliktu dość osłabieni. Prezydent Marquez energicznie kończy swoją kadencję dzięki tej wojnie.
Uwagi i odniesienia
- Arismendi Posada, Ignacio; Gobernantes Colombianos ; przeł. Prezydenci Kolumbii; Interprint Editors Ltd., Italgraf, Segunda Edición; Strona 37; Bogota, Kolumbia; 1983
- Arismendi Posada, Ignacio; Gobernantes Colombianos ; przeł. Prezydenci Kolumbii; Interprint Editors Ltd., Italgraf, Segunda Edición; Strona 40; Bogota, Kolumbia; 1983
- (es) „ Guerra del Cauca y Tratado de Pasto ”
- (es) Traktat Muñoz Vernaza-Suárez [PDF] , na www.sogeocol.edu.co
- (es) Granica między Kolumbią a Ekwadorem , na www.sogeocol.edu.co
- (es) Javier Ocampo López, José Ignacio de Márquez , Luis Ángel Arango Library
- (es) Eugenio Gutiérrez Cely, Marquez y la guerra de los supremos. Caudillos regionales contra el gobierno central , Revista Credencial Historia n o 45 (wrzesień 1993), Luis Ángel Arango Library
- (es) Francisco U. Zuluaga R., José María Obando: omisión, traición y rebelión , Revista Credencial Historia n o 19 (lipiec 1991), Luis Ángel Arango Library