Jean-Francois Amet | ||
![]() Komenda naczelny z 2 -go szwadronu, na pokładzie pancernika Patrie . W pierwszym rzędzie siedzi wiceadmirał de Marolles , po jego prawej stronie kapitan Amet. | ||
Narodziny |
27 stycznia 1861 w Riviere du Rempart , Mauritius |
|
---|---|---|
Śmierć |
2 maja 1940(w wieku 79 lat) w La Chapelle-des-Fougeretz , Ille-et-Vilaine |
|
Pochodzenie | Francuski | |
Wierność | Francja | |
Uzbrojony | Marynarka wojenna | |
Stopień | wiceadmirał | |
Lata służby | 1877 - 1923 | |
Przykazanie | Starszy dowódca alianckich sił morskich w Dardanelach | |
Konflikty | Pierwsza wojna światowa | |
Nagrody | Wielki Oficer Legii Honorowej | |
Jean-François-Charles Amet , ur.27 stycznia 1861w Rivière du Rempart na Mauritiusie i zmarł dnia2 maja 1940w La Chapelle-des-Fougeretz w Ille-et-Vilaine jest francuski oficer marynarki z tej XIX TH i XX th stulecia. Wiceadmirał zakończył I wojnę światową jako starszy dowódca alianckich sił morskich w Dardanelach .
Jest synem Achille Ameta , byłego oficera marynarki zainstalowanego jako kolonista na Mauritiusie, który zmarł 13 marca 1862 w wieku 30 lat, oraz Laure de Sornay (ur. 15 marca 1840).
Ożenił się w Paryżu VIIIe 11 maja 1891 r.Louise Amet krewny odlegli przodkowie wspólnego z 17 -tego wieku. To także siostrzenica wiceadmirała Charlesa Ameta .
Para ma dwóch synów: André (1893-1915), zmarłego we Francji i Jacquesa (1894-1985), oficera marynarki.
Jean-François Amet wstąpił do marynarki francuskiej w 1877 roku w porcie Brest w wieku 16 lat. Mianowany aspirujący do5 października 1880 r. Spędził następny rok na pokładzie pancernika Colbert . Został awansowany do stopnia chorążego na5 października 1882 r.
1 st styczeń 1885przechodzi na Aviso Cuvier , z siedzibą w stacji rybackiej Granville . Przypisany do usługi transportowej w dniu17 czerwca 1885, on jest w transporcie Isère odpowiedzialnym za dostarczenie Statuy Wolności do Nowego Jorku, a następnie w transporcie Bien-Hoa w następnym roku.
Awansowany porucznik (marynarka) w dniu16 października 1887. Został mianowany drugim w notatce korsykańskiej , z siedzibą w Tulonie w 1888 roku; następnie drugi w transporcie Le Saône , którym wyruszył na długą kampanię na Pacyfiku .
Licencjonowane oficer torpedowy zdał na Suffren (en) , i został mianowany aide-de-camp do wiceadmirała , Dowódca północnego skrzydła.
W 1894 roku został mianowany dowódcą kutra torpedowego, przydzielonego do mobilnej obrony Cherbourga . W 1896 r. na La Couronne uczeń Szkoły Kanonarskiej. Posiada certyfikat École supérieure de la Marine w klasie 1897.
W latach 1898-1899 dowodził kanonierką Lion , w ramach dywizji morskiej Dalekiego Wschodu pracował nad hydrografią wybrzeży Tonkinu . Awansowany do stopnia dowódcy dnia15 czerwca 1900zostaje kawalerem Legii Honorowej .
Drugi na pancerniku Henri-IV w Escadre du Nord, następnie w 1902 roku, drugi na pancerniku Iéna na Morzu Śródziemnym . Mieszka w Cherbourgu z1 st styczeń 1903i został mianowany zastępcą dyrektora obrony podwodnej w Tulonie w 1904 roku.
W 1905 dowodził krążownikiem Descartes na Dalekim Wschodzie i został mianowany oficerem Legii Honorowej na29 grudnia 1906. 29 lipca 1907, został awansowany na kapitana marynarki i wykładał jako profesor taktyki i strategii w École Supérieure de la Marine, której został zastępcą dyrektora.
10 października 1909, dowodzi niszczycielem Dunois w Dunkierce i jest mianowany starszym dowódcą łodzi torpedowych i okrętów podwodnych Calais-Dunkierka. W 1910 kierował pracami refloatingu łodzi podwodnej Pluviôse , która zatopiła26 majatego samego roku poza Calais , powodując 27 ofiar.
W czasie I wojny światowej oddał ważne usługi podczas operacji w Szampanii i Verdun . Został awansowany na kontradmirała na5 marca 1915i cytowany z rozkazu Armii. WMarzec 1916zostaje członkiem Komitetu Ograniczenia Handlu z Wrogiem.
Podniesiony do stopnia Komendanta Legii Honorowej dnia23 marca 1916. W grudniu tego samego roku został mianowany dowódcą 2 nd podziału 2 -go szwadronu, a następnie otrzymał najwyższą komendę w Argostoli . Został awansowany na wiceadmirała w InCzerwiec 1918. Podczas podpisywania rozejmu z Turcją wPaździernik 1918jest starszym dowódcą alianckich sił morskich w Dardanelach . Jest skonfrontowany, wKwiecień 1919, do buntu części floty w porcie w Sewastopolu. Wielki Oficer Legii Honorowej wmaj 1919, opuścił czynną służbę w Styczeń 1923.
Od 1926 asystował Henri de Kérillis w Narodowym Centrum Propagandy Republikanów . Członek zarządu jednego z trzech stowarzyszeń Francuskiego Czerwonego Krzyża , Union des femmes de France, był jej sekretarzem generalnym w latach 1928-1938.