|
Prezydent Francuskiego Towarzystwa Filozoficznego | |
|---|---|
| Dziewiętnaście osiemdziesiąt jeden-1991 | |
| Bernard Bourgeois |
| Narodziny |
17 kwietnia 1920 Wycieczki |
|---|---|
| Śmierć |
10 lutego 2012(91) Paryż |
| Narodowość | Francuski |
| Zajęcia | Filozof , profesor uniwersytetu , bojownik ruchu oporu |
| Członkiem | Saksońska Akademia Nauk (1982) |
|---|---|
| Archiwa prowadzone przez | Międzynarodowy Instytut Historii Społecznej |
Jacques D'Hondta jest francuski filozof i odporność fighter, urodzony w Tours na17 kwietnia 1920 i martwe 10 lutego 2012 w Paryżu.
Młody profesor w Chinon , sympatyk komunistów podczas drugiej wojny światowej, Jacques D'Hondt był członkiem ruchu oporu Combat .
Były student Jeana Hyppolite'a i Paula Ricoeura , emerytowanego profesora filozofii na Uniwersytecie w Poitiers, Jacques D'Hondt założył w tym samym mieście w 1970 roku Centrum Badań i Dokumentacji Hegla i Marksa (CRDHM), którym kierował do 1975. Członek komitetu wykonawczego Hegel-Vereinigung , przewodniczył Francuskiemu Towarzystwu Filozoficznemu w latach 1981-1991 oraz Stowarzyszeniu Towarzystw Filozofii Języka Francuskiego (ASPLF) w latach 1988-1996.
To dzięki pracy nad Heglem ( filozofem Hegla żywej historii , w 1966 r., Tajemnica Hegla. Badania nad ukrytymi źródłami myśli Hegla i Hegla za jego czasów, oba opublikowane w 1968 r.), Jacques D'Hondt zyskał międzynarodową sławę, przywracając niemieckiemu filozofowi historyczna twarz oddała mu sprawiedliwość, jednocześnie rzucając światło na procedury, które stworzyły przeciwko niemu „czarne legendy”. Kulminacją tych niezwykle rygorystycznych badań była trzeźwo zatytułowana biografia Hegla. Biografia , opublikowana w 1998 roku.
Ale nauczanie, prace i publikacje Jacques'a D'Hondta były nie tylko poświęcone „rehabilitacji” Hegla żyjącego w jego czasach: uczestnictwo w filozoficznym uznaniu Diderota i materialistycznych myślicieli Oświecenia, Jacquesa D ' Hondt jest także wybitnym czytelnikiem Marksa (zagorzałym antagonistą stanowisk filozoficznych Althussera ) i interpretatorem relacji Marksa do Hegla (zbiór De Hegel à Marx , wydany w 1972 r., Zawiera tylko niewielką część jego wypowiedzi. pytanie). Filozof, którego historia sięga do ciągłej historii, nadal jest krytykiem swoich współczesnych w L'Ideologie de la rupture (1978) i wielu jego publikacjach, które są nadal rozproszone.