Ciągła integracja jest zbiorem praktyk inżynierii oprogramowania sprawdzania każdej zmianie kodu źródłowego , że zmiany wynikają produkuje żadnego regresu w rozwiniętych aplikacji. Koncepcja została po raz pierwszy wspomniana przez Grady'ego Boocha i ogólnie odnosi się do praktyki programowania ekstremalnego . Głównym celem tej praktyki jest wykrywanie problemów z integracją na wczesnym etapie rozwoju. Ponadto pozwala zautomatyzować wykonywanie zestawów testowych i obserwować ewolucję rozwoju oprogramowania.
Ciągła integracja jest coraz częściej wykorzystywana w biznesie do poprawy jakości kodu i produktu końcowego.
Ciągła integracja często opiera się na wdrożeniu klocka programowego pozwalającego na automatyzację zadań: kompilacji , testów jednostkowych i funkcjonalnych, walidacji produktów, testów wydajnościowych... Za każdym razem, gdy kod zostanie zmieniony, ta klocek programowy wykona zestaw zadań. i wygenerować zestaw wyników, z którymi programista może się później zapoznać. Ta integracja pozwala zatem nie zapomnieć o żadnych elementach podczas rozpoczęcia produkcji, a tym samym poprawić jakość produktu.
Aby zastosować tę technikę, musisz najpierw:
Niezbędne jest wówczas narzędzie do ciągłej integracji, takie jak CruiseControl , Jenkins lub Travis CI . Inne narzędzia, takie jak SonarQube lub Jacoco, można skonfigurować do monitorowania jakości kodu.
Główne zalety takiej techniki rozwoju to: