Narodziny |
20 lutego 1856 bordeaux |
---|---|
Śmierć |
18 września 1903(w wieku 47 lat) Talence |
Narodowość | Francuski |
Czynność | Pisarz |
Różnica | Cena Montyon (1900) |
---|
Jean Fernand-Lafargue (20 lutego 1856w Bordeaux -18 września 1903à Talence ) był francuskim pisarzem .
Jego rodzice, pochodzący z Valence d'Agen i kupcy z Bordeaux , skłonili go do solidnych studiów klasycznych u ojców jezuitów. Następnie wstąpił na Wydział Prawa i w 1881 roku obronił pracę doktorską .
Już wtedy pociągała go literatura i dziennikarstwo. Współpracuje z recenzją literacką Le Troubadour , pisze wiersze, szkicuje niektóre komedie i dramaty prozą lub wierszem. Jesienią 1881 r. Zrezygnował z adwokatury i postanowił poświęcić się literaturze. Mając obietnicę pracy jako redaktor gazety La Petite République française i recenzji La Famille , wyjechał do Paryża, gdzie w następnym roku poślubił przyjaciółkę z Bordeaux, Jeanne Philomène Laperche.
W tym czasie naprawdę zaczęła się jego kariera literacka.
Napisał kilka powieści, prawie wszystkie opublikowane jako seriale:
On również opublikowany Une Idylle wyborem Tahiti , historię podróży, a w Journal des Voyages , La Fille des Vagues , którego akcja toczy się w Wyspach Owczych . W 1885 roku opublikował studium obyczajów prowincjonalnych: La Fausse Piste , aw następnym roku: La Gourme , dzieło, które potem uchodziło za śmiałe. Dlatego odnalazł swoją prawdziwą drogę w powieści o manierach: Koniec miłości w 1890 r., Druga kobieta w 1895 r. Przez kilka lat pisał setki bajek i opowiadań w paryskich gazetach i przekazywał szereg ważnych wiadomości:
W 1887 został przyjęty do Société des gens de lettres , aw 1893 został wybrany do Komitetu pod przewodnictwem Émile Zola . Pełnił funkcję sekretarza przez trzy lata i przewodniczył wielu komisjom. Został wybrany wiceprezydentem w 1899 r. Pod przewodnictwem Marcela Prévosta i ponownie w 1903 r.
W 1897 r. Po wypadku poważnie ucierpiał na zdrowiu i na jakiś czas musiał ograniczyć tempo swojej twórczości literackiej. Wykorzystuje ten wymuszony odpoczynek, by opublikować Sans Aimer , zbiór sonetów z młodości.
W 1899 roku opublikował wraz z Flammarionem trzy powieści „trzymane w swoich szufladach”: Zawsze kochany , Baiser perdue , La Fiancée Veuve , a także Passions de Plage , zbiór dwóch opowiadań L'Air des Pins i Sables Ardents , randki od 1883r.
W międzyczasie L'Illustration publikuje pełne wdzięku i prawdy studium: Les Ouailles du Curé Fargeas , zwieńczone nagrodą Montyon od Académie française .
W 1900 roku Le Monde moderne opublikował Ruth , pierwszy tom z serii Les Amours bibliques ; jego akcja rozgrywa się w Médoc , regionie, w którym powstało kilka jego prac.
Fernand-Lafargue (nazwisko autora) redagował następnie Rachel i Lia , La Palombière , a następnie L'Hostie , które ulokował dokładnie w rodzinnej dzielnicy pasmanteryjnej w Bordeaux. To jedna z jego najlepszych powieści, która oznacza prawdziwe mistrzostwo. „Le Point noir” , opublikowany w 1903 roku jako serial w „Journal de la beauté”, również jest inspiracją dla całej rodziny. Ostatecznie Batszeba zostaje dodana do Biblijnych Miłości , a następnie tragicznego Danglemara .
Powieściopisarz jest wówczas w pełnym posiadaniu swojej sztuki i wydaje się, że przyszłość uśmiecha się do niego, gdy nagle zachoruje i umiera przedwcześnie w wieku 47 lat. 18 września 1903, w Talence.
Jego przyjaciele z Paryża i Bordeaux skłonili go do wzniesienia pomnika, zainaugurowanego w 1906 roku, w publicznym ogrodzie Bordeaux. Młody rzeźbiarz z Bordeaux, Jules Rispal , umieścił po obu stronach popiersia pisarza jednego z bohaterów jego powieści: gajowego Landes i kombajnu do zbioru winogron Médoc.
Prace i rękopisy Fernanda-Lafargue'a zostały złożone przez wdowę po nim w bibliotece w Bordeaux.